çok şaşırmıştım. ona ismiyle hitap etmesi benim çok garibime gitmişti.

çünkü aralarında neredeyse 20 yaş vardı. zerrin abla 21 yaşında bir üniversite öğrencisi babam ise 40 yaşında evli ve 3 çocuk babası bir adamdı.

stajyer zerrin abla ben ortamlarda olduğum zaman babama Yüksel abi hatta bazenleri Yüksel amca diyor ama beni fark etmediği zamanlar Yüksel, Yükselciğim, Yükselim gibi hitaplar kullanıyordu. Beni gördüklerinde ise çekingen ve utangaç bir tebessümşinaslıkla bakışıyorlar sonrasında ise babam "kızım benim" deyip hehehe diye gülüyordu.

9 yaşında bir çocuğun böyle bir olayla kafasını çok kurcalaması pek de alışılagelmiş bir durum değildi ama bu karmaşık ilişki kafamı allak bullak etmişti.

Zerrin abladan bahsetmek gerekirse 20li yaşların başında orijinal kızıl saçlı 1.70 boyunda afeti devran bir üniversite öğrencisiydi. inşaat Mühendisliği okuyordu ve oldukça iyi konuşan tatlı sesli atik ve akıllı bir kızı. sanırım babamı cezbeden yönü bu idi.

EDIT: Beyler hikayemiz bitti. Sizi biraz kızdırdım, beklettim fakat sonunu okuyunca beni affedeceğinizden eminim. Hepinizi seviyorum. sağlıcakla kalın...

1997 yılıydı. o zamanlar bilgisayarlar her evde yoktu hatta çok az yerde vardı ve babam sırf bu makineye alışıp ilerde kariyerimi bilgisayar üzerine yapayım diye daha çocuk yaşta beni ofisine zütürür bilgisayarla haşır neşir olmamı sağlardı. babam ileri görüşlü ve zeki bir adamdı. daha o zamanlar söylemişti "bak oğlum ilerde tüm dünyayı bunlar yönetecek o yüzden şimdiden alıştır kendini" diye. fakat benim tek yaptığım tüm gün volfied oynamaktı.

Zerrin ablayla da ta o zamanlar tanıştık. Beni ne zaman görse büyük şişman yanaklarımdan öper küçük aşkım derdi. büyük aşkı da kimdi? ya da var mıydı? yoksa neden ben küçük oluyordum? yoksa sadece yşaımdan dolayı mı küçük diyecekti? yaşım büyüyünce de büyük aşkım diyecek miydi yoksa küçük aşkı olarak mı kalacaktım? belki de büyüdüğümde artık aşkı olmayacaktım.

dalga geçtiğimi falan sanmayın. bu düşünceler o zamanlar 9 yaşında daha erinliğe bile girmemiş bir sabi sübyanın saniyeler içinde kafasından geçen düşüncelerdi.

bir gün yine babamın ofisinde oturmuş volfied oynarken odaya kapıyı çalmadan giren Zerrin abla "hayatım na... " deyip kaldı sonrasında ise bana yönelerek hayatım napıyorsun dedi fakat 9 yaşında bir çocuğa göre fazla zekiydim. o hayatım bana değil babamaydı ve yüz ifadesi o anki şoku bana gayet iyi açıklıyordu. sonrasında Zerrin abla babama beykoz şantiyesiyle ilgili birkaç bir şey söyledi ve babam bana dönerek "Eren oğlum sen burada uslu uslu oyun oyna biz şantiyeye kadar gidip geleceğiz. 2 saate döneriz" dedi.

ağzımdan çıkan tek şey "peki babacım"dı fakat zihnimde zühur edenler bu kadar da basit değildi.

size biraz babamdan da bahsetmek istiyorum. Rahmetli inanılmaz zeki bir adamdı. sol tarafa doğru çapraz taradığı saçları gür ve simsiyahtı. sakallı 1.86 boyunda dalyan dedikleri cinstendi. birçok kadının ilgisini çekebilecek türde bir adamdı fakat güzel, zeki ve başarılı bir üniversite öğrencisi babamı sadece bu özellikleri dolayısıyla mı sevmişti.

o gün yaklaşık 4 saat sonra babamla zerrin abla çıkageldiler. inanılmaz sıkılmış ve acıkmıştım. babam hadi oğlum gidelim dedi. yerimden kalktım ama o kalkarken geçen 2 saniyede zerrin ablayı komple süzmüştüm. inanılmaz iyi gözlem gücümün olduğunu o zamanlar farkında bile değildim.

zerrin ablanın ruju değişmişti. klagib ince bir kırmızı ruj yerine şimdi vişne çürüğüne yakın mat bir kırmızı ruj sürmüştü. çorabının ayak bileğindeki kısmı çok hafif kaçmış ve saçlarından gelen yoğun şampuan kokusu yeni duş aldığını açıkça gösteriyordu.

babamla eve gittik. akşam yemeğinde hiç konuşmadık. zaten diğer iki kardeşim çok küçüklerdi. sofrada sadece ben babam ve annem vardık. size hiç annemden bahsetmedim. annem tam bir ev kadınıydı. 1.60 boyunda zayıfça ortaokul mezunu bir kadındı ama asla cahil ya da ezik değildi. normal bir kadındı. bizim için sürekli didinir dururdu. pimpirikli de bir kadındı. yani her hafta en az 2 kere evi temizlerdi. günde 3 makine çamaşır yıkar. 1 bardağı 3 kere yıkardı. böyle de pgibopat bir tarafı vardı.

son zamanlarda annem ve babamın arasındaki soğukluğu kavrayabilmiştim. bu soğuklukta zerrin ablanın payının olduğunu tahmin ediyordum fakat bundan annemin haberinin olmadığını da çok iyi biliyordum. babam anneme karşı çok ilgisizdi. akşamları doğru düzgün sohbet bile etmiyorlardı ki zaten çoğu akşam babam eve geç saatlerde gelirdi ve koltukta uyurdu.

son zamanlarda aklımdakilerden dolayı zor uyuyordum ve babam saat 2-3de geldiğinde genelde uyumamış oluyordum fakat bunu annem ve babama belli etmiyordum. babam geldiğinde sanki tuvalete yeni kalkmış gibi yapıp babamı gözlemliyordum. babamdaki durumu fark etmek için bana 25 saniye yeterliydi.

genel şeylerin dışında bazen eve geldiğinde direk çoraplarına bakardım. bir keresinde evden çıkarken sağ ayağına giydiği çok ufak lekeli çorabı gece eve geldiğinde sol ayağına giymiş bir şekilde yakalamıştım. gün içinde çorabını neden çıkarıp tekrar giymişti? 2 seçenek vardı benim için ya abdest almak için ki babam koyu bir solcudur ve hiçbir dua bilmez 2.si ise soyunmak durumunda kaldığı için. ikincisi çok daha yakındı. peki ama neden soyunsun?

ben de sizler gibi aynı şeyi tahmin ediyordum fakat hala elimde hiçbir somut şey yoktu. evet zerrin ablanın babama birkaç sıcak seslenişini duymuş, kıyafet ve birtakım hallerinden birkaç çıkarım yapmıştım ama hala bunlar yeterli değildi düşüncülerimi şüphelerden ileriye zütürebilmek için.

okul çıkışında babamların şirketinin ufak basketbol salonunda basket oynamaya bayılırdım. bir süre sonra çıkışlarda direk oraya gitmeye başladım. babamın bazen haberi bile olmazdı ki zaten beni çok sıkan sürekli bana karışan bir adam da değildi. yine bir okul çıkışı kafamı dağıtmak ve saçma olduğunu düşündüğüm fikirlerden kurtulmak için basket oynamaya gittim. küçük çalışanlarının stresini atması için yapılan basketbol alanına güvenliğe selam verip girdim. o kadar dalgındım ki güvenliğin dersler nasıl küçük jorden dediğini bile o an fark etmedim.

içeri girdiğimde pek de alışık olmadığım bir durumla karşılaştım. zerrin abla ve şirketin muhasebe müdürü murat abi basket oynuyorlardı. saçmasapan bir şekilde alıma ilk gelen şey babamın bu durumu çok kıskanabileceğiydi.

murat abi tam fişekti. 33 yaşında jöleli saçları 1.70 boylarında olmasına rağmen fit vücuduyla belki de şirketin en bin adamıydı. beni de çok severdi. beni gördüğünde direk yakala bakalım "eren jorden" deyip topu bana attı. zerrin abla nefes nefese ama inanılmaz sıcak sesiyle "yaaa ama haksızlık bu siz iki kişisiniz" dedi. murat abi "ağlama hadi ağlama" deyip eren hadi sen karşı takımdasın. siz iki kişisiniz ben tek dedi. zerrin ablayla takım arkadaşı da olmuştuk. beni görünce yanağımı sıkıp şimdi çok terliyim sonra öpücem unutturma deyip hafifçe güldü. içimden "bir karar ver amk ben mi babam mı yoksa murat abi mi" dedim. ama cidden çocuk aklından geçebilecek en saçma düşünceler geçiyordu kafamdan.

açıkçası o güne dair bunlar dışında hatırladığım tek şey ve en net şey zerrin ablanın memeleriydi. cinsel dürtülerim o ana kadar nerdeyse hiç yoktu. daha gibim bile tüylenmemişti ama zerrin ablaya karşı inanılmaz bir arzu duyuyordum. terlemiş tişörtünden belli olan meme uçları sadece beni değil murat abiyi de inanılmaz cezbetmişti. oyun bitip soyunma odasına dönerken önden giden zerrin ablanın arkasında murat abi ve ben yürüyorduk. murat abiyle yürürken eliyle yandan omzumu sıkarak bana baktı ve "olm eren çabuk büyü gibilecek çok hatun var ben hepsine yetişemiyorum ahahaha" demişti ve cidden o an ikimiz de inanılmaz gülmüştük. zerrin abla arkasını dönmüş ne gülüyorsunuz dediğinde murat abi yine fişek aklıyla "hiç canım aklıma muhasebeci fıkrası geldi de ona gülüyorum" deyip tekrar sıkı bir kahkaha patlattı. zerrin abla bunun rövanşını alırım senden deyip kızlara ayrılan soyunma odasının yolunu tuttu.

ben zaten spor kıyafetlerimle geldiğimden üzerimi değiştirmeyecektim ama murat abi gel hadi üzerimi değiştirip kola içeriz deyince onunla gittim. bençte oturup murat abinin soyunup giyinmesini dikkatlice izlemeye başladım.

gözlem yapmayı seven biri için murat abi bulunmaz hint kumaşıydı. inanılmaz bir fiziği vardı. vücüdundaki tüm kıllar orantılı dağılmıştı. poposu inanılmaz sıkıydı. vücut kasları öylesine iyi duruyordu ki sanki bir çizgi roman için özellikle kalemle çizmişlerdi. sağ memesinin üzerindeki diş izini görünce bir an dövme mi yoksa gerçekten bir ısırık mı olduğunu 1,5 saniye sonra anladım. gerçek bir ısırıktı. murat abi gerçek bir playboydu sanki. ayak bileğinin iç tarafındaki zorro dövmesi inanılmaz karizmatik duruyordu. tam göğsünün üzerinde kırmızı başlıklı kız dövmesi vardı. onu seyrederken hayatımda gördüğüm en ilginç adam diye düşünüyordum. sanki onu değil de 15 yıl sonra olmak istediğim kişiyi izliyordum.

o gün anladım ki benim gerçek idölüm babam değil murat abiymiş.

Murat abi üstünü giyinip soyunma odasından çıkmıştık. Yürürken çok garip şeyler hissediyordum. Murat abiyle zerrin ablayı birlikte bu kadar samimi gördüğüm için hem inanılmaz kıskanıp üzülmüştüm hem de inanılmaz sevinmiştim. Bu birbirine zıt ve çelişkili hisler silsilesinde gidip geliyordum. üzülüyordum çünkü o pamuk gibi eller yanaklarımı sıkıyor o kıpkırmızı dolgun dudaklar beni öpüyordu. zerrin ablayı bir abladan fazlası gibi görmeye ramak kalmıştı. zaten kenarda babam duruyordu bu murat abi de nerden çıkmıştı derken yine en sonunda düşüncelerimin inanılmaz saçmalığını fark ettim.

içimde baskın olan durum bu konuya sevinmemdi. yani zerrin abla ve ben zaten bir şey olmazdı. kocaman kızın benimle ne işi olurdu. en fazla kafamı okşardı. o yüzden babamla zerrin ablanın ilişkisini bitirebilecek tek kişi murat abiydi.

bu düşüncelerle beraber şirketten çıkıp zerrin abla murat abi ve ben karşıdaki kafeye gittik. ben bir kola ve vişneli pasta söyledim. onlar limonlu cheescake ve kahve söylediler. zerrin ablanın gerçek bir şeytan olduğunu ilk kez o zaman anladım.

beni vişneli pasta ve kolaya dalmış zannettikleri için inanılmaz rahat davranıyorlardı fakat kulaklarım bir yarasanınki kadar iyi duyuyor ve gözlerimle hiç farkettirmeden onları süzebiliyordum. zerrin abla önünde kendi çatalı olmasına rağmen murat abinin çatalını alıp onunkiyle cheescakeki yemiş ve sonrasında çatalı ateşli bir şekilde yalayıp tekrar tabağın kenarına koymuştu. bu hareket o güçlü, bin, gördüğü her karıyı anında yatağa atabilecek fişek gibi bir adamı bile maymuna çevirmeye yetmişti. murat abiyi ilk kez böyle etkilenmiş görüyordum. sanki hipnoz olmuştu.

pasta ve kola için tıpkı annemin öğrettiği için teşekkür edip kalkacakken zerrin abla bekle seni evine ben bırakırım dedi ama ben bunu istemedim çünkü evimizi ve özellikle de annemi görmesini istemiyordum. olabildiğince ailemden uzak durmalıydı bu tehlikeli kız. onu ilk gördüğümde her ne kadar babama sulansa da masum bir üniversite öğrencisinden fazlası olmayacağını babamın onu kandırdığını düşünmüştüm ama bugün gördüklerimden sonra durumun tam tersi olduğunu anladım.

aslında içimde ufaktan bir pişmanlık da olmuştu. yoksa babamla zerrin abla arasındaki her şeyi yanlış mı anlamıştım ama o hayatımlı canımlı cicimli konuşmalar şantiyeye gittikleri gün babamın eve geç geldiği geceler... hepsini mi yanlış anlamıştım. olabilir miydi böyle bir şey?

peki zerrin abla aynı şirketteki iki adamı yani hem babamı hem de murat abiyi aynı anda idare edebilecek kadar salak mıydı? yoo hayır bu kız o kadar da salak değildi. aksine fazlasıyla zekiydi. zaten bunu da bu yüzden yapmıştı.

Zerrin ablanın ısrarlarına bir yere kadar tahammül edebildim onun sonrasında ise eve zütürmesini kabul ettim. arabaya bindik. inanılmaz tatlı ve sıcak bir deodorat kokusu vardı. kısa eşofman paçalarından süt gibi beyaz ve dövmeli ayak bileği gözüküyordu. yaptığı her hareket beni daha da cezbediyordu. hayatımda hiç hissetmediğim şeylerdi bunlar.

belki evimi rahatça öğrenebilirdi istese. bu benim kendi hüsnü kuruntumdu belki ama ben evimi benden öğrenmesini istemiyordum. onu semtte 7-8 sokak ötede başka bir sitenin önüne getirttim. inerken pembe rujlu dudaklarıyla beni yanağımdan öptüğü an sanki dünya 1000 yıllığına durmuştu. ona karşı hem inanılmaz düşmanca bir nefret hem de mecnun olurcasına bir aşk duyuyordum.

9 yaşında bir ilkokul sübyanına göre çok ağır duygu karmaşasıydı bunlar.

teşekkür ederim zerrin abla deyip arabadan indim. öpücüğün şokuyla bir süre ne yapacağımı şaşırsam da hemen toparlanıp siteye girdim. zerrin ablanın arabasının gittiğini görünce de siteden çıkıp kendi evime doğru gitmeye başladım.

eve gittim. her günkü rutin işlerden sonra yattım ama o akşam eve babam ilginç bir şekilde erkenden geldi. sanki her şey tekrar eski haline dönmüştü. içimden bir ses ulan eren bu saçma sapan agatha christie romanları yüzünden ne hale döndün diyordu diğer sesse salak mısın olm sen seni aldatıyorlar diyordu. gerçekten de öyle olduğunu anladım.

o gece sabaha karşı 5e doğru uyandım. tuvaletim gelmişti. tuvalet için kalktığımda salondan bir ses geliyordu. salona doğru ilerlediğimde babamın telefondan birisiyle konuştuğunu gördüm.

babam telefonun diğer ucundaki gizemli kişiye "sence inandı mı?" diyordu.

karşı tarafı duyamıyordum ama babamı gayet net duyuyordum. "çocuk falan deme o benim oğlum ve sandığından çok daha zeki" diyordu babam. o kişi sanırım ben oluyordum. ve işte şimdi her şey yerli yerine oturuyordu. babam en son "endişelenme falan deme zerrin biraz ciddiye al onu. o sandığın gibi bir çocuk değil ve artık çok daha dikkatli olmamız lazım. bu oyunu bir süre daha sürdür. muratın da haberi olmasın. sakın ona kapılıp her şeyi söyleme. sabah çok geç kalma" deyip telefonu kapatmak için ahizeyi kulağından uzaklaştıdığı an yatağıma ışınlandım resmen.

her şeyi şimdi çok iyi anlıyordum. tabiki de zerrin abla o kadar salak değildi. iki güçlü ve mevki sahibi erkeği aynı şirkette aynı anda idare etmek mi? haha benim buna inanacağımı mı sandılar gerçekten. bir ara evet şüpheye düştüm ama asla o kadar salak olabileceklerini düşünmemiştim. bunların hepsi bir oyundu. bu aralar çok fazla bana falso veriyorlardı ama böyle bir hamle beklemiyordum.

o gece her şeyi öğrenmenin huzuruyla ama hala bu ilişkinin devam ettiği gerçeğinin verdiği rahatsızlıkla uykuya dalmayı bekledim...

artık bu iş iyice entrikaya bağlamıştı. annemi düşünmeye başladım. güzel, şefkatli, masum annemi... beni asıl üzen şey buydu. evet zerrin ablayı herkesten ve her şeyden kıskanıyordum. onun için deli gibi yanıyordum. o benim ilkimdi. ilk aşık olduğum kız ilk arzuladığım ilk istediğim kızdı. 9 yaşında bir çocuğun kafasına "ciks" denilen şeyi yazan bir kızdı o. gerçek bir şeytandı.

ama peki ya annem? bizim için yıllardır saçını süpürge eden, her türlü şefkati gösteren, babamın hiçbir şeyi yokken ona sonuna kadar destek çıkan ve bugünlere gelmemizin baş mimarı, gizli kahramanı annem? o ne olacaktı? böyle bir şeyi asla kaldıramazdı. eğer gerçekten aralarında bir şey varsa ki benim artık şüphem kalmamış gibi bir şeydi bunu anneme söyleyemezdim. bunu ona yapamazdım. bu çok ama çok ağır bir şeydi..

artık kendimi bir süre bu olaylardan çekmek istedim ve yaklaşık 1 ay şirkete uğramadım. fakat özel dersten akşam saat 7 gibi döndüğümde gözlerime inanamadım. o da neydi kapıyı çaldığım açan zerrin ablaydı ve bana sarılarak "aaa benim küçük aşkımm gelmiiiiş" diyordu. o da neydi? içerde annem babam ve zerrin abla birlikte yemek yiyorlardı.

babama bak sen zerrin ablayı eve getirmiş ve annemle tanıştırmıştı ama yalnız değildi. murat abiyleydi. sevgililerdi ve bize yemeğe misafirliğe gelmişlerdi.

şok oldum. murat abinin "çak bir beşlik eren jorden" lafından sonra yalandan bir gülümsemeyle çakıp odama üstümü değiştirmeye gittim.

neler oluyordu? neler dönüyordu? bu nasıl bir entrikaydı? entrika mıydı? evet öyleydi. o sabah duyduğum telefon konuşması? gerçek miydi? evet sonuna kadar gerçekti. emin miydim? Allahım kafayı yiyecektim. her şeyi sorgulamaya başlamıştım. yüzde yüz gerçekten yaşadığım şeyleri bile sorgulamaya başlamıştım.