zombi hikayesi yazıyorum beyler

eda ayılmaya başlamıştı. biraz mutlu olmuştum hemen yyanına gidip. "eda canım iyi misin?" dedim. eda gözlerimin içine bakıyordu nefret vardı gözlerinin içinde. hiç bir şey söylmiyordu. tekrar aynı soruyu sordum. ve eda birden böğürmeye çırpınmaya başladı.

doktoru çağırdım. doktor edanın ellerini bağlayıp kenara çekildi. "lan ne yapıyorsun yardım etsene kıza" dedim. doktor bir şey diyemiyor gözlerimin içine bakıyordu. sanırım olanları anlamıştım. hıçkırarak ağlıyordum. üveyde olsa kızımdı o. gözlerimin önünde acı çekiyor bir zombiye dönüşüyordu.

daha sonra ilhan odaya girdi ve beni dışarı çıkartmaya çalıştı. "hayır" diye bağrıyor ilhanın elinden kurtulmaya çalışıyordum. daha sonra başkaları gelip beni tutmaya devam ettiler.

koloninin kuralları açık ve sertti. onları ben koymuştum...

@242 *şşşhh*

Guzel olmamis. Yakinda birtane ben yazayim

Zombiler seni kaçırıp bayıltıp gibmişler güzelcene hızlı yaz diye panpa. Bu oluyordu

hızlı panpa seni bekliyoz yaz diye

oha noluyo lan öyle

ben ağlayıp bağrırken içeriden 2 el silah sesi geldi. donup kalmıştım yanımda ki adamlardan kurtulup içeri daldım elinde silahla ilhan eda ve mervenin cesedlerinin başındaydı. bir onlara bir ilhana bakıyordum.

yine aynı tak oldu. etraftaki herşey yavaşladı. ilhan bana yavaş yavaş silah doğrulttu ama sonra donup kaldı. işin ilginç yanı bu sefer ben normalce hareket ede biliyordum. çok ilginçti. ilhanının yanına gittim. ve daha sonra dışarı çıktım hiç bir şey hareket etmiyordu.

çok fazla korkmuştum. acaba bu aptalca bir şakamıydı? kimse hareket etmiyor ve nefes almıyordu. sanki zaman durmuştu...

amk hızlı yaz hadi

hızlı yaz bin

--- final yaklaşıyor ---

daha sonra tekrar çadıra girdim. zamanın durmaya başladığı noktada ben vardım. yavaş yavaş hareketleniyordu herşey. ama farklı bir şekilde ilhanın bedeni olduğu yerde dururken sanki ruhu yaşıyordu. adım adım benim ruhuma yaklaştı. ve kafama ateş etti.

başımda çok şiddetli bir ağrı hissettim. ama bana bir şey olmamıştı ruhum yere düşerken tutmaya çalıştım ve birden sanki bir flash patladı. zamanın durduğu ana geri dönmüştüm fakat ilhan beni daha vurmamıştı.

ilhan yavaş yavaş silahını çekerken yanımdaki şişe kolayı ilhanın kafasına fırlatıp üstüne çullandım. ve silahı elinden alıp bir saniye düşün meden kafasına sıktım. ilhanın en yakın arkadaşı olan reco (recep) içeri girdi ve dona kaldı.

silahını bana çevirirken ani bir reflexle mermiyi kafasına salladım...

çok güzel hikaye yazıyon panpa devam et.

hadi hızlı panpa

sonu nereye bağlıcan çok merak ettim şimdi bak

Amk çabuk bitmesin lan ss subayı gibi

--spoiler--

beyler 1 saat ara veriyorum çok yoruldum kusura bakmayın.
hikayenin sonu ilginç olacak ve bu bitince akşama yeni hikaye başlayacak.

--spoiler--

Yav işte zombiler bunla edayı merveyi kaçırıp gibmişler ve bu da zombi olmuş. Johhny sins in Zomb hali gibi bişeye dönüşmüş ve herkesi gibmiş

Takipteyiz panpa şimdi tüm entrylerini teker teker seri şukuluyorum

beyler şaka maka bin iyi başadı sonra gibti sonra tekrar yükseliyor

koşarak dışarı çıktım ve havaya bir iki el ateş ettim. herkes başıma toplanmış korku dolu bakışlarla beni dinliyorlardı. sert ve titrek bir sesle

"şu andan sonra 2. bir emre kadar hamile kadınlar zindana zütürülecektir. itirazı olan varsa karşıma gelsin." diye bağırdım. sanırım karısı hamile olan bir herif elini yukarı kaldırmış sallayarak bana doğru geldi "ne diyon lan sen? 2 haftada başımıza dikt... " *tak*

adam yere yığılmış kadınlar çığlığı basmıştı. herkes kafasından vurulmuş adamın cesedine bakıyordu. havaya bir el ateş edip. askerlere surlara geçmelerini ve kimseye giriş çıkış emri verilmemesini söyledim...

yanıma iki kişi alarak hamile kadınları toplayıp zindana zütürdük. orda kötü durumda değillerdi fakat kimsenin bu olayları bilmesini istemiyordum. daha sonra bir kaç askere emir verip hastahane çadırındaki cesetleri toplayıp yakmasını istedim.

çadırıma geçerken yanıma iki asker alıp çadırın önünde durmalarını ve kimseyi sokmamalarını söyledim. içeri girdim. gece olmuştu ve aklımda hala merve ile eda vardı. zorla uyudum.

gözlerimi açtığımda bembeyaz bir odada sedye benzeri bir şeyin üstünde yatıyordum. doktor kılıklı bir adam yanıma gelip kulağıma bi şeyler fısıldadı.

"her şey çok iyi gidiyor. gereken tüm emirleri yetine getir."

bunu duyduktan sonra kafamı kaldırıp etrafa baktım. bir anda kafam ağırlaştı ve geri düştü. kafamın vurmasıyla birlikte beyaz bir boşluğa düşmüştüm...