Akşama kadar odada turladım mahallede gezindim. Dilencinin teki paçama yapıştı küfür ettim kaçtı. Sonunda akşam oldu ve koşar adım pavyona gittim. Işıkları açılmıştı fakat içeriden ses gelmiyordu. Mahmut abi beni kapıda gördü. Ağzındaki sigarayı atıp ayağıyla bastı üzerine.

"Gel koçum."

Beraber içeri girdik. Bana belli başlı kuralları anlattı. Şarkıcılara sulanırsam bitirmişim. Şarkıcılar kulisteyken girersem, bitermişim. Şarkıcılardan biri beni beğenirse, Mahmut abiyi söyleyecektim. O sırada Mahmut abinin sabah benle konuştuğu odadan sıska bir adam çıktı.

Kirli sakallıydı ve benden bile zayıftı o yaşına rağmen. Ama nedense çok dinç duruyordu. Arkasından da Mahmut abi gibi iki adam çıktı ve kapı girişine yöneldi. Adam yanıma geldi ve sırıttı.

Diş etleri yara bere içindeydi. Dişleri ise sapsarı. Suratında kapalı gibi duran bir kaç yara vardı.

Keş.

"Bu kim Mahmut?"
"Yeni eleman usta."
"Hmm maşallah boylu poslu çocuk. iyi çalışırsın inşallah."
"Elimden geleni yaparım abi."

Adam kulak tırmalayan bir sesle kahkaha attı.

"Görücez koçum. Adın ne?"
"Aytekin abi."
"Aytekin bende usta."

Damarları çıkmış uzun parmaklı elini uzattı. Sıktım. Ama keşke sıkmasaydım. Adam sıska falandı ama bileğimi çıkaracaktı o gece pekekent. Hızlı hızlı yürüyerek geri geldiği yere döndü.

Mahmut abi bana üstümü değiştirebileceğim yeri gösterdi. içeri girip kıyafetlerimi giyip papyonu mu taktım. Çıkınca çoğu masa dolmuştu. Genelde adamların çoğu şık giyimliydi. Bazıları ise yanında iki üç kadınla gelmişti. Mahmut abinin sözleri kulağımda yankı yaptı.

"Biz en iyilerdeniz. Müşterilerimiz de en iyilerden, bu yüzden herkese farklı ayak çek, gerekirse yavşak ol."

Derin bir nefes alıp arka mutfağa geçtim. Kendine aşçı demeye zorlayan mezecimiz Abdullah abiydi. Yaptığı mezeler on numaraydı. Hani orda değilde şarküteri de olsa piyasaya hakim olurdu. Bazen de et pişirir yemek yapardı özel misafirlere. Ordan elimde tabaklarla çıkıp güleryüzle hoşgeldiniz efendim diyr diye dağıttım mezeleri. Barda oturan iki üç kişi vardı.

Bara da ismini hiç bir zaman öğrenemediğim benim yaşımda biri bakıyordu.

hilali paylaşma oçç en değerlim o benim

Bütün gece öylece geçti, yorgunluktan kıçımdan nefes alıp veriyordum. Saat sabah 4-5 gibi müşteriler azaldı ve en sonunda herkes gitti. Kalıplı adamlardan biri mekanı kapadı, ledler kapandı, küçük ampuller açıldı. O akşam hiçbir şarkıcı ile tanışmamıştım. Masaları temizledim, yerleri sildim, her yeri pak yaptım. En son şarkıcılar çıktı. Sadece ben, Mahmut abi, iki izbandut ve "usta" vardı.

Bu gecelik bu kadar yeter, nasıl olsa okuyan yok