zenginliğe gidilen yolda çektiklerim

@351 malzeme olduğu düşündüğümüz yerler var ama benim de artık düzenli bi gelirim ve hayatım var panpa, eğer önümüzdeki yıllarda paraya sıkışırsam, batarsam yine girerim bu işe. geçmişinde tarih olan, eski yerleşim bölgesi olan yerlerde çıkma ihtimali yüksek.

@elli nc çok sağ ol panpam. yarı yarıya bölüştük, sen şu kadarını al, kenara çekil diyecek bi adam değil erol abi, o da sağ olsun.

zeytinliğe gidilen yolda gibtiklerim diye okudum

sonra o parayla ne yaptınız ailene ne dedin o pes eden çocuğa pay verdiniz mi kafamda deli sorulaaaaaaaar

panpa yazımı bitirince izliycem bahsettiğin filmi.

1948 yapımı the treasure of sierra madre filmi geldi aklıma okurken. filmin sonunda altın tozu çölde dağılıyordu humphrey bogart başkan dahil herkes babayı alıyordu.

@sokaramma görüşüyoruz panpa ya, aydın'a gidince ilk onun yanına uğruyorum. valla fırat'a ben para vermedim ama erol abi vermiştir herhalde.

iyi geceler panpa

@fbbrn panpa hemen söylemedim tabi, ertesi gün erol abiyi eve çağırdım, tatlı diliyle durumu o anlattı. olaya şaşırdılar baya, beklemiyorlardı benden böyle bi şey haliyle.

yakın bi arkadaşım haç bulmuştu 3 4 kg civarı altın

ortapı acele etmiş amın oğlundan dolayı gece satmışlar malzemeyi
500 bin euro o zamanlar 800 bin lira ediyordu
ertesi sabah arkadaş paranın sahte olduğunu farketmiş
o günden bu yana yoldaki taşa bile vurmaz oldu amk

köy evine geldik, kıyafetleri değiştirdik, her zamanki gibi rutin işleri aksatmadan yaptık. malzemeye ulaşacağımızı düşünüyorduk o gün, erol abi sabah erkenden gelen bi 15-20 cm kazmış, bizi malzemeye biraz daha yakınlaştırmıştı sağ olsun. onun için ilk ben girdim kazmaya, kendi boyumun 3-4 katı olmuştu çukur, her türlü çökme tehlikesi vardı ama buna aldırış etmedik, ben kazmayı vurdukça kum parçaları, küçük taşlar iniyordu aşağıya. kazdığımız yerin şeklini anlatayım. çukurun uzunluğunu söyledim, çukurun olduğu yerin sağ çaprazını kazıyorduk, hem aşağıya iniyor hem de sağa doğru bi yol açıyorduk, aletler bizi oraya doğru yönlendiriyordu.

hadi amk zengin ol artık da sende kurtul biz de

beyler dün geceden sözü olanlar gelmedi, yarın tüm zamanımı bu yazıya ayıracağım, söz veriyorum. görüşürüz yarın.

işe tekrar koyulmadan önce hayvanların olduğu dama gittik, önündeki yemleri ve suları yeniledik, günde bir kez yem ve su verdiğimiz için hunharca koyuyorduk malzemelerden. bu sayede ekstradan bakıma gerek kalmıyor, böyle geçinip gidiyordu hayvanlar. erol abiye gömü çıktıktan sonra hayvanları ne yapacaksın dedim, hele bi çıksın da hepsini kesicem, fakir olan herkese dağıtıcam dedi, dedim dikkat çekmesin abi ?.. yok bi şey olmaz dedi, geçtik kazı alanına. indim aşağıya aşağısı gölge vurmadığı için ve kış olmasının verdiği etkiyle buz gibiydi, kazdıkça ortama ayak sağlıyordu insan. o kazı çalışmaları sayesinde 2-3 kilo verdim yaklaşık iki haftada. tahminlerimize göre lahiti bulmamıza 1 metreden az kalmıştı. ben onu 80 cm ye indirdiğim anda yerimi erol abiye verdim, kazacak gücüm kalmamıştı, o indi aşağıya. ben de aldım elime kovayı, erol kazdıktan sonra, yerde olan kumları kovaya koyar koymaz çekiyordum. erol abi de bi 30 santim kazar kazdı. biz hala gömü olduğuna dair bi ipucu alamadık ama ölçüm aletleri %99 orada malzeme var diyordu, o günlük işi bitirdik, kıyafetlerimizi değiştirip bindik arabaya. gayet verimli bi çalışma olmuştu. çukurun tam ortasını değil de biraz daha yan tarafını kazıyorduk, hafiften bir l harfi şeklinde görünüm vardı. yarın, en geç ondan sonraki gün elimize bi şeyler geçeceğinden emindik. geri dönüş dönüş yolunda arabada çalan şarkı levent yüksel'den 'zalim' idi. sırf köye gidip gelirken arabada dinlemek için ayrı bi şarkı listesi oluşturmuştum. bu şarkı koyma nedenim de klibinde levent reyiz, yolculuk yapıyordu kamyonda, ortak bi özelliğimiz vardı, ordan esinlenmiştim. ilçeye vardığımızda erol abi eve bi çak şey lazım olduğunu söyledi, arabayı yanaştırdı marketin yanına. alışveriş yapıp geldi bi 10 dakikada. çıkardı poşetten çikolatayı bana ikram etti, üstat yine cömertliğini konuşturmuş, yine gönlümü feth etmişti bir çikolatayla.

üst kat komşumuzdan gelen matkap sesleriyle beraber uyandım, matkap sesi nevrimi döndürmüş olacak ki sinirli bi şekilde kalktım yataktan. yüzümü yıkamak için banyoya adım adım giderken telefon çaldı, hemen geri döndüm odama, arayan erol abiydi, bugün kaçta hareket edeceğimizi söyleyip hadeee ben yemek yapıyom köyde yemek için diyerek kapattı telefonu. erol abinin pederi lokanta aşçıydı, istanbulda lokanta işletiyordu, babasından kazandı bi mutfak yeteneği vardı, ben de ondan yararlanacaktım, ne güzel. yemeği içeceği beleşe getiriyordum, sigara falan da cabası. hayatıma masrafsız devam ediyor, günde en fazla 3-4 tl harcıyordum. akranlarım benim yaşımda evlenip, evini arabasını alıyordu bense böyle yaşıyordum, işin kötüsü böyle yaşamaktan da hafif bi zevk alıyordu. yüzümü yıkayıp, kahvaltımı yaptım. keyif çayı eşliğinde, biraz ntvspor'da maç özetlerini izledim, ne de olsa akşam eve geldiğimde terli olacağım diyerekten duş almadan terk ettim bizim haneyi. sonuca yaklaşmak için güzel bir gündü, belki de malzemeye çıkaracaktık, heyecan anasının gözü gibiydi. lisede sevdiceğime açılırken bu kadar heyecanlanmamıştım. kahvehaneye gidip erol abiyi beklemeye başladım, diğer yandan da tüm gasteleri önüme aldım, en son sayfadan itibaren okumaya başladım, renksiz sayfaları hızla geçtim. bulmaca ekine geçecekken erol abi intikal etti mahallemizin en güzide kahvehanesine. mekanın yarısına girdi, eliyle gel işareti yaptı, gittim yanına. beraber çıktık, bindik arabaya. arabaya binmem ile birlikte buram buram yemek kokuları burnumu şenlendirdi. iki çeşit yemek yapmış, yanına da iki kase yoğurt koymuş erol abi. eve girdik, neredeyse her gün gidip geldiğim için artık iş kıyafetlerimi yanımda zütürmüyordum, köy evinin kuruluğuna koyuyordum işim bitince. giydim kıyafetleri, erol abi de giydi, kazı yapmadan önce rutin ölçümlerimizi tamamladık, kazdıkça makineden gelen sinyal sesi şiddetleniyordu, şiddetlendikçe biz daha hızlı kazıyorduk. ben birazdan erol abinin mis yemeklerinden yiyeceğim için daha bi şiddetli yapıyordum işi. tüm enerjimi harcayıp yemeklerden daha fazla yemek istiyordum sanki. 1 metre kazdıktan sonra odaya geçtik, kaplardaki yemekleri aldık arabadan. soluksuz, kafamı kaldırmadan gömdüm ne var ne yoksa, yemek sonrası sigaraları da yaktık.

yav hadi be bekledik o kadar

eve dört-beş saat geç döneceğimi düşünerek anneme yine mangala gideceğimiz söyledim, hatta inandırıcı olsun diye bi yirmi lirasını da aldım. önceki gibi parkta, öğle saatinde buluştuk üç kişi. erol abi kasım ayına aldırış etmeden güneş gözlüklerini takmıştı, karizmatik bi görünüme büründü bi anda. büyük bi özgüvenle sürdü arabayı. biz de fıratla karı kız sohbeti yapıyorduk, o amcasının yanında önde ben de arkada oturuyordum, konuşacağı zaman kafasını bana çeviriyordu. gideceğimiz köy, kazı yaptığımız köye göre bi 2-3 km daha uzaktaymış. köyün kahvehanesine gidip hocanın evini sorduk, köye ilk defa geldiğimizden midir nedir mekandaki herkes bi anda gözlerini bize çevirdi, adamın tarif ettiği yere doğru sürdük arabayı, mavi kapılı evin yanında durduk. büyük bahçeli evdi, anasının gözü kadar bahçe vardı, iki de köpek. kapının sesini duymuş olacak ki bi kadın çıktı içeriden, kapalı orta yaşlarda. hocanın karısı diye düşündüm. hocanın bi yarım saatlik işi var, iki kişi da gelecek, siz şurada bekleyin dedi. şurada bekleyin dediği yer sandalyelerin dizildiği yer. gelenlerin sırasının beklediği yerdi. o yarım saatlik bekleyişte erol abi çıkardı sigarasını bir de bana ikram etti, püpür püpür içtik, aklımda binlerce senaryo dönüyordu. en çok da hocanın nasıl bir tipte olduğunu merak ediyordum. öyle uzun sakalları olan, şalvarlı, korkunç tipli birisi miydi yoksa imam tipli, badem bıyıklı, çizgili gömlekli birisi miydi. kafamda bu sorular varken müşteriler içeriden çıktı, hocanın karısı olduğunu düşündüğüm kadın içeriye girip beş dakika sonra yanımıza geldi, hocanın müsait olduğunu ve bizi beklediğini söyledi.

Forbes milyarderler listesinde olsam bile yoğurt kabının açma yerini yalamaktan kendimi alıkoyamam panpa.

içeriye girdik, hoca yerde oturuyordu, gayet normal bi evdi. dayalı döşeli, televizyonu olan bildiğiniz memur ailesinin ideal bir eviydi. hocanın tipinden bahsedip bu konuyu bitireyim beyler çünkü bu tür olaylar sözlükte çokça anlatılıyor ve çok da sıkıldık, buraları özet geçiyorum, tek entryde bitiriyorum. hoca mavi gözlü 40 yaşlarında ve inanılmaz kalın sesli birisiydi, tip olarak beklediğim kadar korkunç olmasa da sesten baya tırsmıştım, erol abi olayı detaylı şekilde anlattı. hoca da hem erol abiyi dinleyip hem de küçük bi kağıda dua yazıyordu. bi kağıdı bitirip diğerini aldı eline, ikincisini de doldurdu. bunlardan birisi cinlerle alakalıydı diğeri de bizi güvenliğimiz içindi. bizim güvenliğimiz derken, herhangi bir kişi bizi gördüğünde zütümü. bunu şöyle açıkça belirteyim ; yani mesela biz kazı yaparken köyde bizi birisi gördüğünde jandarmaya bildirmeyecekti. olay taka sardı diyen panpam var, bunu okuyunca daha da çok taka sardı diyecek ama olaylar böyle gelişti. o an ben de inanmadım ve daha sonrasında güvenlik olarak bu dua da işe yaramadı zaten, ona da geleceğiz. hoca bu iki kağıdı yatsıdan sonra çukurun üzerinde yakmamız gerektiğini söyledi, biz de hoca ne dediyse pür dikkat dinledik, bu konuyla iki üç dakika daha konuşup hocanı evden ayrıldık.

zenginliğini kanıtla züt danone nin açma yerini yalamadığını nerden bilelim