Allah'tan Esra boşboğaz bir huur değildi diye düşünmekten kendimi alıkoyamıyordum. Ya öyle olsaydı? Şuan Dilara hala Emre'nin yanında olacaktı bu kesin birşeydi. Neyse ki boşboğaz değildi Esra ama Kübra'dan yana bir korkum vardı. Çünkü Kübra gerçekten de boşboğaz biriydi her şeyi her yerde ötebilecek cinsten bir boşboğazdı.(Kübra'nın da kızlığını ben almıştım) daha 9. sınıftan vermeye başladığı için hakikatli bi huur olduğunu düşünüyordum Kübra'nın. Gerçi benden sonra daha kimlere kimlere verdi de ben hiç giblemedim. Korktuğum uzun bir süre boyunca olmadı binler ne Esra ne Kübra anlatmadı Dilara'ya hiçbir şey. Ama bu olmayacağı anldıbına gelmezdi bunun. Bi 2-3 hafta daha geçti ve Dilara ile artık çok yakındık. Birbirimize sarılıyorduk, öpüşüyorduk, koklaşıyorduk. Her türlü şeyi yapıyorduk ve bunun bir adının konulması gerektiğini düşündüm. Dilara'ya dedim ki sence bu yaşadıklarımıza bir ad koymalı mıyız eskisi gibi? Hemen cevabını verdi Dilara evet bence koymalıyız şeklindeydi yanıtı. Tekrar sevgili olduk Dilara'm ile herşey çok güzeldi. Doğum günü yaklaşıyordu(Doğum gününün hangi tarih olduğunu çok iyi biliyorum ama söylemek istemiyorum burada, sonra araştırıp buluyosunuz aq) aklımca bir sürpriz hazırlayacaktım. işte herşey tamamdı ve sürprizimi de yaptım. Çok beğendi her şeyi doğum gününü falan ben ayarlamıştım. Bana teşekkür etti sarıldı. Öpüştük kısa bi süreliğine ve doğum gününü kutladık. Ama çok gibtiritaktan bir durum vardı beyler. Doğum gününe Esra gelmişti ve beni neden çağırmadınız çok gücendim size gibi bir kaç takım laf etti. Esra elinde ki hediye kutusunu Dilara'ya uzattı ve dedi ki herkes gittikten sonra aç. Herkesin gittiğinden emin ol SSG'nin bile. Dilara tamam dedi ve hediyesini aldı. Doğum günü bitti ve herkes dağıldı. Dilara ile başbaşa kaldık. Ver şu hediyeyi dedim atıcam direttim ama vermedi açıcam benim hediyem diye ısrar etti. Üsteledim ver dedim çünkü içime doğmuştu kesinlikle beni züt edecek bir hediyeydi Esra'nın verdiği hediye. Alamadım elinden ve gözlerimin önünde açtı beyler Hediyeyi. Esra ben uyurken yatakta birlikte yattığımız fotoğrafı bastırıp hediye kutusuna koymuş beyler. Öyle bir züt oldum ki ne diyeceğimi bilemedim. Dilara diz çöktü ve ağlamaya başladı. Sakinleştirmek istiyordum ama ne diyebilirdim? Yaptım bir hata affet edebiyatı çok klagib kalmıyor muydu? Ama elimde başka bir koz da yoktu. Veya çirkeflik edip sen de Emre ile çıkmasaydın falan da diyebilirdim ama ne diyeceğimi bilemedim. Dilara'nın ağzından tek kelime çıktı GiT dedi bana. Hayır gitmiyorum diyemedim beyler. Hayır gitmem gidemem seni çok seviyorum. Kendimden bile çok diyemedim beyler. Kelimeler boğazıma düğümlendi ve hiçbir şey diyemedim. Giderken Dilara'dan fotoğrafı istedim. Yüzüme doğru fırlattı ve eve gittim beyler. Şimdi intikam almam lazımdı, bu yaptığını Esra'nın yanına gibseler kâr bırakamazdım. Fotoğraftan bir kopya daha bastırıp, anonim olarak ev adreslerine postaladım. O olaydan sonra Esra bana tek mesaj yazdı: Allah belanı versin hayatımı gibip attın. Telefon numaramı nereden bulduğunu hala bilmiyorum çünkü sayılı kişide vardı. O mesajdan sonra hayatım boyunca Esra'yı birdaha hiç görmedim. Şimdiyse Kübra'nın hamlesini bekleyecektim. gibtiğim tüm insanlar böyle öç alacaksa neden gibiyordum ben bu dıbına koduklarımı?

Uzun bir süre giblemeyecekti beni Dilara bunu biliyordum. O bana yapsaydı bunu ben ömür boyunca hiç giblemezdim gerçi, sonra da o yaptığı çocuğu bulup öldürürdüm galiba. O kadar seviyordum Dilara'yı işte. Esra'dan da kayda değer bir intikam almıştım işin doğrusu gerçi o da pek salaktı sonuçta onu gibtiğim bir fotoğrafı benim sevgilime hediye olarak verince ne olacağını düşünüyordu ki? Bence biliyordu o fotoğrafı ev adreslerine yollayacağımı sırf beni gibebilmek için onca şeyi göze almıştı. Helal olsun cesur kızdı açıkçası. 2-3 ay kadar geçti Dilara hala bana yüz vermiyordu ve her hafta başka bir erkekle çıkarak benden acı acı intikam alıyordu. Her çıktığı erkeği de gözüme gözüme sokuyordu. Gerçi o kadar umursaması dahi bir mucize dıbına koyim. Ben onun yerinde olsam kendi kanında boğulsun huur çocuğu diye düşünüp hiç giblemezdim. Öğle arasına çıktık tam geri gireceğiz ne hikmetse bilmiyorum ama Mehmet Can geldi ve benden yaptığı şeyler için özür diledi. Sırf dayak yedim diye sana öyle davranmamalıydım dedi. Bende sinirlenmiş olmalıyım ki gibtir git lan başımdan dıbına kodumun salağı, senin gibi bebelere harcayacak vaktim yok gibi bir tepki verdim. Mehmet Can'da tamam deyip gibtir oldu gitti. Haketmişti huur çocuğu sırf bir dayak yedi diye beni satarak en büyük yamuğunu yapmıştı çünkü. Tam bi huur çocuğu olduğunu daha o an anlamıştım. Beni sattığı an. Neyse Mehmet Can'ı başımdan gibtir ettim ve sınıfa girdim. Oturdum en köşeye ders Edebiyattı benim Edebiyata karşı en eskiden beri bir merakım vardı binler, bu merakımı da gösterdiğimden dolayı Edebiyatçı beni çok severdi, tahtaya gibimsonik bir soru yazdı ve bana cevabını sordu. Kalktım çatır çatır yaptım ve tam yerime oturacakken feci züt oldum. Dilara kalktı ve sorumu düzeltti. Hoca da Dilara'ya aferin kızım dedi ve sözlüsüne 100 verdi, lan bi soru çözdü diye insan insana 100 verir mi huur çocuğu? Halbuki ben o kadar soru çözmüştüm daha önce? Bana neden 100 vermedin anasını gibtiğim diye ayağa kalkıp itiraz edecektim ki vazgeçtim. Aniden oturdum yerime baktım Dilara'ya acıyan gözlerle bana bakıyor ve taşak geçiyor benimle arkadaşlarıyla konuşarak. Baktım ki Dilara iyice acizleşmiş bir fırsatımı denemem lazım dedim kendi kendime. Bir kez daha deneyecektim Dilara'yı kazanmayı. Okul çıkışıydı yakaladım Dilarayı dedim ki Dilara ne olur bana bir şans daha versen? Herkes 2. bir şansı haketmez mi? Lütfen Dilara güvenini bir daha suistimal etmeyeceğim dedim. Yüzüne baktım öylece verdiği cevap çok acıydı dıbına koyayım ya. gibtir git şurdan dedi ve gitti. Bu cevabı iyice bir düşünecektim, ilerleyen zamanlarda bana çok koyacaktı bu cevap.