zombi günlükleri şok böylesi yok

komik lan devam et

rüyanız hayrolsun

biraz daha dikkatli yazsan güzel olur amk iyi yaz şunu

2.bölüm=prensip...
ara sokaklarda amele gibi koşup dururken bir dönemeci aldım ve karşıma bir zombi çıktı bu zombi çok şık giyimliydi büyük ihtimal zengindi ama zombiyseniz para bi halta yaramaz. bana doğru yaklaştı geldi geldi geldi ve boşluk bölgeme parmak attı tabi bende refleks ya anan diye bağardım o sırada. korkmana gerek yok dedi ben zombi olabilirim ama vejeteryanım prensip meselesi diyerek devam etti. koduğumun bahçıvanı zombi olmuş geldi ısırdı zombi oldum dedi sonra ben aşçıyı aşçı şöförü şöför kaynanamı kaynanamda ebemi ısırdı sonra hepimiz ebemi ısırdık öyle devam etti diye anlatırken daldı gitti. ben o dalgınlıktan yararlanıp koşup kaçtım. kaçarkende prensibini zikim liselee zombee diyerek bağardım.ve karşımda sonunda bizim ev vardı...
apartman kapısııın önünde sap gibi anahtar arıyordum millet dışarda yem olurken arkamda kol bacak kan gölü doluyken ben durmuş anahtar arıyordum beynim kısa devre yapmıştı.ve buldum anahtarı sonunda apartmana girdiğimde her taraf kandı hemen asansöre bindim 4.kata bizim eve geldim içeri girdiğimde köpeğim annem ablam babam ve bütün büyüklerim kanlar içinde yerde yatıyordu ve ortalarında bir zombi vardı okadar korkmuş heycanlanmış ve üzülmüştümki zombiyi düşünmüyordum bile...

ee sonra panpa

hanı korkucam zombı lafını gorunce korkamıyorum amk.

@1 guldum panpa

rizörved güzelmiş

3.bölüm=çok film izliyon olum sen
ailem önümde katledilmiş şekilde duruyordu ve bunu tek bir zombi yapmıştı alt komşumuzun küçük çocuğu.o çocuktan hep şüphelenirdim amele gibiydi ve şimdi zombi olup benden onla geçtiğim dalgaların hıncını almıştı. zombi gülüp tuvalete gitti ve bende odama gidip ordan saf demirden yapılmış masa lambamı alıp tuvalete yöneldim. tuvaletten çıktı ve bana bakıyordu pis pis sırıttı ve naber lan kimmiş amele gördükmü acep dedi.bir an sinirlendim karşımdakinin zombi olduğuu unuttum üstüne yürüyordum elimde lambayla ebeni ziktim zombee diyerek üstüne atıldım ve kafasına bir geçirmişim yerde pestili çıktı o biçim. kahkahalarla gülüyordum sinirlerim bozulmuştu ailemin yanına gittim ve onları öyle görünce deli gibi ağlamaya başlamıştım saatlerce orda durup ağladım ve sonra uyuyakalmışım... uyanduğımda hava kararmıştı sokakta bir sürü zombi vardı ve ben bazılarını tanıyordum. evden uzaklaşmam gerekiyordu çünkü ailem yakında zombi olacaktı ve ben onları tekrar öldüremezdim çünkü zaten ölüdüler diye salakça düşünüyordum. kalktım evden kıyafet temiz baksır tuvalet kağıdı litrelerce su püskevit ve birde bunları koyacak çanta aldım. artık bende yollara düşecektim. kapıdan çıkmak üzereydim.bir ses bu sularla zombi öldüremezsin ya dedi. zaten öldürmeyi düşünmüyorum kaçmak ideal dedim o nerye kadar kaçabileceksin karanlık bir odada seni kıstırdıklarında karate mi yapacaksın elin zombisine yada boyunlarınımı kıracaksın çok film izliyon olum sen dedi ve yukarı çıktı.5dakika sonra elinde 2 hançer bir desert eagle ve çift kılıç getirmişti. bunları kullan kılıçlar gümüşten hançerlerde öyle ve desert eagle kurşunlarıda öyle dedi.ve artık bende yollardaydım...
Devam gelsin mi şukulayın..:D:D

vay amk ya güldüm gece gece hadi şevkin kırılmasın şukuladım

4.bölüm=turist zombi
millet arabalarla kaçıyordu bense gayet sakin ve korkusuzca yürüyerek gidiyordum yarım saat sonra ykmnin ordaydım. ordan denize baktım bir gemide yüzlerce turist buraya izmire gelmişti. zombiler için av partisi başlıyordu ve ben av partisinin tam merkezinde olacaktım tek çare ykm ye sığınmaktı... 2dakika uğraştıktan sonra ykmnin cam kapılarını kırmıştım içerdeydim.i̇lk önce zombilerle savaşacaksam şık giyinmem lazım diye düşündüm çıktım erkek reyonuna şık bir takım elbise jilet gibi spor ayakkabılar aldım birde spor çanta aldım ve içine kıyafet doldurdum eski çanta ve kıyafetlerime gerek kalmamıştı artık ve o anda ykm nin altında bir sığınak olduğu geldi aklıma orayı kullanarak şehirden kaçabilirdim. fakat onca turist birazdan zombilerin hedefi olacaktı ve savunmasızdılar.ben ne yapacaktım kaçıp kendimi mi kurtaracaktım yoksa kalıp kahramanımı oynayacktım
Devam? :D

kaç dıbına koyim kahramanı gibsinler

5.bölüm=adını kahraman koyamadım...
yüzlerce turist yardıma muhtaçtı ama buraya turistliğe gelirken banamı sordular ya da onların harcadığı paralar banamı yarar sağlıcaktı elbette hayır ozaman kahramanlığa gerek yoktu zombiler ziyafet çekecekti. zaten zombilerle yeterince ergencilik oynamıştım daha fazlasına gerek yoktu ve ben sığınağa yöneldim dev gibi siyah bir kapı vardı bana o acı iiçindeki turistleri hatırlatıyordu... sığınağın kapısından döndüm ve üst kattaki camlardan birini açtım elimde yerden söktüğüm bir mermerin ufak parçası vardı taşı oraya fırlarttım 2-3 deneme sonra biri zombinin kafasına denk gelmişti ve zombi ters ters baktı ve aha orda aradığımız süpergen diyerek beni gösterdi okadar zombi filmi izlemiştim daha 1tanesinin görebildiğini görmemiştim ama bunların görüşü gayet netti ve beni bayılttığımız az komşunun ergen zombisi göstermişti onlara.o an aklıma bir latin atasözü gelmişti esmerim biçim biçim zikerim o biçim... yanlış atasözü pardon ergen zombiye tekrar bakınca aklıma doğrusu geldi zombinin ergeninden abazanın liselee sinden korkucan arkadaş...

Devam?

Up. Biraz sayı artsın :D

hadi amk hadi nasıl bitiricen bakalım

devam panpa şukuladık bak

6.bölüm=herşey walking deaddaki gibi yürümez gardaş...
eergen zombi yüzünden binlerce zombi bana doğru koşuyordu ama sayemde yüzlerce insan kurtulmuştu artık bende kahramandım ama kimin kahramanı. hemen sığınağa kaçtım kapıyı açtım ağır bi koku sardı burnumu kapıyı kapattım bulduğum hertürlü şeyi yığdım önüne ve kilitledim iyi ki evden bigiblet kilidini almıştım...
sığınakta çok hızlı koşuyordum bu sığınağın sonu afyona çıkıyordubunu birazdan öğrenecektim. koşarken bir insana çarptım ikimizde yere yığıldık. önüne baksana be dedi pardon zombilerden kaçıyordum buranın sıonu nereye çıkar acaba? diye sordum ve afyon cevabını aldım. zombi olduk hala rahat yok şu gençlerden dedi karşımdakş kişi o anda zombi olduğunu anladım desertimi çıkartım kafasına sıktım ne kadarda kolaydı ateş etmek yoksa ben mi cani ruhluydum. zombi dengesini kaybeder gibi oldu ve toplandı gülmeye başladı ahaha herşey walking deaddedki gibi yürümez gardaş dedi ve 5saniye sonra yerdeydi koşmaya devam ettim 4-5 saat boyunca yorulana kadar durmadım ve durduğumdaysa şans benden yanaydı...
Devam?

amk sorup durma yaz işte

7.bölüm=araba kullanmayı bilsem koşarmıydım?
koşuyordum durmadan yorulmadan önüme bakmadan koşuyordum. önüme bakmama gerek yoktu zaten her yer kapkaranlıktı ve bir ses geldi nefes alma sesi ve hemen önümde yerden geliyordu yaklaştım ykmdeyken yürüttüğüm el fenerini açtım ama öncesindeparfüm sıkıldım zombide olsa ter kokmıyak dedim ve artık ter kokmuyordum 1-2 fıstan sonra. karşımda güzel bir kız vardı ve uyuyodu bileği morarmıştı herhalde bu karanlıkta bileğini burkmuştu. kız 14-15 yaşlarında bir çocuktu ailesinden ayrılmış yaralanmış koşarkende ayağını burkmuştu uyuyordu ve bende onun yanında mola vereyim dedim yorulmuştum onca saat koşudan beri tam yattım ki aklıma öldürdüğüm zombinin ıonun ailesinden olduğunu anlamıştım kafamı spor çantama yasladım ve artık rahat bir uyku zamanıydı...
uyandığımda kafamda bir silah şah damarımda hançer vardı. yavaşça doğruldum küçük kız bana ters bakıyordu günaydın kahvaltı yapalımmı dedim ve o küçük camlardan sızan hafif güneş ışığında kahvaltımızı yaptık ve birbirimize kahvaltıda hikayelerimizi anlattık kahvaltıdan sonra ona onu ölümüne koruyacağıma söz verdikten sonra yola koyulduk. yolda bana neden koşuyoruz diye sordu belli ki koşmayı sevmiyordu. sence araba kullanmayı bilsem koşarmıydım?...