Arkadaşlar ne yalan söyliyim, şukusuz olduğu için biraz isteksizlik var ama sırf sizin için yazıyorum. Emin de değilim okuyomusunuz.

Okuyoz reis

Burdayız panpa sağolasın devam

Up up up

Gece biraz daha part atıcam şuan yazamıyorum ama gece kesin atıcam.

Hikayeleri ciddi anlamda kendi mahallemden kurguladım. capsini atmiyom ifşa etiyim kendimi diye.

Tekrardan edit: çok çok özür dilerim, yarın 9ğlene kaldı gene ailemle tartıştım, hiç tadım tuzum yok

Beklemedeyiz panpa

Takipteyiz

Up up up

Sezon 4-Bölüm 5

Silah sesleri kesildi. Sanırım sokağı temizlemişlerdi. Aklıma adamların telsizinin birisinin bende olduğu geldi, bunu koz olarak kullanabilirdim.
Sokağın ortasına kadar geldiler, bizim evin önünde durdu ve grup lideri olduğunu sandığım birisi bağırmaya başladı: şimdi çıkıp teslim olan herkes bağışlanacaktır, istediğimiz sadece bir kaç erzak ve arabanız.
Ben: sözünün arkasında duracağını nerden biliyim diye bağardım.
Lider: bilemessin ama yapmak zorundasın, küçük topluluğunun başına bişey gelmesini istemessin değil mi? Hadi çık ortaya konuşalım
, anlaşmaya varalım.
Ben: tamam geliyorum, ama herkes silahlarını bırakıcak, kabul mü?
Lider: tamam şurdaki arabanın üzerine bırakıcaz sadece bende silah kalıcak, o kadarda kolay hedef olmuyalım demi.
Ben: tamam tamam gelıyorum.

Merdivenlerden inmeye başladım ama acayip kasıldım, sonuçta gövde gösteriside önemlidir demi. Üzerimde asker kamufulajı giymiştim kafamda siyah bere vardı, içimdede çelik yelek. Amacım onları korkutmaktı, silahlar konuşmadan olayı bağlamaktı ama ne olur ne olmaz tedbirli olmak güzeldir.

Sezon 4-Bölüm 6

Bir kaç tanesi dik duruşumdan etkilenmişti ama içlerinden birisi beni çıldırttı, bağırmaya başladı: sizin lideriniz bu çocukmu, siz bu zamana kadar nasıl hayatta kaldinız ?
Ben: şunun sesini kısıcakmısın yoksa benmi hallediyim.
Lider: marifetlerini görmek isterim.

Gülen adama doğru yaklaştim ve burun buruna geldik.
Adam: küçük bir çocuktan korkucak değilim.
Ben: son sözlerinle haddini aştın.

Bir anda kafa attım ve klagib hareketi yaptı, eli burnuna gitti, firsat bu firsat diyerek göğüsüne dizimi geçirdim nefessiz kaldı yerde kıvranıp nefes almaya çalışıyodu.

Ben: sana korkmayı öğreteceğim.

Kukriyi çikardim ve adamın hayalarına bastırdım yavaşça ucu girmeye başlamıştıkı gözlerindeki korkuyu gördüm.
Ben: sanırım öğrendin, diyip çıkardım kukriyi ve adamın ağzına zütürdüm, temizle lan şu kanları.

Bir güzelde yalatarak temizledim.
Sanırım ona bu korku yeterdi.
Hatta gruptaki herkes korkmuştu, belki bu yaşta bu kadar câni olmamdan ötürüydü ama liderlerinin kafası hala dikti, sanırım sıkı rakip çiktı bana ve gülüyo tatmin olmuş bi ifade vardı yüzünde.

Sezon 4-Bölüm 7

Az önce yaptıklarımdan ötürü özgüvenim tavan yapmiştı.
Ben: Şimdi nasıl yapıyoruz, silahlarmı akılmı konuşacak.

Lider: orası sana bağlı.
Ben: sanada bağlı, ne istiyosunuz bizden.

Lider: ne istiyebiliriz, elinizdekilerin yarısı.
Ben: peki neden vericekmişiz sana.

Lider: çünkü sizin için sokağınızdaki zombileri temizledik.

Ben: yanlışın var, sokağımı berbat ettiniz, oradaki zombileri zaten ben yerleştirmiştim, herkes el kol sallıyarak gelmesin diye. Yani teknik olarak benim zombilerimi öldürdün ve benden elimdekilerin yarısını istiyosun. Ve addıbına söyle arkasında zombi var.

Son cümlemi yüksek sesle söyledim. Adamda söylediğimi anlamış olucak silah çikardı ve kafasına sıktı.
Ben: birincisi güvenilir olmadığınızı anlamak için bir neden daha hani silahların hepsi arabanın üzerindeydi ikincisi silah sesine hepsi toplanıcak şimdi.

Lider: senin arkandaki gibi mi?

Konuşmaya o kadar dalmışım ki arkamda kim var kim yok hissedemedim. Gözleriyle zombiye bakıyodu, arkama dönmeden kukriyi çıkarım gözüyle işaret ettiği yere doğru bakmadan salladım son anda aklıma geldi. Durdum ve hemen arkama döndüm, yasin gözleri kocaman olmuş, donmuş bi şekilde kukriye bakıyodu. Bu salak buraya niye gelmişti neyse. Tokatladım bunu biraz kendine geldi ve gözümle silahları işaret ettim. Kukri hala elimde duruyodu.

Liderlerine bi göz attım hafif hafif gülüyodu şerefsiz. Hiç uğraşmadım direk kafasına geçirdim kukriyi yere yıgıldı kukrim o binte kalmıştı. Yasin hala donuktu, tuttum arabanın arkasına fırlattım o sıra büyük bi gümbürtü koptu, sanki ağzıma vakum makinası soktular ve akciğerimdeki bütün havası çektiler, doğru fırlayıp arabaya çarptım ve düştüm, vurulmuştum ve hala sıkmaya devam ettiler kolum ve bacaklarıma, sanki birsürü parmak koluma ve bacağıma dokunup gidiyodu.

Sezon 4-Bölüm 8

Bayılmışım ne oldu ne bitti bilmiyorum, başımda yine eda bekliyodu, aslında kuzenim olmasa aşık olucağım birisiydi, sarışın mavi gözlü olmasındanda değil, narin korunmayı bekliyo gibi bana hep aynı hissi vermiştir.

Neyse, zor nefes aldığımı farkettim. Kendime doğru çekip mehmetle yasini çağırmasını istedim. Odadan çıktı ve 2 dakika sonra mehmet ondan 1 dakika sonra yasin geldi.

Ben: neler oldu?

Yasin başladı : kanka o kadar konuşmaya daldınki arkandan gelen zombileri farketmedin, bende onları öldürmeye geldim, hepsini öldürdümde, sonra tam yanına gelicektim, bakmadan az daha beni öldürücektin dondum kaldım sonra, bişeyler işaret ettin anlamadım. Beni arabanın arkasına fırlattın Sonra göğüsünün yan tarafından vuruldun, şükür çelik yeleğin varmış, ama bizi korkuttun, herkes silahlara sarıldı ve adamları delik deşik ettik. Sonra seni acile taşıdık ve kurşunları çıkarıp dikiş attılar, kanka tahmin et kaç tane kurşun çıktı?

Ben: ne biliyim amk.
Mehmet: Tam 11 tane kanka, yelektekiyle 12 oluyo. 3 tanesi hariç hepsi tehlikesizdi, o 3 ü sana çok kan kaybettirdi ama annenden kan nakli yaptılar, 4. gün kanka bu anca uyandın.

Kafamı kaldırmaya çalıştım ama fazla bir ağarlık vardı, boynumda bişey vardı ,bu ne dedim. Eda kurşunların 11 ini sana kolye yaptı kanka cevabını aldım.

Sezon 4-Bölüm 9

Vurulalı 6 gün olmuş ve ben anca kendime gelmiştim. Yavaş yavaş yürüyo, kalkıyo hareket ediyodum, eskisi kadar atik olmam için sanırım bir kaç haftam vardı. Bir kaç kere dikişleri patlattıktan sonra yatakta kalmaya cezalandırıldım.

Aslında normal hayatta Bütün gün yatmak için yapmadığım katakulli yoktu ama iste sürekli yatmaktan canım sıkıyodu.

Bir gece rüyamda bu adamların kalanının gelip herkesi öldürdüğünü gördüm. Burdan gitmeliydik ama nereye. Erzağımız vardı araclarımız silahlarımız herşeyimiz sadece güzel bir yere gitmeliydik.

Toplantı yaptık ve buralara yakın ama kolay bir yerde olmamaya karar verdik, aklıma askeriye geldi. Hem büyük bir arazisi vardı , hemde çok insan yoktu, sadece lojmanlar vardı ve büyük bir cephanelik, dürbünle bakıldığında yere giren bi kapı gözüküyodu, rivayete göre orası cephanelikti ama emin değildim yinede yeterdi. Belki asker bulabilirdik. Belkide kimse olmaz, kendimize özgü yer yapabiliriz.

Fikrim beğenildi. Babamın alet dolabından herşeyi almaya karar verdik. Yasinin tohumları bulduğu yerden daha fazlasını aldık.

Ben:Kararlaştırdık 2 gün sonra yola koyuluyoruz.

Arkadaşlar severek okuyomusuz ? Devam ediyim mi ? 2 niz için

Akşama yeni part lar gelir arkadaşlar.

Okuyoz reis

Devam panpa

Arkadaşlar acil bir işim çıktı geceye kadar yokum kusura bakmayın yarına kaldı bizim hikaye

Hadi panpa beklemedeyiz

Hadi lan up up up