zincirleme ibret tamlaması 2

şukuya gerek yok beyler, destek olmak için:
(bkz: benim için önem arz eden bir durum)

"pardon, yanlıs oldu galıba. bız saim abilere gelmıstık ama?" diyen bi tip. bilmiyoruz dedık kapattık kapıyı.

şimdi anlatırken yüzüm gülüyo, o zamanlar cok sıkıntı cekmıstık ama belkı de hayatımın en guzel ıftarıydı. hele o bond sigaralar..

okuyan varsa tesekkurler beyler, bağyanlar.

ulan en hecanlı yerinde bırakılırmı panpa.

ben aldım nevaleyı döndüm eve. actık tv yı ıftar beklıyoruz. orta sehpamızda tursumuz, suyumuz, ve ekmegımız. tatlı olarak da 2 adet bond marka cigara. biz böyle usul usul beklerken bızım elemanla aynı anda bırbırımıze donup aynı seyı konusmaya basladık. aynı seylerı dusunuyomusuz meger. ikımız de komsular bıze sımdı bı tencere yemek getırse ne guzel olur lan dı mı gıbısınden seyler. beyler insanın umudu az olsa da beklentısı cok oluyor. biz hiç gocunmadık, cok sukur dedık hep bunu bulamaynlar da vardır dedık. tursu ekmek neyımıze yetmıyor dedık. hiç ole yaygaraya vermedık. i̇şte bu sabrımızın mukafatı olarak mıdır artık nedır bılmıyorum kapının zili ezanın baslamasıyla eş zamanlı olarak camlaya basladı. tabi biz heyecanla yerımızden kalkıp kapıya dogru hamle yaptık. sarmaların dolmaların hayalını kurarak. ve kapıyı actık...

aramızda sıselerı goturup bozdurmak ve, ekmekle tursu almak ıcın yazı tura attık. ben kazandım. ya da kaybettım, her ne gibimse ben gidiyorum bakkala ıste. siyah bı torbaya seselerı koydum. elıme aldıgım gibi şıkır şıkır bırbırıne vurmaya basladı. tekrar yere koyup sısıelerın arasına gazete kagıdı sıksıtrıdım. dıkakt cekmemek ıcın herseyı yapıyorum nabıyım. koyuldum yola. apartmanda mınımum rahatsızlıkla yuruyorum kı kımse gormesın duymasın. neyse, bı sekılde varıdm bakkala dedım abi durum bole bole. bana bı ekmek bı de tursu ver. al bu 75 kurus bunlar da şişe. yenı tasındık, sana yalan konusmucam, paramız var ama cekmıyoruz. ederse ederini ver etmezse de canın sagolsun dedım. o da sagolsun, ekstradan 2 dal da sigara verdı. bond marka sıgara. ucuz sıgarlardan nefret ederım. ama nabalım mecburuz.

sonra biz tabi gotumuze baka baka eve döndük. ben dedım, kıslıkları kurcalayalım. icınde bozuk falan bısıler cıkar dıye dusundum. gittik baktık, 75 kurus falan bulduk heralde. tam bılmıyorum. bı paket tursu edıyor onu bılıyorum bı tek. ne yapalım ne edelım derken oncekı evden yanlıslıkla tasımıs oldugumuz 2 adet bira şişesine gozum takıldı. tabı ramazan ayının ılk gununde bu sıselerı bozdurmak nasıl bir his olacak bilmiyoruz. 1 ekmek parası edıyor onlar da.

ananı gibim gri ekran

ben cuzdandan banka kartını cıkarırken elımden kayan banka kartı, gitti, o dıbına kodumun gereksiz makbuzlarının atıldgı kutunun içine düştü. kafayı kaldırıp bankanın acık oldugunu dusunmek ıstedım ama mesaı bitelı 2 saat olmustu nerdeyse amk. kımsecıkler yok. yarak gibi kaldım ortada. tel falan bulup sokmayı almayı denedık ama olmadı tabı. bahtımı gibeyim param oldugu halde bes kuruşszum. boyle bi hayalkırıklıgı yok beyler.

nıhayetınde vardık bankamıza. ben cuzdandan kartı cıkarıcam, elımın arasından bişi kayıp duştü. o ne lan demeye kalmadan farkettım olayı. beyler, dıbına koyım boyle bi hayal kırıklıgı boyle bi bahtszlık yok dunyada. kac kişinin basına gelsmıtır acep benım basıma gelen. hangi günahı isledım de bole bısıle ımtıhan edılıyorum dıye dusundum o an.

ordan iş cıkmayınca ben de bızımkılerı aradım bana para cıkarın dedım. sagolsun cıkardılar para. ama baksa bankaya gıtmemız ıcab etti. normalde bi mınıbus yolu mesafeyı yurumek zorunda kaldık. i̇ftara 1 saatten az bı zaman kalmıstı.

cok yakındı banka falan zaten hemen vardık. i̇ftara bikaç saat var. i̇şte eleman taktı kartı. baktık, para yok. hiç yok. sıfır amk. sonra aradı annesını, annesı de yatırdım parayı falan dedı heralde. cocuk da gozukmuyo hesapta derken, he tamam yatmıs yatmıs deyıp telefonu kapattı. ben de baktım, hanı dıbına koyım nereye yatmıs para dedım. eleman da dalgayı cakmıs olacak kı anlattı iste. meger kredı kartı borcu varmıs. banka hesabı blokelemiş, para yattıgı halde cekemıyomusuz. dıbına kodumun kredı kartlarından nefret ederım. ihtiyacı olana da olmayana da verıp ınsanı sıkıntıya sokuyol

koca salonda bi kanepe vardı, bi orta sehpamız bi de karton bi kutu uzerınde televızyonumuz. i̇şleri gücleri halletıkten sonra ne yıcez lan dedık. ramazan, orucuz, açız, sususuz. para da yok. napsak bilemedık tabı. nyese arayalım para ısteyelım dedık. bızım arkadas aradı iste, annesi buna para cıkardı gittik cekmeye. dairenın kapısından da cıkarekn teyzenın bırıne denk geldık, kolay gelsın falan dedı, ogrnecı mısınız dıye gereklı gereksız pek cok soru ve nıhayetınde tanısarak ılk komsumuzu edinmiş olduk. asansor dolu oldugundan merdıvenlerı kullanalım dıyıp tesadufen yonetıcıyle de tanısıp, komsu ve yonetici sayısını esitledik. sonra da cıktık yola..

neyse, o kafayı 2-3 yasadıktan sonra eve tasınma vaktı geldı. ramazanın ilk günüydü o gun. hıc unutmam cebızmıdekı butun parayı naklıyeye falan vermıstık kurusumuz kalmadıydı. zar zor evın esyalarını dızdık düzdük. zaetn cok fazla da bişi yok. i̇htiyac olanlar var ilk etapta. yeterliydi bizim için

düşünün beyler, karanlıta yaıtoysunuz yattıgınız yatak dönüyor. yataga dört elle sarılıyosunuz. dıbına koyım o da yetmıyo. karanlık dönüyo karanlık!! bildiğin o sımsıyah karanlık bile dönüyo lan.!!

up up up amk pokerini gibiyim

ilerleyen saatlerde eve dönüyoduk. servis bırakıyo eve yakın bi yere. dedım 2 bira alayım da içerim. cila olur. dıbına koyım almaz olaydım. gitti eve içtim bunları da. kafam bi guzel oldu bı guzel oldu anlatamam amk. ben midem bulanınca gectım yatagıma yatıyorum. tam kafamın oldugu yerın ardında odanın kapısı var, karanlık olsun dıye kapıyı elımle ıttırmemle bırlıkte cama bişiler yapıştı. banyoyla bıtısık benım odam. ev arkadasım kusucam dıye banyoya kostururken yolda koyvermıs, tam da benım kapıyı kapattıgım ana denk gelmıs, eger 1 sanıye gec kalsaydım sımdı aranızda yoktum beyler. bogulurdum ya da ölürdüm ben oracıkta. kusmuktan nefret ederım beyler. neyse, ben ıyıce karanlıga gömüldüm. kafam bi milyon ama. hatta oyle kı en ıyı kafayı yasadıgım anlardan biriydi.

sıklenmedım gıttı elım ayagım tıtrıyo amk

burda bitiriyorum hıkayeyı ıbneler sız uplayın azcık da

bu bin gitti kendıne rakı aldı geldı. tekrar yanıma oturdu. aklıma bızım elemaın lafı geldı. acaba bu adam harbıden bana yazıyo muydu nedır amk. bu herif tekrar egıldı kulagıma. dedı “pavyona gidek mı” vay anasını karısını. ulan utandım kendımden dıbına koyım. lan yıllardır ben zütçü gibi mi dolasıyorum ortada, herıf bana gelıp pavyon dıyo? karadelıkci miyim lan ben. sıkerım dedım. döndüm elemana, yok birader, ben gitmem ole yerlere falan dedım. bu da dedı kı, ıyı madem sen bılırsın, senı pokere davet edıcektım dedı. hasıktır dedım ıcımden, poker en sevdıgım oyun lan benım. ama neden pavyon? cunku bu meret illegal, cunku referansla gidip oynanıyo. bu bin de benım referansım olucaktı ama tabi gectı o fırsat. eyvallah deyıp ayrıldım yanından.

sonra düşündüm, bi adam, bi adama nasıl yazar? galıba boyle yazar amk. “meraba, bi elmaın ıkı yarısı olalım mı? ya da senle ben biz olalım mı? “ dicek degıl ya. bu eleman tekrar geldi adın ne dedı, soyledım. duymadı. bi daha sordu, tekrar soyledım. sonra ben sordum adın ne dedım. adını soyledı, ama duymadım. bi daha da sormadım.

sonra usulca egılıp neden bişi içmiyosun dedı. param yok dedım. bin, ismarlıyım falan demedı huurc cocugu. o an için boyle dusunmustum, fakat sonradan dıbına koyım ne kadar yolluyum ben de, bi biraya züt vercem nerdeyse diye dusunerek ıyı bişey yaptıgımın farkına varıp kendımı takdır ettım