zombi günlükleri

reserved sardı bin devam et senaryo yazarı ol

@1 burda durumlar cidden taka sarmaya başladı. daha da kötü hale gelmeden migrosa dalıp taşıyabildiğim kadar erzak toplamam gerekecek. ve bir daha evden çıktığımda bu son çıkışım olacak.
otoparkta gözüme bir tane hummer2 kestirdim apartmanı gezip anahtarı bulacağımdan emindim. önce aşağı inip sessizce sopayla aşağıda duran zombiyi öldürdüm ve apartman girişini güvrnceye aldım. daire 1.. hiç birşey yok daire 3, daire 5, daire 9, 12, 17...
son şansım bu dairede de yoksa başka bir plan yapmam gerekecek. kapıyı açtığım anda bağıran karı gibi bir zombi karşılıyor beni. reflexlerim sayesinde hayatta kaldım ama bu seferlik. içeri giriyorum girişteki buyuk siyah anahtar ilgimi cekiyor elime alıyorum. bu o! üzerinde eşek kadar hummer yazıyor.
aracım da hazır üzerinde 1-2 upgrada yapmak için yarın erken saatte aşağa ineceğim ama şimdi uyumalıyım.

@1 benimle buluşmalısın. otoparkta 2 tane harley var...

@20 bu durumda yapılacak şaka değil amk basar giderim bak gemi var diyorum amk

nutella mı amk

@21 panpam yüzünden kesmiyorum beyler kendim yazar kendim okurum olmadı.

1 haftanın ardından aynı şekilde hayattayız. eve kapandık istanbula güneş doğmuyor. elektrik gideli 2 gün oldu. diğer yakın arkadaşlarıma ulaşamıyorum, her ne kadar üzülsem de ben bencil bi binim hayatta kalmam lazım.

artık umutsuzluğa kapılmışken yapılan anonsu duyuyoruz. 1 gün sonra ordunun bizim apartmana yakın bi yere varacağı ve hayatta kalanları bu diyarlardan aparacağını duyuyoruz. arkadaşımın hemen evin altında arabası var ona girebildiğimiz takdirde hiçbir sorun kalmaz.
ertesi gün bu amaçla hazırlanıyoruz, sadece tek çanta alıyoruz yanımıza. içine özellikle su koyuyoruz, yemekten ziyade. zaten ordunun bölgesine ulaşırsak sorun kalmaz diyoruz.
evden çıkıyorum, giriş katına kadar sorunsuz iniyoruz, fakat kapının önünde yaklaşık 1 düzeni zombi oldugunu görüyoruz. ben yine panikliyorum mal gibi titriyorum, arkadaşım baltayı alıyo, tekinin kafaya indiriyo, ben de o sırada tabancayla yakındaki 2 zombiyi hallediyorum. arabaya ulaşıyoruz. çalıştırıp ilerliyoruz.

bi düzine dedin 3 tane vurudun bin geri kalanlarına ne oldu

tahminime göre başlayalı 27 saat oldu.
@1 den halen haber yok ama sanırım karşı apartmanda biri var-dı. birkaç dakika önce silah sesleri duydum çünkü bakmaya gidiyorum.
sokak cumartesi günkü gibi tıkış tıkış, ama zombiyle. nasıl karşıya geçerim diyorum, düşünüyorum. tam o sırada 3 el silah daha patlıyor, o yaşıyor!
ama uzun sürmeyecek gibi duruyor çünkü zombiler o yöne ilerlemeye başladılar. bir ihitmal beni duyar diye tek seferlik sesleniyorum dışarı kendimi riske atarak: "eğer beni duyuyorsan çatıya çık ve beni bekle!"
ve hemen eğiliyorum. 5dakika geçmeden 10 civarı silah sesi duyuyorum ve hemen ardından: "tamam" diye bir ses geliyor. umutlanıyorum. ama çaresizim planım yok tek avatajım babamla ava gitmemiz sayesinde çok kesin nişancılık kazanmam.. galiba yardıma gidemeyeceğim. 6-7 el silah sesi daha duyuyorum...

@1 geçmiş olsun
adam şizofren beyler:(

ordunun bizi toplayacağı meydana yaklaşıyoruz, çevik kuvvet de var. barikat oluşturmuşlar, barikatın bi yerinden giriş var, girerken ufak bi kontrolden geçiyoruz benim yara dikkatlerini çekiyo ama o kadar büyütülecek bi şey değil bıçak kesiğiydi, zaten kabuk tutuyo yavaş yavaş, geçiyoruz girişten.
arabayı girdikten sonra boş bulduğumuz bi yere bırakıyoruz. azımsanmayacak derecede araba var içerde yaklaşık 50 kişinin oldgunu tahmin ediyorum.
meydanın ortasındaki binaya giriyoruz, burası bi yurt. içerde aileler mi dersiniz, bizim gibi öğrenciler mi dersiniz, amlılar mı dersiniz her çeşit insan var. yemek salonu var büyük herkes orda oturuyo sohbet ediyorlar. içeri girince 2 asker yanımızayaklaşıp silahları istiyo. kılıfı montumla örtüyorum baltaları veriyoruz (2 tane var zaten).
merak içinde biçok insan var. az ilerde 3 tane bizim yaşımıza yakın kız görüyoruz. zombiler var diye gibiş düşünmüycez mi amk yaklaşıyoruz bunlara.
tanıtıyorum kendimi ben j arkadaşım x, bunların kızılı var bi tane eritiyo beni 2 dakkada zaten, diyo benim adım kızıl, yanındaki ben inci diyo sonra diğerini işaret ederek bu da su diyo. su şokta, gözleri dikmiş dimdik arada bi kırpıyo o kadar.

@27 panpa onları koşarak atlattım işte

son silah sesini duymamın ardından 4 gün geçti ve ben halen buradayım dediğim süreyi biraz aştım farkındayım. sanırım o artık onlardan biri. bu süre içerisinde albayın dairesinde yaptığım aramada el bombası yapımı, susturucu yapımı, el yapımı mayın gibi pek çok gerilla savaş tekniği içeren kitap buldum. çoğu malzeme zaten mevcut. silaha pet şişeden 4-5 tane susturucu yapıyorum, arabaya gitmeme yetecek kadar atış yapmamı şağlayacak, diğerleri ise önlem.
yarın sabah erkenden yola çıkacağım. bunu okuyan arsa burdaki son gecem olacak.
migrosa tek başıma girdim ve içerde yaklaşık 12-13 zombiyi susturucumu test etmek için öldürdüm, gayet iyi çalışıyor ama sadece 1 sarjör dayanıyor sonra ısındıgı için ses yapmaya başlıyor. yeterli erzağı toparladım gitmeye hazırım.

@1 ordu kampının yerini yaz eğer gemi planım yatarsa senin plana başvurmam gerekecek

yurtta 2 günümüz geçiyor, kızıl ve inciyle bayağı samimileşiyoruz.4 kişi ev arkadaşıymış bunlar, olaylar başladıgında bayağı panik yapmışlar. ordunun geldiğini duyguklarında kendi imkanlarıyla gelirlerken 4. kız su'nun gözleri önünde ısırılmış, su o hiddetle koşup kurtulmuş, bu yüzden şoktaymış.
arkadaşım iyice yayılıyo buraya ama ben diyorum olm yaraklara gelmeyelim bak içimde kötü bi his var oturuyoruz burda böyle, en ufak bi hatada yedik taku. yok abi yaa olmaz bi şey diyo. düzenli sıcak yemek var, su sıkıntısı yok. elektrik yok. duydugumuza göre buradaki en rütbeli asker bi yüzbaşıymış. görüşmek istiyoruz onunla, olmaz diyolar. e açıklama bekliyoruz amk noluyo napcaz oturcaz mı böyle diyorum, gerketiğinde açıklama yapılır diyolar. sinirleniyorum falan ama bi tak yapamıyorum tabi ordunun kontrolünde mekan lan napcakmışım bakalım. kızıl da benim gibi merak ediyo neler oldugunu.
aynı günün akşamı, yüzbaşı büyük salona giriyo, tüm gözler bunda tabi. ayağa kalkıyorum ben de bakıyorum ne diycek diye. yükseltiyo sesini

-biliyorum herkes mantıklı bi açıklama bekliyor
salonda bi uğultu yükseliyo
-bikaç gün daha burdayız, tugayımızda işler kontrolünden çıktı, bölgenin tekrar ele alınmasını bekliyoruz diyo. bikaç şey dha diyo zombileri falan anlatıyo, yunanistan-deney olayı işte

yatıyorum panpalar akşama açabilirsem devam ederim

@30 u an itibariyle amlılara kaybettik amk. neyse kalan sağlar bizim.
sabah oldu size son kez yazıyor olabilirim çünkü aşağıda saymayı zor başardığım 200 den fazla zombi var ama nerdeyse hepsi oroparka kör noktadalar. yukarıdan yolumu çiziyorum elime susturucu taktiğim p22 ve migrosta bulduğum bezbol sopasını alıyorum. zaten silahlar ve erzak arabada. merdivenlerden inmeye başladığımda pis bir koku sarıyor burnumu. kokuşmuş yürüyen cesetler, heryeri sarmış. apartman girişine indiğimde 3 zombi farkediyor beni ama 2 si çocuk 1i şişman. şişmanın kafasına sıkıyorum sonra çocuğa yöneliyorum onu da kafasından vuruyorum ama tam bu sırada silahın susturucusu düşüyor, iyi bantlamamışım. ateş edip 200 zombiyi üstüme çekemem. anlık düşünüyorum ve diğer çocuğa sopayı sallıyorum ama ıskalıyorum! çocuk üstüme zıplıyor ısıracak amk. neyseki iti yarı bi insanım tuttuğum gibi gırtlağından yerdeki kırık cam parçalarıyla kesiyorum gırtlağını.
araba çok yakın, yerden silahlarımı alıp hummer2 ye dogru hamlemi yapıyorum. arabadayım. basıyorum marşa çalışmıyor! zombiler beni farketti lanet olsun! bir daha basıyorum marşa tüm bildiğim dualarla, bu sefer çalışıyor. tam gaz basıyorum zombileri eze eze sahil yoluna çıkıyorum. her yerden dumanlar yükseliyor. maltepeye doğru geldiğimde askerlerin kamp anonsunu duyuyorum kulak kabartıyorum, kadıköy diyorlar. nerden baksan 15-20km mesafe var ama benim eniştenin gemi taa tuzlada. seçim yapmakta zorlanıyorum...

yarın devam edicem ben de amk adam karı kız peşinde gibini taşağını zombi yicek haberi yok.

beyler acil ankarayada yardım gerekiyor biz evde 2 arkadaşız ve mahsur durumdayız erzak stogumuz bitmek üzere ve dışarda 200 e yakın zombi var silahımızda yok. ses yapmıyoruz ve perdeler sürekli örtülü ankarada olan panpalarım varsa acil bize ulaşsın

Reserved

sürükleyiciymiş yazmaya devam et ben okuyorum panpa

up up up up up

bin güzel yazıon ha

hayal dünyanı gibeyim liseli