zombi günlükleri

evden dışarıda

dairenin kapısını açtığımda dış kapının hala kapalı olduğunu gördüm, evin güneye bakan tarafından arka bahçeye atlayıp ara sokakları ve bazı kestirmeleri kullanarak kaleiçine ordanda yüzebilecek herhangi bir gemi, sandal ile sıçan adasına gideceğim, önce nezaketen kapılarını çaldım karşı dairenin tabi açan olmadı daha sonra levye ile bu kapıyı da hallettikten sonra odaları tek tek kontrol ediyorum elimdeki makaralı yay ile daire temizdi, yavaşça balkona doğru ilerlediğimde balkonun aşağısının da temiz olduğunu gördüm hemen demirliklere bağladığım ipten aşağı indim ve tüm hızımla koşmaya başladım, dinlenmek için iyi bir yer arıyordumki aklıma hemen yolumun üzerinde olan uzunca duvarları olan bir okul geldi tam kapıdan içeri girecektimki bir sürü bebe zombi tıpış tıpış bana doğru koşmaya başladı hemen sürgülü kapıyı çekip kilitledim ve o an dinlenilecek zaman olmadığını anlayıp hiç durmadan ışıklara doğru koşmaya başladım dedemanın oralardaki bir tekelden 4-5 kutu sigara aldım ve ışıklar gibi kalabalık bir caddeden nasıl geçeceğimi düşünmeye başladım bir an " zombi taklidi yapmak" geldi aklıma fakat işe yaramama riski vardı ve benim ölmeye hiç niyetim yoktu tam yürümeye devam edecekken birden belediyenin çalışmalarında kullanılan kepçelerden birtanesini kestirdim gözüme şansıma anahtarı üzerindeydi ve çalışır vaziyetteydi durumun orada ne kadar kötü olduğunu bilmediğim için burhanettin onat caddesinden gitmeye karar verdim, cebesoy caddesine girdiğimde bu kocaman araç ile yanlarından geçemeyeceğim kadar araba vardı orada normalde hiç trafik olmayan cadde şimdi araba doluydu... bildiğim birkaç kestirme yoldan giderek kaleiçine vardım. fakat limana gitmeden önce yapmam gereken bir şey vardı. eğer öleceksem bu gerizekalı zombile yüzünden olmamalıydı o karanlıkta her zaman gittiğim bara gitmek üzere yola koyuldum yolda 3 punkçı ile karşılaştım ama her zamankinden biraz farklı olarak bu sefer zombiydiler, sanırım artık gerçekle yüzleşme vaktim gelmişti, savaşmam gerekiyordu... cebimdeki shurikenleden birtane çıkartıp tam kafasına attım fakat pek derine girmediği için işlememiş olsa gerek ölmedi. yay gibi riskli bir alete hiç bulaşmadan katanamı kınından çıkardım ve birtanesinin kafasını olduğu gibi koparıverim tek bir hamlede, hiç zor olmamıştı... aslına bakarsanız hoşuma bile gitmişti diyebilirim daha sonrakinde ise deneme amaçlı vücuduna sapladım katanayı fakat etkilenmedi,o an panik olup kemerimden mutfaktaki bıçaklardan çıkardım ve hemen kafasına geçiriverdim yere yığılırken katanayı tuttum ve içinden çıkıverdi son kalan ile arkadaşlarını öldürdüğüm için üzülmüş olsa gerek bir sinirlendi bir sinirlendi başladı üzerime koşmaya bende hiç hareket etmeden sadece katanayı kafasına doğru tuttum ve kendi kendini öldürdü, yazık... daha sonra bara vardığımda kırılmamış 3-5 viski şişesini çantama koyup limana doğru gittim. tüm büyük gemiler gitmişti yalnızca 3-5 sandal vardı ve bunlar sıçan adasına gitmem için bana yetermiydi hiç bilmiyordum, başka çarem olmadığı için 1-2 yedek kürek toplayıp atladım birtanesine. biraz açıldıktan sonra şehri izleyerek adaya doğru kürek çekmeye başlamıştım

m önce beni dinleyip yok teşekkür ederim diyip kapıyı yüzüme kapattı o an dedim inşallah o dıbına nasa füze rampası yapar bedduasını da yaptıktan sonra geri eve indim.
artık elektrik de dayanmıyordu pat gidip geliyordu arada bir çıglıklar yükselip yükselip inletiyordu sokaklarımı çocuklugumun geçtiği sokaklara şimdi inemiyordum lan sokakta leşler insan ölüleri çogalıyordu artık gibime de takmıyordum pek içkimi yudumlayıp sigaramı yakıyordum kendi kendimi rambo mod on durumlarını yaşıyordum bildigin kolonyalar temizlik malzemeleri bilimum yanabilecek şeyleri toplayım molotof haline çeviriyordum dursun lazım olur mk diye 10-15 tane molotof hazırladım tam sigarayı agzıma alıp tuvalete gitmişitim ki bir çıglık geldi ama bu sefer yakındandı hemen zütü toparlayıp kapıya yöneldim güm güm sesler geliyordu kapıdan aç lütfen aç lütfenn diye bagırıyordu dedim hayırdır lan ne oluyor o sırada kapının gözünden dışarı baktım m kapıya vuruyordu sevgilisi ise arkasından sinsi sinsi yaklaşıyordu önce m nin bacagını yakaladı ahhh diye attıgı çıglıgı bir daha hiç bir kızdan duyamam eminim sevgilisi m nin bacagını koparttı ve bildigin ısırıyor emiyor fantaziye kaçıyordu binin bebesi kız ise hala kapıya vuruyor aç kapıyı diyordu o an dedim senin insanlıgını gibiyim ben dedim gel bize gibişek viski içek yememk yiyek illa bunlarda biter mk gelmedin ya oh olsun huur sonra döndüm kaldıgım yere devam sıçmaya mk sonrada zaten vurdum kafayı yattım.

Ertesi gün virüsün Ankaraya gelişinin 4. günü
kapıyı açtım bugun m den eser duvardaki kan sıçrıntısıydı hemen onların eve çıktım ne var ne yoksa almalıydım hayatta kalmak da lazım sonuçta 1 çuval patatesi görünce resmen çölde su bulmuş gibi sevindim yüklenip kendi daireme çıkardım sonra tekrar 2 kat yukarı çıktım ve albayın odasını karıştırmaya başladım yanlız yaşayan bir adamdı albay kızı daha bu sene üniversitesini bitirip gelmişti yanına masasında rahmetlik eşinin fotograflarını gördüm hüzünlendim mk işte insanız ne kadar da olursan olalım neyse silahını ve mermilerini bulduğum gibi evime dogru gittim tam inerken apartmanın kapısının kırılmak üzere oldugunu gördüm artık dışarı çıkma vakti dedim elime ilk kez silah alışımdı denemek için süper durumdu zombilerin kırdığı camdan bunlara dogru ateş etmeye başladım 2sini 3ünü hakladım ama bunlara silah felan dayanmazdı anladım o an eve gidip aküyü ve kabloları aldığım gibi demir kapıya bagladım ve start salak zombilerden eli kapıya deyen elektrikten kömüre döndü o an ulan tam TAYYiPlik seçim malzemesi dedim yap zombileri kömür dagıt garibana fakire

to be continued

tek başıma dayandıgım 14. günüm
hayat artık eskisinden daha zor bir çok şeyimi bu illet yaratıkların himayesine bıraktım leptopum evim arabam kız arkadaşım
en baştan beridir içimde bana bir şey olmaz hissi var evimde mutlu mesut otururken bir anda hayvan inilemesine benziyen bir ses duydum aşşagıya inip bakmaya bir cesaret bulamadım sonra camdan kafamı çıkarıp baktıgımda gördügüm tek şeyin 2 göbekli polisin bir yere ateş ettigiydi sonra konteynırdan fırlayan kedi gibi suratında renk kalmamış meymenetsiz bir şey gibsen gibilmez anlayacagınız polis arabasının üstüne çıktı albea bu duruma dayanamayıp tavandan çöktü kel göbekli olan polisin kolunu bir anda kapı verdi o sahneyi ölene kadar unutmayacagım genç olan polis panige düşerek tüm mermisini hatta biber gazını bile üstüne boşalttı o an bu canavarların ankaraya da geldigini anladım
savaşmayı bilmeyen fakat hergün hayat davası ile savaşan metroya ankaraya otobüse dolmuşa binebilmek için savaşan sakarya burgerda menü alabilmek için birbirimizle savaşan kişileriz neyse önce kamafulaj pantolonumu giyip botlarımı sıkı sıkıya bagladım aşşagıya inip genç polisi teselli etmeye başladım resmen bitmişti adam bugün bu kaçıncı lanet olası şeylerden kaçıncısı o adam benim babamdı gibi şeyler söylüyordu insan pgibolojisinden anlarım az çok adam bitkindi konuşmaya bile mecali yoktu sadece aglıyordu gariban dedim kalk panpa kendine gel polis otosuna yaklaştıgımda burnumu sanki lagıma sokmuşum gibi leşin kokusu geliyordu arabadan pet şişe ile suyu aldım polise hadi iç gibisinden bir hareket yaptım bir yudum alıyor bir damla aglıyordu üzüldüm haline o sırada iki üç tane daha ekip geldi durumu gören polis memuru direk kusuyordu bende ulan ne midesizim dedim.
o an bir polise abi bu ne takum bir şeydir demin komserin kolunu felan yedi aoç den mi kaçtı nasıl bir şeydir dedim bana cevabı bak oglum şimdi evine git kapını kilitle ne kadar yieyecegin varsa topla hatta tanıdıklarını da yanına çagır çok kişi olun bu illet yunanistandan sonra burada da çıktı silahın bıçagın sopan her neyin varsa yanında bulundur bir iki hafta dışarı çıkma sonra ordunun gelmesini bekle yoksa bitersin tarumar olursun dedi
şimdi keşke o gerizekalı polisin lafını dinleseydim diyorum... korktum açıkcası tırsa tırsa eve çıktım sürekli kulagımda o bögürtü sesi nat. geo. izledigim bir program geldi aklıma dünyanın sonu nasıl olucak diye yeterli enerji su ve besin kaynagı bulamayacagımız için ölecekmişiz dedim tek çare bu üç bileşeni elde etmek hemen 3 apartman ötemdeki bakkala girdim sabit abi sabit abi diye seslendim yoktu o yoktu da benimde zamana karşı oynadıgımın farkında olmam gerekliydi dışarı bir göz attım arabası da yoktu onun bu şekilde kaçması beni iyice tedirgin etti sonunda karşı koyamadım içimde hisse nerdeyse tüm kuru gıda rafını bir çöp poşetinin içine doldurdum o an gözüme sigaralar ve alkollere ilişti 4 şişe jack danielsi 4 karton daha açılmamış uzun malborayı da başka bir poşete koydum ve nerdeyse sürükliye sürükliye eve kadar getirdim sonra tekrardan pencereye yöneldim o cıvıl cıvıl olan sokaktan geriye kalan zombinin leşi ve o şişman polis memuruydu

to be continued