zombi hikayesi yazıyorum beyler

uyandığımda kuzenim yanımdaydı serum takmışlardı koluma. "neredeyiz" diye sordum "kırklareli" dediler. biraz rahatlamıştım. ama hala ban ne olduğunu bilmiyordum. sadece bacağım inanılmaz bir şekilde ağrıyordu. başımı kaldıramıyordum sanki narkoz almış gibiydim.

işin ilginç yanı kırklarelindeydik ama evde değildim hastahanede yatıyordum. 1-2 saat sonra biraz daha iyi oldum. kuzenime ne olduğunu sordum.

"saat baya geç olmuştu seni bekliyorduk gelmedin. bizde yürüyerek ilerlerdik. seni bulduğumuzda yerdeydin kaza yapmıştın motordan bir parçada bacağına saplanmıştı. ufak bir operasyonla onu aldık, ancak 1-2 hafta üzerine basmaman lazım"dedi.

"ananı avradını gibeyim bacını gibeyim" diye küfür ediyordum etrafa narkozun etkisinden çıkmamıştım...

gib yaparsın -afedersin-

kolonide hamile olan bir kadının sancıları başlamış. hemen kadını kucağıma alarak kuzenime zütürdüm. bir sedye ayarladık ve doğuma başladılar. koloni lideri olduğum için bende içerideydim.

doğumda ters giden bir şey vardı kadın çok fazla kan kaybediyordu. hemde çok fazla. hemen koloniden birini bulup kan nakli yapmaya başladık. bebek yavaş yavaş geliyordu. kafası görünmüştü, çok ağır ilerliyor e ağlamıyordu. bebek tamamen çıktığında bir elinin yarım olduğunu gördük. üzülmüştük fakat bu yaşamasına engel değildi.

asıl bizi şok eden şey o değildi...

ilk önce adama adını sordum. tunahan dedi. daha sonra sağlam bir beyzbol sopasıyla zindana geri döndüm. adam korkudan altına sıçacaktı. diğer tek bacaklı ise hala baygındı. tunahan ile konuşmaya başladık.

+bak güzel kardeşim bana doğruları söyle sana acı çektirmeyim.
-abi allah kuran çarpsın düş...
• sağ bacağının diz kapağına sağlam bir oturttum*
-aaaaaaaaaaaaaaağğğğğğğğğıııııı
+ulan huur cocu daha ne kadar kanıt göstereyim, düşmeyle olacak iş değil. bütün koloninin hayatını tehlikeye atıyorsun.
-abi gerçekten söylüyorum düştü. (ağlamaklı bir sesle söyler)
+ulan adamıda öldüremem ki. daha adam bile değil bu çok genç. yaşı kaç bunun?
-17 abi.
+ulan gavat! küçücük çocuğu mu öldürteceksin bana.
-abi yemin ederim dediğim gibi oldu.

sinirim geçmemişti. adama "peki ulan sen istedin" dedim ve çocuğun ellerini çözdüm...

bütün istasyon zombi kaynıyordu. okul kantininde ki liselier gibi ışığa yığıldılar. onları ordan uzaklaştırmam gerekiyordu. köyün girişinde ki traktörü aldım düz kontak yaprak çalıştırdım ve ışklarını yaktım gaz yerine sağlam bir taş koyarak dümdüz tarlaya saldım.

zombiler çıldırmış gibi koşuyorlardı. hemen benzin pompalarına gittim. 3 şişe doldurdum yükledim motora. bastım gaza gidiyorum. hava hala karanlıktı ve 2 gündür uykusuzdum. arasıra gözlerim kapanıyordu. bişey olmasın diye yavaşlamıştım.

sonra asfalt birden sallanmaya başladı. gözlerim yavaşça kapandı...

Kodumun salagı köpeği arabadamı bıraktın? köpeği ısırırlarsa oda zombi olur koşar hemde giber sizi

hemen bir şişe alıp ucuna gazlı bez iliştirdim. her ihtimale karşı yangın hortumunuda çıkarttık. çakmakla gazlı bezi ateşledim ve kapıları açtık. tüm zombiler üstümüze koşuyordu hemen molotovu attım dıbına koduklarım liseli kız amı gibi yanıyordu kalanları silahla vurduk ve hemen ateşleri söndürdük.

ben direkt 9. kata tekrar koştum bu sefer daha dikkatliydim. çocuk endoklioji bölümünden ağlama sesi geliyordu. tüm odalara baktım kimse yoktu sonra nerdesin diye bağırdım. çamaşırların konulduğu sepetten küçük bir kız çocuğu çıktı.

küçük kız kanserdi...

ilhana elektrikten iyi anlayanları bir araya toplamasını söyledim. bir saat sonra ilhan yanında 4 kişiyle çadırıma gelmişti. çocukların hepsi arkadaşmış elektrikle ilgili bir üniversitede okuyorlarmış. çocuklara nasıl elektrik elde ede bileceğimizi sordum. yaklaşık 4 saatlik bir toplantı yapmıştık.

panlanımız çok basitti. koşu bandı gibi bir düzenek kurup bunun üstüne zombileri koyacaktık. ve buradan elektrik elde edicektik. sanırım herkes anlamıştır neden bahsettiğimi.

çocukların bize verdiği kağıtta lazım olan aletler ve araç gereçler yazıyordu. hemen yanıma 15 kişi alıp kamyonete bindik ve metonyadan uzaklaştık...

tamam panpa kizma qnlat sen amk *

dediğimi yaptı bende bu arada sur kapısını açtım. dışardan gelen insanlar içeri girdiler 30 kişi varlardı. daha sonra arabanın farlarını açtık. zombiler yere düşüp yuvarlanıyordu. yerdekileri vururken aradan bir iki tanesi yere düşmemişti. biri bana doğru koştu ve sağlam bir yumruk çaktı.

yere düşmüştüm. çok sert bir yumruktu. ilhan o zombiyi bacağından vurmuştu. kendime geldiğimde zombi geri doğru kaçmaya çalışıyordu. bu oydu. akıllı bir zombiydi. hemen yanıma azcık ip alıp peşine takıldım. adeta ölüme koşuyordum sayıları 50 ye düşen zombilerin yanlarından geçtim.

hepsi benim peşime takılmıştı bende o binin...

1 saat sonra kapı çaldı. kapıyı açtığımda merve ağlıyor ve titriyordu. hemen içeri aldım. "annen nerde" diye sorduğumda ağlaması artmıştı. sanırım olanları anlamıştım. kırklareli küçük olduğundan şehrin bir ucunda silah ateşlense diyer ucundan duyulur. öylede oldu sanki biri deli gibi etrafa ateş ediyordu. daha sonra büyük ir paylama sesi geldi.

camı açıp baktığımda tam meydanın ordaki belediye başkanın evinden geldiğini gördüm. ve kendi kendime "ne çabuk yayılmış dıbına koyim" dedim. korkum iyice artmıştı yavaş yavaş gece oluyordu.

merveye tekrar sordum "annen nerde ne oldu" diye. ağlayarak ve titreyerek "ağzından kanı akıyordu. üstüme doğru koşuyordu sonra bir polis onu silahla vurd. ve beni buraya getirdi" dedi. ensemden soğuk bir ter aktı sanki. çok üzülmüştüm. daha sonra ev kapısını önüne gardolabı çektik ve zorda olsa uyumaya çalıştık...

güzel bir silah dükkanı bulup içindeki tüm silahları kamyonete yükledik. akşama kadar gezdik sonra bir dükkanda büyük leğim makinası bulduk. ancak demir levhalar yoktu. düz kamyonetle girersek ölüme girmiş oluruz. makinalılar anamızı zütten giber.

camiye geri döndük eş yaları bırakıp tekarar levha aramaya koyulduk. en sonunda istanbulun dışına doğru bir fabrika bulduk. galiba demir fabrikasıydı. kamyonete uyan şekillerde bir kaç levha aldıktan sonra zaman kaybetmeden geri döndük.

yolda 14 kişilik full erkek bir koloni ile karşılaştık çok dost canlısı yaklaştılar. bize katılmak istediler kabul ettik ve burada beklemelerini söyledik. levhaları camiye bırakıp geri döndük 14 kişi almaya. kamyonetin arkalarına bindiler. ve caminin yolunu tuttuk.

artık 43 kişydik, 33 silahlı erkek...

arabayla dışarı çıkıp spor malzemesi satan bir dükkan bulup taksörlerin kullandığı diş koruyucularından almıştık. metonyaya geri dönüp binin yanına gittik. zorlada olsa kuzenim narkoz vere bilmişti. fakat bayılmamıştı sadece kıpırdamıyordu. gözlerini hareket ettiriyordu.

yavaşça ve dikkatlice dişlikleri ağzına taktım. rahatsız olduğu her halinden belliydi. bacaklarını sedyeye bağladık ve dışarı, metonyanın boşluk alanına çıkarttık sedye ile. daha sonra ellerini çözdük. kendine gelmesi 1 saat almıştı. kendine geldiği gibi ayaklarını kurtarmaya çalışmıştı.

silahı ona doğrulttum ...

girdiğim gibi zombi sürüsünün içinde kalmıştım saniyeler saat gibi geliyordu. sanki hayat yavaşlamıştı zombiler afallamıştı. sonra birde herşey hızlanmaya başladı kalp atışlarım çok hızılıydı.

ani bir deparla merdivenlere geri döndüm. merdivenleri 5 er 5 er atlıyordum ilhana kaçın diye bağırdım. ortapediye geri kaçtık. en az 30 zombi vardı altıma sıçmıştım. zombiler ortapedinin kapısında toplaşmışlardı.

daha sonra yaralara sürmek için kullanılan alkol gözüme ilişti...

oğlum ne güzel anlatıyorsun sanki günlük işemeye gitmişsin gibi 10 tane zombi öldürdük diyon.

--spoiler--

beyler 1 saat ara veriyorum çok yoruldum kusura bakmayın.
hikayenin sonu ilginç olacak ve bu bitince akşama yeni hikaye başlayacak.

--spoiler--

ilhan binin ayağını çözer çözmez bin ilhanın üstüne atladı. biz tam ateş edicekken ilhanı önüne siper yaptı. ilhanın cebinde ki kasaturayıda boynuna dayadı. "yuh ananı avradını gibeyim bu ne lan" diye bastı küfürü herkes. ilhan korkudan bayılmıştı.

kimse ateş edemiyordu. belli ki bin sedyedeyken numara yapıp fırsat kolluyordu. böyle zeki bir zombiyle nasıl başa çıka bilirdik ki? ya bundan daha çok varsa. sanırım işimiz o zaman biterdi. ben çok tehliheli bir şey yapıp binin kafasına tuttuğum tüfeği ateşledim. başarmıştım bini öldürdük.

ilhanın bir şeyi yoktu. ama böyle bir şeyi bir daha görmemek için dua ediyorduk. ve daha tamamen ne yapacaklarına dahil bir fikrimiz yoktu...

@21 yazıcam bro daha herşeyin başında olaylar çok uzun sürecek bir hikaye

bağ evine dömüştük. fakat bu planımdan vazgeçmem uzun sürmedi. çünkü kırklarelinde yiyecek sorunu olmasada yaşayan kimse yoktu. hemen yeni bir plan yaptık.

merve'nin ehliyeti vardı bu yüzden bir tane kamyonet daha bulacaktık. daha sonra tüm kamyonetlere yiyecek stok edip ilk önce daha büyük bir şehir olan edirneye sonrada istanbula gidecektik. kamyonet bulmamız zaman almadı daha sonra diğer yiyecekleri alıp bağ evine gittik.

köpeğim dumanı orda bırakmak canilik olurdu...

yukarı doğru hafif bakınca bastım küfürü ağır silahlı 2 adam vardı. hemen geri çekilip yedi kule caminin minaresine çıktım. metonyayı çok rahat görüyordu. göründüğü kadar 50 tane çadır filan vardı hepsi asker olamazdı. içimde ki hırs o kadar fazlaydı ki orayı almak ve lider ben olmak istiyordum.

kadınları ve çocukları alıp camiyegetirdik daha sonra ise erzakları. metonyaya aramızdan birinin girmesi ve bize durumlarını bildirmesi lazımdı.

ve onlar merve ile edaydı...