zombi günlükleri

anladı herkes planı uygulamaya koyulduk şimdi. x yaklaştı eve. durdurdu arabayı. kızıl arabadan fırlıyo, 5-6 saniyesi var, yakınlardaki 4 zombiyi indiriyo, ön koltuktan su fırlıyo bagajı açıp ilerliyo, sonra kızılla birlikte inci de çıkıyo, inci ilk yardım kitini kapıyo, kızılın 4-5 adım gerisinde. ama huur zombinin teki yan taraftan buna doğru koşuyo, kızıl dönüyo ama çok geç artık. bileğinden ufak bi ısırık alıyo su'yun zombi. kızıl indiriyo zombiyi ama ısırdı bi kere. gibmişim planı biz de fırlıyoruz dışarı, x'e su'yu içeri taşı diyorum, ama içerisi dolu mu boş mu belli değil. etrafı temizliyorum içeri koşuyorum merdivenin yukarısında var bi tane, tek mermiyle indiriyorum. 4 katlı apartmanın son katına kadar kontrol ederek çıkıyorum, başka zombi yok. aşağıya tekrar iniyorum kapıyı kapatmışlar ve içerdeler. güvendeyiz. su ağlıyo. biliyo dönüşeceğini. yaraya bakıyorum kanıyo birazcık. salyanın bulaştığı belli. mantıklı bi şekilde düşünüyorum kızıl'a öldürmemiz gerekiyo dercesine bakıyorum, başka tarafa çeviriyo başını. e tek şansımız bu amk napak besleyek mi amk zombisini. o artık su değil zombi o zombi. suya dönüyorum, napmamızı istersin diyorum. bıçağı istiyo. istemeye istemeye veriyorum. dışarı çıkmak istiyorum diyo. orda kendimi korurum hem dönüşünce de sizden uzakta olurum diyo. ama dönüşene kadar hala insan ve zombiler için bi hedef. belki etraftaki zombilerden bi-ikisini haklar da biz de biraz daha rahat ederiz * diye düşünüp kabul ediyorum. vedalaşıyolar. kapıyı açıyoruz, dışarı çıkıyo.

yazın amk hepiniz okuyurum ben güzel oldu

rezerved

@110 panpa kime dedin

devam et la hosuma gıttı

beyler ben uyandığımda ormanlıktaydım o gün kamptaydık yani bende arkadaşlarla gitmedim (iyiki) hayatta kaldım geyik avlıcam diye arbaletimi almıştım ormadndan çıktığımda 3 zombiyle karşılaştım dıbınakoyim yol sormaya kalktım , bişey demediler bu sefer dıbını gibtiğimin oğlu dedim bişey demeyince kaçtım (tabi yanımda arbalet var) arkadan gelince dedimki yine mi sen amın feryadı dedim sattım bunun gibine oku dıbına koyim dizinin üstünde geliyor. dedim huur çocuğu al ulan dedim arbaletle buna bi konum bunun kafa uçunca ben bir tırstım amk sonra arabayı aldım eve giderken polisler gördüm millet birbirini gibiyordu dıbınakoyim. eve girdiğimde ezgi gitmişti dıbınasokiyim kaşaaar diye bağırdım bizim burakla kaçmışlar belli bir not buldum masanın üstünde... (devamı var beyler )

giblenmiyo panpalar gece gelirim görüşürüz

benim nickdende anlaşıldığı gibi ben bir zombi avcısıyım açılın !

su motorla uğraşırken kızlar az ilerde tuvaletlerini falan hallediyolar sanırım. ben de işemeye gidiyorum browning'i alıp. g3'ü x'e bırakıyorum nolur nolmaz diye.
fazla uzaklaşmadan işimi hallediyorum. etrafta zombi falan yok. bomboş otoyol, olacağını da sanmıyorum zaten. yarım saate hallediyo motoru su, tekrar biniyoruz arabaya.
teybe bikaç yıl önce arkadaşa armağan ettiğim cd'yi takıyorum. ilk şarkı death-zombie ritual. bu da mı tesadüf dercesine birbirimize bakıyoruz *

izmire aliağa'dan giriş yapıyoruz. merkeze geldiğimizde gün ışıyo, dükkanlar yıkık dökük, yollarda zombiler. evlere bakıyorum bazılarının ışıkları açık, bazılarının camları kırık, perdeler dışarıda sallanıyo bayrak gibi. durumu tahmin bile edemezsiniz. zombilere çarpmadan 10-20 km hızla yavaşın da yavaşı bi biçimi ilerliyoruz. cama yaslıyolar suratlarını falan.
bu ne mınıskim yaa.
napcaz diye düşünüyorum bu kadar adamı topladım bir araya, ama napmalıyım? düzgün bi apartman bulsak, alışveriş merkezlerine yakın, yüksekte, güvenli bi yer iyi olur diye düşünüyorum. bakınıyoruz etrafa arabanın içinden. şehir merkezini gören bi yer var altında da migros var. dışarısı bayağı kirli ama. vaziyet şöyle:
apartmanın girişi en solda, migrosun girişi var yanında. yolla giriş arasında 10 metre var ama kaldırım falan hep zombi. arabayı da kullanmamız gerekebilir tekrardan, hızlıca ezmeyelim. ben sol arkaya geçiyorum, direksiyonda x var. planı anlatıyorum, x arabayı durdurdugunda, kızıla dönüyorum, sen hemen inip browningle çıkabilecek kadar bi yol açacaksın, yapabilir misin diyorum, kafasını sallıyo. baltaları su ve inciye veriyoruum her ihtimale karşı. x'le bende g3 var, ek olarak da bıçağı aldım. araba durdugunda sağ arkadaki kızıl çıkacak ve etrafı temizleyecek, ön koltuktan su fırlayacak arabanın arkasından çantayı zütürecek. arkada ortada oturan inci kızılın açtıgı yoldan ilerleyip bahajı açacak, ilk yardım kitini alacak. ben o sırada camı açıp 10 metrelik yeri temizliycem. etraf boşaldıgında kızlar ilerleyip temiz bi yere çekilecek, x arabadan çıkıp eve girişe bakacak, temizse ilerleyecekler. ben dış kapıyı kapatcam arkalarından. sonra ben de çıkcam.
böyle diyoruz ama başaracak mıyız bakalım.

panpalar boşlamışım başlığı canım sıkıldı devam ettirmeye çalışayım biraz.

3 zombi arkada kalıyo biz ilerliyoruz arabayla. 10-15 kilometre gidiyoruz gitmiyoruz bi sorun çıkıyo arabada, ulan otoyolun ortasındayız amk ne sorunu şimdi. iniyorum bi tekme koyuyorum arabaya sinirden. su çıkıyo arabadan, kaputu kaldırıyo, napıyo bu dercesine bakıyorum ben halledebilirim diyo. depresyon mepresyon bi havalardaydı ama züt zora girince fırlıyo tabi hemen gavat. ulan yurttan kaçarken jipe düz kontakt bari yapsaydın diycem germeyim ortamı diyorum, zaten herkes gergin. babası tamirciymiş bunun, küçükken evde yardım ede ede öğrenmiş 1-2 şey. kızıl öteki g3'ü alıyo, inciyle uzaklaşıyolar biraz. etraf güvenli gibi göründüğü için bi şey demiyorum. ben de o sırada x'le birlikte silahları yerleştiriyorum eşyaları kontrol ediyorum falan. bagajda eskiden kalma yangın söndürücü var, trafik yardım giti var bi de ilkyardım çantası var. benim çantana su ve konserve falan var. ama yetmez ki, arkadaşla beni düşünerek aldım. torpidoda ehliyet ruhsat vs var ek olarak el feneri ve bıçak var. el feneriyle bıçağı arka tarafa alıyorum düzen yapcaz. yurttan arakladıgımız yemeklerle benim aldıgım yemekleri birleştiriyorum. 5 şişe su var. izmire kadar yeter sanırım ama hayvan gibi içmemek lazım.
elimizdeki şeyleri yazıyorum
-2 g3
-browning 7.64
-2 balta
-1 bıçak
-yeteri kadar yiyecek
-5şişe su
-el feneri
-ilk yardım kiti
-trafik yardım şeysi (bunu atcam amk ne takuma yarayacak sanki)
-yangın söndürücü

rezerved

istanbulda olsa amerikaya göre daha rahat hayatta kalırız amk. bizim apartmanlar abd deki villalara göre kale gibi resmen. =) içeri giripte ısırmaları filan çok zor. hikayeleriniz gayet güzel panpalar. çok sevdiğim bir konu bu. the walking dead hayranı olarak büyük bir zevkle okuyorum. böyle bir olay olsa direkman soluğu ferrari mağazasında alırım =)))

reserved
merak ettim bi ara gelcem

@95 yazı kabiliyetin sıfır. Gibiymiş gibi hissetmek ne demek lan...

aynen kanka devam et güzel olmuş *

reserved

'oğlum, doktorlar kaçmıştı ailelerinin yanına. ben biraz yiyecek toplayp tekrar yanına gelicem'
izledigim walkinng dead dizisini yaşıyordum neredeyse. tek varlığım babam acaba nerede olabilirdi. yolun kenarında bulduğum doğan slx in anahtarları üstündeydi. açıkçası o durumda görüntü ve motor gücüne ihtiyac duymuyor ınsan çünkü etrafta kimse yok yarışacak yada hava atıcak. neyse arabayı alıp evıme sürdüm.

not:çok ayrıntılı yada konuyu uzatarak anlatıyorum rahatsız olan varsa söylesin daha kıza ve öz anlatabilirm şu ana kadar yaşadıklarımı, fakat hikayenin sonu henüz gelmedi ve sizi bekletmemek için böyle parça parça ve ayrıntılı anlatmayı tercih ediyorum. ne dersniz amk?

otobüsten çıktım ve uzun bir mesafe yürüdüm. etrafta kalabalık zombi sürülerinin aksine sadece sessizlik vardı. uyandıgımdan beri hiç zombi görmediğim ve olayı anlamadıgım ıcın elimi kolumu sallaya sallaya geziyordum fakat birşeylerın ters gıttıgı kesındı.
aa durun şimdi aklıma geldi uyandıgımda hastanedeki odamın konsolunun üstünde bir not.

hastaneden çıktığımda terkedilmiş evler yada arabalar görmüyorum.
kornası sürekli çalan bir ego otobüsü(körüklü) ve içerde mahsur kalmış küçük bir çocuk görüyorum. ismi emreymiş ve 13 yaşındaymış, 12.5 esprisi yapardım ama burda durum çok ciddi kapıları kapatmışlar kimse girmesin diye fakat zor durumda olan 5 tane sincanlı son çare otobüüse binmeye calısmıs fakat şoför almıyınca şöförün kafasına sıkmışlar ve kaçmışlar gazi hastanesinin içine.
peki emre nasıl girdi oraya , tabiki merak ettım ve sordum; o şoförün oğluymuş ama babası gözlerinin önünde öldüğü için çocuk çok üzülmüş ve ağlamş.
korkudan dolayıda ağlamış. neyse fazla uzatmak ıstemıyorum bu kısmı. kapının havasını aldıktan sonra ittirerek açtım kapıyı ve çocuğu aldım , elinden tuttum onu.
çocuk sanki benım evladım gıbıymış gibi hissediyordum aynı zamandada yol ve silah arkadaşım olucaktı o küçük çocuk.