zombi hikayesi anlatıyorum beyler gelinnnnn

sonra arka bahçeye indim kız beni bekliyordu. anlatmama gerrek yok sanırım malum bşeyler yaptık. onda koruyucu varmış. sonra ben önden yukarı çıktım o arkadan çıktı ve ben odama çekilip yattım. ertesi gün de yoluma çıktım.eve vardım. yolda önüme çıkan herşeyi hakladım zaten cephanem eve gidene kadar yeter de artardı

eve vardığımda en çok uğraştığım motorun taşınması ve kurulmasıydı neyse on da yaptım derken elektrik akımını nasıl ileticem diye düşündüm sonunda ona da çözüm ürettim ve tüm kimyasal püskürtücülerin kurulumunu yarına bıraktım.bir gece daha dışarıya karşı korumasız yattım aartık korkmuyordum çüünkü 2 gecedir korunmasız yatıyordum dün gece hariç.
bu arada benim bu olaylara sürüklenmemi hiç bahsetmediğimi farkettim.bu malların ortaya çıkması 6 ay öncesine dayanıyor. almanyalı bilim adamları gönüllü bir insanda kanserin her kolunu yok edicek bir ilaç geliştirmesiyle herşey başladı. böyle birşey her türlü ilaçtan fazlasıyla hızlı iyileştiriyor ve yan etkisi olmuyordu. medya ve kamuoyu çok tepki göstermesi sonucu bir ay ertelemişlerdi.bir ay boyunca daha da geliştirmek istedikleri ilaçlarını bir bilimadamı dnasını bozmuş ve atılmamak için kimseye söylememmişti zaten artık çok geçti. böyle bir ilaçı duyurup denenmemek şirketin seviyesini düşürürdü.17 şubat günü gönüllü bir mahkum bu ilacı denedi. hiçbir güvenlik önlemesi yoktu. hatayı yapan bilim adam. gizliden en az 1 güvenlik görevls. yerleştirilmesini istemiş fakat şirket kamoyunun güvenlik görevlisin kötü birşey e karşı koyulduğunu anlamasıyla ilaçtan kaygılanmaya başlayabilirdi.17 şubat günü almanyada tam 300 kişi öldü!

tüm haberler, gazetelr her medya spotu bunu yazarken almanya hükümeti acil durum ilan ettiği wolfsburgu karantina altına aldı. bölgeye hat safhada askeri araç ve asker gönderildi. Nato ve birleşmiş milletler olağanüstü toplantılar yaparak tüm ülkelerden askeri nüfusun yüzde 35ini bölgeye nöbetli yollamasını istedi.ben de 6 ay öncesine kadar türkiye göçmeni babamın bizi getirdiği bu cehennemden habersiz yaşıyordum. liseyi bitirmiş ve üniversiye başlamıştım. şubat ayında eve giderken otobüsle bir taksi gözümün önünde çarpıştı otobüsün içinde olanlar beni şok etmişti. hemen evime gitmiştim ve televizyonu açtığımda şehrimizn hükümet tarafından karantinaya alındığı haberini gördüm. babam şehir dışında olduğu için çok şanslıydı. annem ise dışarda can vermişti

alman askerleri kanalizasyon su elektrik ve her türlü iletişimi kesmiş ve bu yolları apamış, kanalıizasyonları yıkmıştı. dılşarısıyla artık hiçbi iletşimimiz kalmamıştı. şehirde canlı kalan kaç kişiysek daha fazla olamayacaktık. kimse yardıma gelmeyecekti ve alman askerleri sınırı her gün daha güçlendirip enfeksiyonluların geçmesini daha zorlaştırıyordu..

var mı burda olan?

evet beyler hayal gücüm tavan şuan sadece anlatırmsn yazarsanız hemen başlıyorum 3 kişi var mı?

@203 2 kişi daha lazım panpa :(

taam len yazıyom artislenme

benim de hikayem böyle tek başımayken başlamıştı. bunları düşününce yorgunlukla uyumuşum. sabah biraz geç uyandım.ama fazla kafaya takmadım bunu bir saatten birşey olmazdı

hemen akım kablosunu alıp dışarı çıktım.bu arada motorcu dükkanından getirdiğim silaları bahçeye muntazam bir şekilde yerleştirmiştim dün akşam.bu yüzden bahçem tertemizdi. çapayla kimyasal püskürtücülerden apartmana doğru kazdım. akım kablolarını tüm püskürtücülere bağladım ve deneme amaçlı bi kobay faresini menziline saldım. herşey 1 saniyede olmuştu. farenin derisi eriyordu gözümğün önünde biraz korktum.

şimdi sıra ana bilgisayara su motorunu tanıtmaktaydı. onun da altından kalktım. acil durum ilan ettiğimdi full kapasite çalışacaklardı. kimyasal salgıyı labarotuvarımda kobay farelerden ürettiğimi anlatmıştım. üretimi hızlandırdım. birde direk salgı kanalından püskürtücüler arası köprü kurdum. ürettikçe salgı deposuna gidicekti. artık bahçeme ölseler giremezlerdi zaten ölü gibiydiler

böylece labarotuvarıma gidip birkaç şeyle uğraşmaya başladım. tanıştığım adam bana şehirdeki yerini de kağıta yazıp vermişti. gerekirse ona yardım lazım olursa giderdim. kız aklımdan çıkmıyordu. bunları kafamdan atmaya çalıştıkça daha çok geliyordu.en iddalı deneyim ise üretmeye çalıştığım bir maldı. öldürdüğüm bir tanesini labarotuvara getirip bağlamıştım. beynindeki insanları yeme içgüdüsünü silmeyi başarmıştım.ama bu içgüdü zamanla yeniden artıyordu.bu hissin kökten kuruması gerekiyordu. bunun da nasıl yapılcağını bilmiyordum ama uğraşıyordum.

yeni bir mal yaratarak bu hissi daha o bebekken almak daha kolay ve mümkün olabilirdi. bugün tüm işlemleri hazırladım yarın bu içgüdüyü sökmeyi deneyecektim(anlatırdım ama ayrıntı istemiyorsunuz*)labarotuvardan çıktığım anda dışaran bir köpek sesiyle altıma ettim!!

@227 yalan atmayı seven panpam nerden uyduruyon bunları?

anlatıyorum beyler dinleyin

dışarıya baktığımda bir köpek kimyasal ların tehlikeli olduğunu anlamış olmalıkıi bahçeme girmedin önünde bekliyordu. mallar topluluğu da ona doğru geliyordu. sesli bir şekilde hepsini başıma topladığı için küfrettim he şimdi o çükünü koparıp yesinler de gör dedim.ama birden aklıma bir köpeğin hiç de kötü bir fikir olmadığını düşündüm hem arkadaş olur hem tehlikeye karşşı uyarır hem de hertürlü işime yarardı.onu ordan kurtarmalıydım ama nasıl ??

hemen ana bilgisayardan kimyasalları aktifliğini kaldırdım ve silahları full kapasite çalıştırdım bir tüfek 2 bomba ve bir eagleyle aşağıya indim. köpek beni görünce mi korkuyla mı hemen kuyruğunu sallamaya başladı. silahlar full kapasitede bile zor zaptediyordu malları.1 bomba attım biraz boşluk oldu bir tane daha derken kulaklığım kimyasalları aktif edilmesine 20 saniye dedi. taku yemiştim. bahçem 10 saniyede aşılırdı ama köpeği almam yanımda zütürmem silahları tutmam çok uzun sürerdi.ve güvenlik önlemini aşan bir malın üstüme atlaması hiç hoş olmazdı. köpeği kucağıma aldım.o kadar büyük olmaması biraz avantajdı. silahları omzuma yüklememi çok hızlı yaptım ki eagle yere düştü. kulaklık 10 saniye dediğinde eagleyi almayı bıraktım.bir değil 5 6 zombi çemberi aşmışdı ve aşanlar artıyordu!!!

koşa koşa içeri attım. hemen kapıyı kitledim.3ü ciddi şekilde zorluyorlardı. hemen yukarı çıktım ve kapıyı kitledim. kapının arkasına biraz bariyer tarzı bişi kurdum ve kendi odama gittim artık bu sevimli ve bi o kadar afacan şeyle tanışma fırsatım vardı. köpeği incelemeye başladım...

@233 baştan beri okudun dimi panpi?

@236 düğüne gidiyoz gelincce yazcam kusura bakmayın beyler