bulunduğu ilköğretimokuluna başlamıştım, 1998 yılının ocak ayıydı, 7 kişilik ailemle terkedilmiş bir inşaatta yokluk içindeki hayatımıza devam ediyorduk, elektriğin olmadığı, şeffaf poşetleri birbirine bantlayıp penceresini kapattığımız evimizde, inşaatta amelelik yapan babam,ev hanımı annem, ve 4 kardeşimle birlikte hayatta bir yer edinmek için çabalıyorduk. Hayatın bize vurduğu tokattan habersiz ev ile okul arasında giden düzenli bir hayatım vardı.

Baba parasının verdiği rahatlıkla yaşayan sınıf arkadaşlarım vardı, fakir olanla dalga geçen, hor gören, aşağılamaktan çekinmeyen insanlar topluluğuydu hepsi benim gözümde.

Sokak köpeğini tekmeleyen zengin ve küstah birisini düşünün, ve köpeğin suratındaki o masum, acınası ifadeyi.

O zaman belki kelimelerimi biraz daha iyi anlatmış olabilirim.

Fakat ilahi adalet denilen şeyin ne olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum.

Fakir olmak, hayatın gerçekleriyle yetişmek ve o insanların şimdiki acizliğini görmek.

...

Prim yapmiyor bu basliklar artik

Giriş:Fakir bir aile, dağ gibi bir baba, fedakar bir anne ve azimli bir çocuğun hayata tutunma macerası.
Gelişme:Berberde çalıştıktan sonra gözünü yukarılara diker ve 13 yaşında 2000Tl'ye uzaydan inen bir işte çalışmaya başlar hatta patrondan sonraki adam olur.14 yaşında Üniversiteli kızlar kaldırıp gününü gün eder.
Sonuç:Büyük bir işadamı olur ve önüne gelen her kızı giber.2-3 öğüt verir ve pirimin getirdi nick6'lar ve şukularla reyiz ilan edilir.

Filmin adı:Babamın insanları
iMDB:6.7

iyi seyirler. Hayırlı pirimler.

Her tenefüs zili çalınca kantine koşan arkadaşlarım beni çağırdığında birazdan inerim deyip geçiştiriyordum, aslında aç karnımla okulun bitmesini bekliyordum, söyleyemiyordum onlara, gurur be panpa bizdekide.Eve gittiğimde 1 tabak yemeği paylaştığım ailemin gözlerindeki umut aslında hepsinin cebindeki paradan değerliydi benim için.

Herşeye rağmen bizimle olan bir babamız vardı, şimdi düşünmüyorum değil.

Onun yerinde ben olsaydım bu kadar güçlü durabilirmiydim diye.

Ortaokulun sonuna kadar harçlığımı yine mezarlıkta su dökerek çıkarıyordum. Okuldan saat 3 te çıkıp direk mezarlığa gidiyordum. Artık neredeyse mezarlığa gelen herkesi tanıyordum. Nurhan teyze isminde bir kadın her haftasonu oğlunun mezarının yanındaki taşın altına benim için 5 tl harçlık bırakırdı. Fakat ben o parayı hep kumbarama atar ve dokunmazdım. Damlaya damlaya göl olur misali.

Arkadaş çevrem genelde karı kız peşinde koşar ve popüler olmak için birbiriyle yarışırdı.

Ben halimden memnundum.

Yaşadığım her zorluk benim için bir tecrübe oluyordu.

Paran varsa arkadaşında oluyordu, sevgilinde ...

Okul çıkışlarında evimizin yakınında bulunan mezarlığa gidip yakınlarını ziyarete gelen zenginlerin mezarlarına su taşıyıp eve katkıda bulunmaya çalışıyordum...

Her bayram öncesi geldiğinde erkenden uyanıp mezarlığa koşuyordum, arife günleri çok ziyaretçi geliyordu mezarlığa, çok ziyaretçi geldiğindede eve daha çok para zütürebiliyordum.

Bayram gecesi heyecandan uyuyamayan çocukların aksine, erkenden yatıp ertesi sabah tekrar mezarlığa gitmek için hazırlanıyordum. Elini öpeceğim bir tek annem ve babam vardı çünkü. Para isteyemiyordum onlardan, zaten istesemde suratlarındaki o çaresizlik ifadesi bana fazlasıyla yetiyordu.

insanları gözlemlemeye başlıyordum,

Hayatı gözlemlemeye.

Belki de hayat bana istediğimden daha fazlasını veriyordu...

Ailem olmasa bile kendi başımın çaresine bakabilecek tecrübeye sahip olmuştum. Elimden tutan birisi olmadığı için kendim yürümeyi öğreniyordum zamanla.

Artık hiçbir kadına güvenim kalmamıştı, aradan birkaç ay geçtikten sonra patronum söke'de bir üniversitenin kampüsünün karşısında cafeteria satın almıştı ve benimde orada çalışmam için teklifte bulunuyordu, 14 yaşıma girmiştim artık, sesim ve vücudum olgunlaşmaya başlamıştı, artık kadınların vücuduna bakarken ereksiyona girmeye başlıyordum.

Cafede işe başladıktan sonra benden büyük olmalarına rağmen üniversiteli arkadaşlarım olmaya başlamıştı, evim farklı şehirde olduğu için ailemden izin almam gerekmiyordu hiç birşey için, üniversitelilerin evinde kalıp sabah işe gidiyordum. Cafede sağlam bir ortamım vardı, neredeyse tüm okulu tanıyordum, hazırlık okuyan kızlara asılıp her hafta birini kaldırıyordum. Karşılığındada cafede bedavaya yeyip içiyorlardı kızlar.

Berberlik bana göre değildi. Çok sıradan ve getirisi az olan bir işti.

Takıldığım internet cafede özgür abi diye birisi vardı, bir gün didim'de güzel bir iş ayarladığını ve bir kişilik daha yer olduğunu söyledi, teklif güzeldi 2.000 tl maaş, kalacak yer ve yeme içme onlara aitti, geriye tek kalan ailemin karşısına geçip onlardan izin almaktı.

Ailemle biraz tartışsamda kendi yolumdan gitmeme izin verdiler, didim'de bir restaurat&bar da çalışacaktım. Patronum korsan kitap işi yapıyor ve birde restaurant işletiyordu.

Aradan 1 sene geçmişti, babam kaldığımız inşaatın sokağındaki aydınlatma direğinden evimize kaçak elektrik çekmişti, 2 - 3 ay sonra polisler kullandığımız kaçak elektrik yüzünden babamı tutuklamaya geldiler, annem feryad ediyordu, polislerin ayaklarına kapanıyordu.Ne yapacaktık biz babamda olmasa ? Zaten yeterince zor durumda değil miydik ? diyordum içimden...

işte o gün kendime bir söz verdim, hayattan ailemin hakkı olanı alacaktım.

Sonunda babamın cezası bitmiş ve tahliye olmuştu, bir inşaat şirketinde işe başlayan babam yıllar sonra iş karşılığı bir daire almıştı, artık bir evimiz vardı, herkes gibi bizde bir apartmanda oturuyorduk, fakat evin 30.000 tl borcu vardı üzerimizde, evi aldığımız yaz sonu ortaokul 6. sınıfa başlayacaktım, artık dersler çoğalacaktı, her derse farklı hoca girecekti ve okul kıyafetimde değişecekti. Okulun ilk günü saçlarımı babam kesmişti, bir taka benzediğini söylesem yalan olur ama harbidende bir taka benzememişti, hani tarlanın üzerinde bir görüntü olur ya dalga dalga, aynen öyleydi kafam.

Beni motoru olan, zengin birisi için terketmişti. işte o zaman dahada hırslandım, gün gelecek ve güneş benim için doğmaya başlayacaktı.

işte o zaman onları kendi karanlığına terk edecektim.

Babam 6 ay kadar içeride yattı, babamın yokluğunda annem etraftaki evlere temizliğe gidiyordu, sitede oturan insanlar acıdığı için günlük 20 lira karşılığında evlerini temizletip karnımızın doymasını sağlıyordu.

Ve bir gün kimsenin evini temizletmeye ihtiyacı yoktu, evde para yok karnımız açtı, kardeşlerim açlıktan ağlıyordu, annem bu duruma daha fazla dayanamayıp karşıdaki zeytinlikten ne olduğunu bilmediğim değişik otlardan toplayıp getirmişti. Hani şu koyunların yediklerinden olur ya, heh işte öyle saman gibi birşeydi, küçük tüpün üzerinde iyice pişirdi onları ve sonra üzerine evde kalan son yumurtayı kırdı ve o geceyi karnımız tok geçirdik. Fakat kimse ne yediğinin farkında değildi.

12 yaşında 2000tl maaş 13 yaşında hazırlıktaki kızları zütürmeler felan az salla aq

Didim'e gitmeden 2 hafta önce ilayda isminde bir kızla tanıştım ve 1 hafta içinde sevgili olduk, sürekli gitmememi söylüyor, trip atıyordu.Ama ben kafama koymuştum bir kere, bu hayatta zarı bir kere atacaktım ve oda 6-6 gelecekti.

Didim'de Mavişehir isminde bir bölgedeydi restaurant, Mavişehir sitesinde 5.000 kişi yaşıyor ve hepsi tatile gelen yazlıkçı alman türkleriydi.

Ortama bir süre ısınamadım insanlar çok yapmacık geliyordu, sanki birileri onları öyle davranması için zorluyor gibiydi. Sistemin içinde kendilerini gösterme çabasındaydı hepsi.

Çok aptalca görünüyorlardı ama ne olursa olsun ben oraya bir amaç için gitmiştim.

Tek alışkanlığım Knight Online isimli bir online oyundu, O oyunu kendi hayatıma benzetiyordum. Tek başına hiç birşeyin yokken savaşarak güçleniyordun.Ve sonunda en güçlü olanın kazandığı bölümde savaşıyordun vs vs.

Ortaokulu bitirdikten sonra liseye başlamadım, bir berbere çırak olarak girdim, Okul beni yavaşlatıyor ve sonunda ne olacağımı bilmediğim bir yola sürüklüyordu.Hem okulu bitirsem bile ne olabilirdiki en fazla ?

3 sene lise, 4 sene üniversite ve hazırlık fln derken ömrümden 8 sene alacaktı. Bende kestirmeden gitmeye karar verip bir işe başladım.

Boş vakitlerimde sürekli ilaydayla mesajlaşıyorduk, telsim 5.000 sms paketiyle istediğimiz kadar konuşabiliyorduk, fakat mesafeler yüzünden sürekli kavga edip barışıyorduk, sürekli küfür edip tersliyordum onu, oda deliler gibi aşığım sana fln gibi msjlar atıyordu ve barışıyorduk. Her tarafta çıtır almancılar geziniyorken ilayda elimi ayağımı bağlıyordu, kendime yakıştıramıyordum onu aldatmayı, o yüzden işimde gücümde bir hayat geçiriyordum.

Patronumun gözüne girmek için günün 20 saati çalışıyordum neredeyse, geriye kalan 4 saattede dükkandaki koltuklardan birinde uyuyordum. Bir süre sonra patronum bendeki bu iş aşkını farketti ve mekanın bütün hesap işlerini bana öğretmeye başladı. Ben öğrendikten sonrada haftada 1 gün uğrayıp durum değerlendirmedi yapacaktı.

Daha yaşım 13'tü nasıl kalkacaktım bu işin altından ?

Patronum bir merveye baktı bir bana baktı. Sonra merveye dönerek üstünü giy çık. Dedi o sırada bende üstümü giyerken sen giyinme dur az.dedi bu sırada merve çıktı. Methanfettamin kimse fakir 13 yaşında yıkık bir velede 2.000Tl vermez tüm yatırımları mı aslında bu güne ayarlamıştım. Artık benim adına çalışacağın 2. bir işin var. dedi tabi ben çıplak bir şekilde beklerken biraz utangaç bir şekilde nedir o dememe kalmadan. Arkadan saçlarımı çekip dudaklarıma yapıştı ve beni tuvalette hunarca gibti. Üstünü başını giydi yanağıma bir öpücük kondurdu. Harikaydın bebeğim dedi. O çıktıktan sonra yarım saat ağladım. Sonra topallaya topallaya garsonluğuma devam ettim. Anladım ki patronum sübyan erkeklerden hoşlanıyormuş. Artık sadece onun garsonu değil karısı da olmuştum.

O kadar zorluğu aşmıştım, bu benim için çerez olacaktı elbette, hesap işini öğrendikten sonra 5 ay boyunca mekanın en sağlam adamı bendim yaşım gereği herkese saygılıydım, arkamda patron olduğu içinde kimse bir dediğimi iki etmiyordu.

Sezon bitmiş ve yaşadığım şehre dönmeme 2 hafta kalmıştı, ilayda ayrılmak istiyordu, benim için ölen biten kız şimdi benden vazgeçiyordu, hemde ben tam aşık olmaya başlamışken. Kabul etmedim, itiraz ettim fakat artık beni istemediğini söyleyince salıverdim bende kendimi. Ama ona resmen aşık olmuştum artık.

Hayal kırıklığıyla geçen 2 haftanın sonunda yaşadığım şehre geri döndüm ve arkadaşlarım ilaydanın 1 aydır sevgilisi olduğunu söylediler...

Duyar duymaz konuşmak için çarşıda buluşmaya çağırdım,

Ne oldu neden çağırdın beni buraya ? diye sordu
Bu kadar kolaymıydı ? dedim
Ne bu kadar kolaymıydı ? diye tersledi
Onca şeyi boşuna mı yaşadık ? dedim
Ne yaşadık be gerizekalı ? diye tersledi birdaha
Kalbim yerinden çıkacak gibi atıyordu, sinir, hayal kırıklığı , üzüntü. Hepsini yaşıyordum.

Elini tutup kalbime zütürdüm ve,

Gözlerinin içine, en derinine baktım 10 saniye kadar.

Bu kalp senin için atacak. dedim ve konuşma bitti ayrıldık.

Hayatımın ilk aşkı böyle başlamış ve son bulmuştu...

Tarzımı değiştiriyordum zamanla, kelimelerim, tavırlarım, hareketlerim sanki 20 yaşında bir üniversiteliymişim gibiydi. inci sözlüğe alıştırmıştı üniversiteli arkadaşlarım, bir çok espri öğreniyordum buradan, aslında kendi karakterimi oluşturuyordum yavaş yavaş.

Olmak istediğim kişiyi dizayn ediyordum...