tekrar ölçüp tarttığımda murat abiyle konuşmaktan vazgeçtim. her şeyi tek başıma yapacaktım. ne olursa olsundu artık benim için. zerrin ablanın evini de biliyordum. gidip ailesine her şeyi anlatacaktım.

kafamda türlü türlü şeyler canlandırıyordum. gidip kapıyı çalacaktım. annesi açacaktı ben biraz konuşabilir miyiz acaba ben kızınızın patronunun oğluyum diyecektim beni içeri davet edeceklerdi. babasına abisine ve annesine her şeyi anlatacaktım o sırada zerrin abla gelecek ve işler karışacaktı. ben de kalkıp gidecek bu haklı gururla bir savaş kazanmış komutan edasıyla havalı bir şekilde yolda yürüyecektim.

sakın bu düşündüklerimle alay etmeyin aynen kafamdan geçen şeyler bunlardı ama işler hiç de böyle olmamıştı...

Rezerved51

o gün antrenman yoktu. öğlende kalktım. kendim kahvaltı yapıp üstüme temiz bir şeyler giydim. inanılmaz heyecanlıydım. hayatımda hiç bu kadar adrenalin dolmamıştım. okulda sevdiğim kız aslıhan maçlarımızı izlemeye geldiğinde bile daha sakindim. ha bu arada aslıhan dedim de aklıma geldi. aslıhanla okullar bitince ayrılmıştık ve üniversitede aynı fakülteye gidince tekrar karşılaştık ve o masum çocukluk aşkımız belki de yeniden başladı. birlikte olduk ve beyler hiç abartmıyorum ilkokulda farketmemiştim belki ama aslıhan tam 20li yaşlarında zerrin ablanın aynısı olmuştu. bele kadar uzanan kızıl saçlar, yemyeşil gözler 1.70 boy, tenindeki aynı beyazlık ve hatta belindeki gamzeler... zaten aslıhandan çok sevmeme hatta aşkından ölmeme rağmen ayrılmamın sebebi de ona her baktığımda yaşadıklarımı tekrar tekrar yaşamamdı...

CiGARASYON

aslıhan olayını belki daha sonra tekrar anlatırım ama şu an asıl konumuza gelelim.

büyük gün bugündü. hazırlanıp evden çıktım. zerrin ablanın evine doğru yol aldım. mahalleye girerken sanki herkes bana bakıyor gibiydi. sokakta halı yıkayanlar, taşlarlar yapılmış kalede top oynayanlar bilyelerin birbirine vurma sesleri... hepsi kulaklarımda yankılanıyordu. bir anne balkondan "oğluuummm sermet eve gel hadi" diye sesleniyor öteki tarafta bir çocuk "versene olm bilyemi köktüm seni benim hakkım o" diye arkadaşıyla kavga ediyordu. hayatımda hiç böyle bir ortama girmemiştim. Allahım bu insanlar da kimdi? neden bizden çok farklıydılar? aynı ülkeden miydik? aynı gezegenden miydik?

o gün kadının birinin pantolonuma su sıçratmasını saymazsak başıma bir şey gelmedi. eve ulaşmıştm. ellerim titreye titreye kapı tokmağına vurdum. açan olmadı. tekrar vurdum. yine açan olmadı. içimden Allah kahretsin diyordum ama aynı zamanda da bir rahatlama gelmişti. çünkü ben cesaretimi toplayıp buraya kadar gelmiştim fakat şansa bak ki kimse yoktu. en azından üzerime düşeni yapmış kendimi kendime kanıtlamıştım. tam arkamı dönüp giderken benimle yaşıt bir kız çocuğu kapıyı açtı.

Rezervasyon

ne diyeceğimi ne yapacağımı şaşırmıştım. kimsiniz dedi kız şey been zerrin ablanın evi burası mı diye sordum. kız evet ama ablamı nerden tanıyorsun sen dedi. arkadaşım olur dedim. kız ne arkadaşı demeye kalmadan 1.50 boylarında kambur başörtülü bir teyze kapıya geldi. ne var sen kimsin dedi. şey dedim ben zerrin abla için gelmiştim dedim. komşuya kadar gitti de nerden tanıyosun kızımı sen de kimsin dedi. ben onun çalıştığı yerden bir arkadaşıyım yani iyi bir ablam olur ismim eren. size onun hakkında bir şeyler söylemeye geldim. hee öyle mi senden bahsettiydi geç oğlum içeriye buyur dedi.

eve girdiğimde ufacık bir holdan oturma odasına gittim. salondaki görüntü beni şok etmişti. zerrin ablanın annesi kusura bakma oğlum ev incin biraz dedi. salonda kocaman bir yatakta bir adam 1 tane makineye bağımlı yaşıyordu. nefes alıyor muydu almıyor muydu belli değildi. sadece arada bir hırıltı geliyordu derken içerden 4-5 yaşlarında maskeli suratı sapsarı bir çocuk çıkageldi.

her şey iyice karışmıştı. yanlış eve mi gelmiştim bunlar da kimdi. zerrin abla gibi birisinin ailesi bunlar olamazdı diyordum içimden. hem inanılmaz merak ediyor hem de oradan kalkıp gitmek istiyordum ama gidemezdim. buraya kadar gelmişken hayatta gidemezdim.

kafam yine allak bullak olmuştu..

Panpa rez hızlı ol

55 de kaldım valla

iyi gidiyon devam

Hadi yaz ala gavat

Kızı sıktın mi onu sole

Rezercf

55 ayraç

sesim titreyerek amca beyin neyi olduğunu sordum. teyze çocuk olduğumu da varsayarak çok detay vermeden çok hasta oğol makinesiz yaşayamıyo 9 senedir böle onu geçtim şu ufacık sübyana yanıyom kan kanseri bize bakacak kimse yok böğük kızım da olmasa hepten bitmiştik. öteki böyük oğlumun Allah belasını versin uyuşturucu belalarına hapislerde şimdi. napar ne eder bilemeyiz diye yakınıyordu ama bu yakınması bana değil hayataydı. yani benim bunları anlayamayacak yaşta olduğumu da farzederek binevi iç döküyordu. bense hiçbir şey hissetmiyordum artık. hislerim beynim donmuştu. teyze her sözünün arasında "zerrin kızım da olmayaydı hepten bitmiştik" diyordu.

bunu yapamazdım beyler onlara. bunu onlara yapamazdım. lösemili bi çocuğun ablasına makineye bağımlı bir adamın kızına ve fakir bir aileyi geçindiren insana her ne kadar huur da olsa her ne kadar benim hayatımı da mahvetmiş olsa bunu o insanlara yapamazdım. mesele zerrin abla meselesi değildi mesele o insanlardı. benim midem bunu onlara yapmaya yetmezdi.

73.

56 pnp devamm

rez 1411.e

Kardesim merak ettim devamini bekliyorum