zeus ona bir kutu verdi

zeus kim amk

rezerved

reserved amk mitolojik hikaye diye geldim karı kaldırma sanatı çıktı

devdıbını da çevir lan amcık. pdf de incredible adonis yazıyor senin nickin slayer. kafan mı güzel amk ? zeus gibsin bu arada seni. emeğe saygı + rep!

Okuyalım bakalım

testiçi-aklayıcı-realist bi insana nası davranmam gerekir panpacım biraz akıl ver

reserved

rezerved

88 de kaldım

rampapa

up up up pupupup

Hava çok güzel değil, dışarısı soğuk, bir alışveriş merkezinde geziyoruz.
Haliyle içerde bir sürü insan var ve insanlar birbirilerinin dikkatlerini çekerler.
Göz kayması diye bir şey var ama bunu kızlar pek kabul etmez. Tartışıyoruz
gereksiz konular üzerine…
- O kızla niye bakıştın?
-Hangi kızla?
-Bilmemezlikten gelme ya!
-Kız bana baktı.
-Kız sana baktı ama sen de kıza baktın.
-Her şeyi anlıyorum da, sen ne ara hem bana hem kıza bakıp, bizim
bakıştığımızı gördün?
-Neden yanında ben varken etrafa bakıyorsun?
-Sadece sana bakarak mı yürümeliyim?
-Ben öyle mi diyorum?
-Öyle demiyor musun?
-Sen bu kadar şeyden bunu mu çıkardın?

Türk Kızları Çok Çirkin
Türk kızları çok çirkin diyen adamın oluşum süreci.
-Hande çıkalım mı?
-Hayır.
-irem seni daha yakından tanımam mümkün mü?
-Olmaz.
-Selin sinemaya gidelim mi?
-Kalsın.
-ipek mesaj paketi kullanıyor musun?
-Telefon kullanmıyorum.
-Merve fotoğrafta çok güzel çıkmışsın.
-Sağ ol.
Türk kızları çok çirkin ya…

Sıradanlaşan Aşklar
Bittiğini hissettiğinde çok kötü oluyor insan. O andan sonra konuşuyorsun
ama biliyorsun ki boşa. Hâlâ onu seviyorsun belki ama yetmiyor işte. Sıradanlaşıyorsunuz,
ilişki heyecanını kaybediyor. En basitinden aklın başka şeylerde
kalıyor. Bir ilişkinin sonunu görmekten daha kötü bir şey yok. Bitti işte ama söyleyemiyorsun,
çünkü o da senin gibi düşündüğünü söylerse, bunca zamandır
kandırıldığını anlıyorsun. insan uzun süre sevince alışıyor ve kopmak artık zorlaşıyor.
Her insan böyle olmasa da çoğumuz böyleyiz. Sevgilerimizin devamı
alışkanlıktan. ilişki öyle bir sahip oluyor ki bize, kaçamıyoruz. Israrla sesini duymak,
onunla bir şeyler yapmak ya da her zaman yanında olmak falan istiyoruz.
Bazen yanındayken sıkılıyoruz, bazen telefonda konuşurken heyecanın bittiğini
hissediyoruz. Artık onu kıskanmıyorsun mesela, çok fazla aramak gelmiyor
içinden. Zaman zaman tam arayacakken vazgeçiyorsun. Belki o arasın istiyorsun,
belki de artık kendinden emin değilsin. Sürekli aynı şeyleri yapmaktan oluyor bu
aslında. Onunla olmak güzel ama yetmiyor. Nefes alamıyorsun bazen, çünkü
yanında olmak istediğin o değil artık. Oysa başkası da yok. Başka biri yüzünden
değil bütün bunlar. Sevgiler eskiyor olabilir mi? Ya da ‘’sorun değil’’ diyerek
kenara attıklarımızın hepsi zaman içinde ortaya çıkan birer sorun mu? Cevapsız
kalıyor insan.
Biraz yanlış yapıyoruz sanki, bitişik sevmeli insan, ara vermeden her an. Alışmaktan
vazgeçmeli, sevgisini güçlendirmeli. ‘’Neden seviyorum’’ diye sormalı
kendine. Bir cevap bulamadığında yalnızlaşıyorsun işte. Sahi neden seviyorsun?
Birkaç madde sıralayabilmeli insan. Yoksa hep bir sıradanlık, hep bir yenilik
arayışı… insanın işi birini hakkını vererek sevmek olmalı. ilişki monotonlaşsa da
sevmeli, rengârenk devam etse de… Ben senin ‘’Neeeee’’ deyişini sevdim. Sonra
bir sürü şey daha... Bir de telefonu çat diye kapatışlarını…
iyi sevmeler…

Akıl ve Kalp
Geçen gün ‘‘duyguların mı yoksa aklın mı?’’ şeklinde bir soruyla karşı
karşıya kaldım. Aklımı kullanmak daha çekici geliyor, eğer duygularımı kullanacak
olursam kendimi çok üzeceğimi düşünüyorum. Duygular insanı bir anda bir
ilişkiye sürükleyebiliyor ancak insan mantığıyla hareket ettiğinde durum hiç böyle
olmuyor. Kendimden yola çıkacak olursam eğer, duygularımla hareket ediyor
olsaydım, şimdiye kadar birçok sevgilim olmuştu. Sonunu göremediğim hiçbir
şeye başlamam ben. Duygular önemli tabii ama aklım hayır diyorsa, duygularımı
görmezden gelirim.
Her hayatımıza katılmak isteyeni hayatımıza katarsak ne olur? Katmazsak ne
olur?
Hayat bir bakıma hayatımıza girenlerden ibaret değil mi? Dışımızdaki insanları
içimize davet etme şekli.
Hoş geldin dememeli insan kalbin her evet dediğine. Akıl olmazdı, eğer kalp
her zaman doğruyu söyleseydi. Şimdi düşününce her ilişki bir merhaba ile bir
hoşça kal arasında yaşanır ve kalp genelde hayır demez. Özüne inersek işin,
herkes sevilebilir. Herkes sevildiği kadar değişebilir de ve yine herkes değiştiği
kadar ayrılığa mecbur kalır. O yüzden kalbim

Kendine güvenen insanları çok severim.
Eğitim ve sağlık sektörlerinde özelleşme olduğu sürece ülkede eşitlik
olacağına inanmam.
Parası olanın okuduğu,
Parası olanın sağlıklı yaşadığı bir düzen bana uymaz...
Yılbaşlarında ortalama bir Türk ailesi gibi bisküvi ve kuruyemiş yer TV
izlerim.
14 Şubat’a yalnız girer yalnız çıkarım.
Doğum günlerine çok önem vermem.
Bu arada en sevdiğim renk gri.
Bedelini ödemeden hiçbir şeye sahip olamayız.
Çok çalışmalıyız çok...
Az kalsın unutacaktım;
En iyi öpüşen adam madalyam var.
3-2-1 diyoruz ve ne yapmak istiyorsak ona inanıyoruz.
Allah yolunuzu açık etsin arkadaşlar...
Yok, ben ateistim diyorsanız da yolunuzu açık edecek birini bulun...
Hoşça kalın...
Bu arada ben hoşça kal diyemem.

Hayal dünyam geniştir diyemem, ancak uzundur.
insanların gözlerine uzun bakmayı sevmem, çünkü gülesim gelir.
Yüzlerce yazı yazabilirim.
Hiç durmadan saatlerce bir şeyler karalayabilirim.
Yapabilirim- edebilirim- bilirim...
Aşk denen şeye inanmam ama duş almayı severim.
Konudan konuya atlar, adamın aklındaki soruyu unuttururum.
ikiyüzlü insanları sevmem.
Çok fazla soru soran insanlarla muhabbet etmem.

Teknoloji böyle bir şey işte; insanları yakınlaştırıyor mu yoksa uzaklaştırıyor
mu, hiç anlamıyorum. Sosyal ağlara geç katıldığım için uzunca bir süre
arkadaşlarımla yüz yüze görüşmek zorunda kaldım. Şimdilerde her şey harika
Facebook - Twitter derken iyice asosyal bir adam oldum.
Biraz kendimden bahsedecek olursam…
Patates kızartmasını, mantıyı ve gazozu severim.
insanlara değer veririm, ancak genelde umurumda olmazlar.
Böyle de bir çelişki içerisinde hayatıma devam etmekteyim,
-mışlı -mişli konuşmayı severim.
Öyleymişiz böyleymişiz oyunları tam benliktir.

Sadece hayatına
bir başarısızlık eklemiş olursun. Bu seni karamsarlığa sürüklememeli.
Bu kitap her şeyin bir başlangıcı olabilir. Gözlerimizin önündeki perdeleri
kaldırabilir ya da hepten bizi kör edebilir. Her başlangıç gibi tozpembe hayaller
kuruyoruz. Varlığımızın bedeli bir şeylere başlamaktır belki de. Umarım yazılarda
kendinle yüzleşirsin. Bazen âşık olduğun anları, bazen lisede alnının ortasında
çıkan bir sivilceyi, bazen annenin babanın değerini bulacaksın bu yazılarda.
Aslında her yazı bir cümledir ve sen kendi cümleni mutlaka cebine koy. Her ne
olursa olsun kendine iyi bak. Tekrar tekrar okuyabilmen dileğiyle…

Birini çok sevmek gibi bir şeydir yazı yazmak. Yazdığının türü, konusu
önemli değil. Önemli olan senin içindeki senin özgür bırakılmasıdır. Benliğimize
sunduğumuz bu fırsat, kendimize verebileceğimiz en büyük hediyedir işte. Hayatta
insanı mutlu etmek için çok fazla seçenek var. Bazen bir dilenciye para vererek
de mutlu olabilir insan. Dilenciye para vermek de bir başlangıçtır ve işin
başına dönersek, bir beklentidir. Ben dilenciye para verdim. Allah bunu görüyor,
biliyor, o da beni sıkıntıdan kurtarır beklentisi çıkar ortaya. Atılan her adım bir
başlangıç, her başlangıç ise bir beklentidir. Elbette beklentilerim var bu hayattan
ve o beklentilerin olmama ihtimali beni korkutmuyor. işte burada mükemmelleşiyor
insan. Beklentilerinden korkmuyor, çünkü kaybedecek bir şeyi olmadığını
biliyor. Başarısız olmak tekrar kendine dönmek demektir.