zengin kız benimle yaşa diyo anlatıyorum

öncelikle size şöyle bi yemin ediyim yalan olmadığını anlatmak için: eğer yalansa sülalemdeki her insanın zütüne ışid teröristleri teker teker yannanlarını soksun, anamı ağzından kan gelene kadar, kusturana kadar gibsinler. öyle büyük yemin ediyim en ufak bi abartma değiştirme olmadan anlatıcam.

yeni tanıştığım babası para basan kızla yaklaşık 1 hafta süren ve hala devam eden hikayemi anlatıcam,

dinleyin beyler ibret alıcaksınız, gibiş sokuş ciks içerir malzeme isteyenler de gelsin. bi hayat görüp ibret almak isteyenler varsa onlar da gelsin.

anlatmaya başlıyorum dinliycekler reserve alsın, word belgesine kopyalamadım yazıları, biraz zaman alabilir yazıcaklarım. siz yine de dinleyin, olmazsa reserve alın sonra tamdıbını okursunuz. bu arada baştan söyliyim bu bi zengin kız fakir oğlan olayı değildir (fakirim ama neyse)

http://inci.sozlukspot.co...izlarin-hayalindeki-erkek

3 arkadaşız, az bi buçuk parası olan arkadaşımın kadıköy fenerbahçede bi yeri var gibkodan. bikaç hafta takılmak için, bira içki tütün vs paralarını çıkarttık, eğlenmek vs şeyler için olan paralarımızı çıkıştırdık. 3 ümüzde toplam 3000 tl para var 3 hafta eğlenmek için...

yer dediğimde size nasıl desem, kalamış sahiline doğru bi apartman. 10 senelik bina. ilk bi yerleştik, çantamdan bana ait eşyaları dizdim yatağımın üstüne, arkadaşlar da hazırlıklarını yaptı. üçümüzünde yatağı aynı odada.

bi buzdolabı var, oturma odasında eşyalar, arçeliğin dandik mi dandik bi lcd televizyonu. buzdolabı bomboş.

kapıda civic 1.6 elegance var azbuçuk parası var dediğim arkadaşın.

atladık arabaya alışveriş yapabiliceğimiz bi yere gittik...

çok yabancısı sayılmam buraların, kadıköyde uzun zamanlarım geçti.

arkadaşlarıma bana takma isim vereyim şimdilik: ben roberto oluyum, uzun boylu zengin gideri olan bin arkadaşım cenk olsun, 175 boylarında çok hafif kilolu sempatik salakımsı arkadaş arif olsun.

neyse arabayla o civarlarda bayağı turladık. arif dedi öyle büyük yere girmemize gerek yok, küçük bi yerde duralım dedi.

sonra kardeşler gıda diye bi yerde durduk, şaka değil, kardeşler gıda

girdik içeri, hemen evde yaptığımız küçük alıcaklar listesini çıkarttık.

sıradan aldık geçtik: yoğurt, yumurta, margarin, kahvaltılık şeyler, ekmek, o bu falan.

sonra biz bunları yüklerken cenk durakladı, dedi olm biz niye üçümüz birden geldik lan altı üstü iki yumurta almak için?

sonra bende dedim gelmişken boş boş gelmiş olmak için gelmeyelim, şunları bagaja koyup az bi gezelim

atladık giderli arabamıza.

cenk dedi beyler bence biz aldıklarımızı eve bırakalım bostancıya gidelim.

biz de hayır demedik, bıraktık aldıklarımızı, indik tekrar arabaya, saat 10.00 civarı...

sürüyo bu kodumun deyyusu sürüyo. öyle bi vahşice sürüşü var ki bi anda kaldırmalar onlar bunlar. ama benim hoşuma gidiyo tabi adrenalin basıyo.

geldik bostancıya doğru, bi lunapark var. saat öğlene doğru olmuş. girmedik lunaparka çevresinde biraz dolandık.

cenk dedi beyler sizinle ciddi bi şeyler konuşmam lazım...

şu tarz şeyler söyledi: bakın sizinle senelerdir arkadaşız. gerçekten birbirimize güveniyoruz. kardeşten öteyiz. hiçbi şekilde bi sıkıntımız yok. artık şu rutin hayatımıza bi yön verelim. kalalım burda, kendi çapımızda yaşayalım. burayı veririm birine, sağlam bi semtte düşük kiralı bi yer bulalım. yada az para toplayalım yeni yer alalım

cenk bi anda öyle bi girdi ki olaya, şimdi aslına bakarsanız böyle düşünmesi inanılmaz hoşuma gitti. öyle bi istiyorum ki kadıköyde yaşamımı sürdürmeyi. burası benim doğduğum yer lan, çocukluk kahramanım.

önce biraz sessiz kalıp etrafa baktım. gülümsedim, cenke döndüm, dedim ki: beni burda yaşamaktan alıkoyucak hiçbi neden yok kardeşim

tam böyle bizi bi duygu basmışken arif araya girdi: tamam lan duygu yapmayın her şey iyi güzelde bunlar öyle ha diyince olucak şeyler değil, direk taşınmaktan bahsediyosunuz siz.

aslında haklı, doğru düzgün birikmiş paramız olduğu söylenemez. bi cenkin yeri var, bunu düşünmeliydik cidden.

biraz değişik bi hava yakalanmışken ben devreye girdim, gençler şu lunaparka bi girelim mi lan dedim, düşünmeden kabul ettiler.

girdik içeri...

girdik, arif dedi beyler g-max e binelim mi?

öyle bi gazdayız ki, düşünmeden evet dedik. yerleştik alete. ben hava olsun diye kendimi tutuyorum alet çalışmadan, aklımdan geçen de işte alette hiç bağırmıycam, tam bi erkek olduğumu göstericem bizimkilere.

alet başladı, bağırmıyorum tabi sanırım aklımdaki hedefe ulaştım. arif yanımda anaavrat sövüyo evrendeki her şeye. cenk zaten kendinden geçmiş sadece "ı ı ı ı ı ıı ı" yapıyo.

indik, daha bikaç oyuncağa daha binip çıktık. civic e atladık, girdik tekele, carlsberg, yer fıstığı, sigara o bu aldık. gidiyoruz apartmana...

cenk dedi ki tam apartmana yaklaşırken: beyler biraz yürüyebilirsiniz dimi? bizde evet de neden dedik. ilerde ufak bi çalışma var dedi cenk, indirdi bizi arabadan, poşetleri çantalara doldurduk, sırtımıza aldık. yürüyoruz. bi yol var, yolun sonunda da zinciri olmayan simsiyah bi köpek. bi marangozun bekçi köpeği.

gidiyoruz yolun sonuna doğru, ben düşüncelere hayallere dalmışım, arada sol tarafa bakıyorum bizimkiler ne alemde diye. tam yine bizimkileri kontrol ediyodum, arif bi anda var gücüyle arkasına dönüp koşmaya başladı, sonra ardından cenkte koşmaya başladı. bi de bağırıyolar hayvanlar gibi, sonra önüme baktım, köpek almış hızını bana doğru geliyo. çok düşünemedim köpeğe baktıktan sonra bidaha bizimkilere baktım, sonra bi daha köpeğe baktım, allah dedim var gücümle nası koşabiliyosam koştum. ben en arkalarındayım, köpek tam zütümde. zütümü ısırmasın diye belim önde koşuyorum. bakıyorum önüme cenk bağıra bağıra bildiği tüm duaları ediyo, arifte bildiği tüm küfürleri ediyo...

tam böyle hızımı almışım koşuyorum, önüme park edilmiş devasa bi kamyon var. yolumu kapatıyo, ama bu benim için dezavantaj olur mu, hayır, bunu avantaja çevirebilirim, züt korkusu oluştuğunda mecbur riskli zekiliklerim olur. kamyonun solunda gidiyomuş gibi yapıp bi anda sağa döndüm, köpek de şaşırdı tam kamyonun kasasına pat diye bi kafasını vurdu, bende arkama bakıyorum, yolun kenarına doğru yürüyo. öyle bi mutluluk geldi ki, bağıra bağıra kahkaha attım insanlığın içinde...

çantaların içinde ürünler darmadağan olmuş şekilde yürüyoruz eve. her şey çok güzel.

çıktık katımıza, yattık uzandık şöyle bi.

güzel bi hava kazandık. telefonumda youtube dan açtığım şarkıları dinliyorum, kulaklığı takmışım. the beatles - julia çalıyor. kendimi rahat hissediyorum. hatta şuan bu satırları yazarken bile julia yı dinliyorum.

tam böyle rahatlamış, güzel bi hava kazanmışken cenke bi telefon geldi. gitmemiz gerek dedi cenk. iş bulmuş bizimkilerden biri ona. erkenden gitmesi gerekiyo.

ne kadar para ayırdıysak, hepsini geri pay ettik birbirimize. küçük çaplı hayallerimizi hemen unuttuk, bir günlük bi tatil olarak düşündük burayı...

tam o anda bana bi duygusallaşma geldi, dedim ki bi dinleyin beni.

kalıcam ben burda dedim, hatta hayatımı kısa bi süreliğine burda geçirmek istiyorum. cenk bana baktı, güldü. sen delisin biliyosun dimi dedi. bende güldüm. bi şey demedim.

tam böyle ortalıkta değişik huysuz bi tat olmuştu, arif bende kalıyorum dedi. cenk güldü. benim şimdi gitmem lazım dedi.

toparlandık, her şeyimiz tamamdı.

son bi geceye doğru bostancıya doğru yine gittik, kiralık yer bakmak için. petek pansiyonunda durduk, bırak bizi burda dedim. gerisini ben hallederim dedim.

pansiyondan içeri girdik, cenkte bizimle geldi. son bi vedalaşma tarzı konuştuk. sonra önden çıktı dışarı.

aşağı kadar zütürdük. bindi arabasına. penceresi açıktı, son bi şey söyledim: lütfen odamdaki siyah klagib gitarımı kargola bana gönder...

gitti, baktık. elimizde 2000 tl para var.

saat 22.00 civarı.

biraz etrafı gezdik.

kiralık yer aradık.

bulamadık doğru düzgün tabi, fiyatlar uçuk.

hürriyet emlak sitesine girdik. 700 e çalışan dandik mi dandik bi bina bulduk. aradık konuştuk.

olumlu geçti görüşme...

1+1 dandik bi daire.

neyse, sabah oldu, uyandık. öyle takıldık akşama kadar evin içinde. sonra yerini öğrendiğimiz yere gittik, yürüme mesafesi kabul edilebilir 30 dakikamızı aldı ama.

satıcıyla yüz yüze görüştük. anlaştık.

mobilya falan hiçbi şey yok.

kira sözleşmesini de imzaladık.

4. günde tam olarak yerleştik.

mobilya falan ama hiçbi şey yok. ev tamamen ilk yapıldığı gibi bırakılmış.

aklımıza mecbur hırsızlıktan başka bi şey gelmiyodu...

gece olmasını bekledik, saat 4.30 - 5 arasıydı. tam zamanıydı mal zütürmenin.

biraz etrafta yürüdük, bostancı hurdacı tabelalı bi yer gördük. sakin, kameraların bol kör nokta bıraktığı bi yer.

arabamız yok.

büyükçe bir kapısı, etrafında tellerle kaplı duvarlar. tuttuk kapının kolundan, ayağımı bastım kollara, uzandım kapının ucuna. ama uzansam ne fayda, tırmanmak çok zor. sıktım kendimi, iyice zorladım. sonunda kapıyı ellerimle iyice kavradım, dizlerimi kapıya sürdüm, ayaklarımın yardımıyla tırmandım. kapının başına oturdum, etrafa baktım. bana bakan bi güvenlik kamerası yoktu. göründüğü kadarıyla çok büyük ve işlek bi hurdacıydı. etrafa bakarken arif seslendi: elini uzatsana lan ayı.

tuttu kolumdan büyük güçle çıktı, indik kapıdan aşağı...

kameraların görmediği yerlerden sıyrıldık.

çok eskimemişlerden bi yatağı sırtladık, bekçi mekçi yok etrafta, koştuk kapıya doğru.

var gücümüzle havaya kaldırdın, kapının desteğiyle aşağı attık dışarıya doğru.

döndük geri, sanırım çalışanların kullandığı mini bi buzdolabı vardı, sırtladık direk.

bunu nası geçiricez karşı tarafa derken tuttuk ordan bi levyeyle kiliti kırdık, açtık kapıyı.

buzdolabını yatağın üstüne koyup hızlı şekilde binaya girdik. bi allahın kulu ayakta değil, herkes uyumuş.

yatağı suya tuttuk, dolabı da mutfaktaki müsait yere bıraktık.

oturduk yatağa, yarım bırakılmış 1 litre coca cola ve nerdeyse ağzına kadar dolu 1 litre uludağ limonata çıkardık dolaptan. tepemize dikere içtik.

2 gündür doğru düzgün bi şey yemiyoduk...

aç aç yattık yatağa, yatağın bi köşesinde o, bi köşesinde ben. uyuyamıyoruz ama.

arif döndü bana bi tokat attı.

nefes alma ulan ayı dedi.

bi tokat ben attım, aradan aradan salma öküz kokusu burnuma geliyo dedim.

öyle böyle yaptık, en sonunda uyuduk...

@57 yok yok devam edicem geliyorum şimdi