zamanı geldiğinden yazıyorum

kabus görmeden uyandım. hava kararmıştı nerdeyse. bütün yorgunluğumu atmış gibiydim. ahmet uyumuştu. gülümsedim. yüzünü okşamaya başladığımda gözlerini açtı. gülümsedi o da. alnımı öptü. "iyi misin? güzel uyudun." dedi. "evet." dedim. birlikte yemek hazırlayıp yedik. muhabbet ettik. huzurluydum. yaşadıklarım aklımdan çıkıyordu onunlayken. bana kız kardeşinin kıyafetlerinden getirdi. bedenimiz aynıydı. kıyafetler tam bana göreydi. saat dokuz gibi evden çıktık. manzarası güzel bir mekanda oturduk, çay içtik. ne gelecek umrumdaydı, ne yaşadıklarım. onunlaydım. ötesi yoktu sanki.

telefonum, cüzdanım, kimliğim hepsi evdeydi. ama dönemezdim eve. bir hafta geçti. her şey güzeldi. ne kabus, ne başka bir şey. sadece geceleri bazen tuvalet için uyandığımda ahmet'i hep çalışma masasında bir şeyler yazıp çizerken görüyordum. proje diye düşünmüştüm hep. bir hafta sonra yine tuvalet için uyandığım bir gece yanına gittim. sanki bir şey gizler gibi tam o anda masa lambasının ışığını kapattı. "çok yoruluyorsun, ne projesi, ne bu çizdiklerin." dedim. cümleme devam etmeme izin vermeden dudaklarıma yapıştı. nazik ama uzun uzun öptü. "iyiyim ben bir tanem. işler işte." dedi. tuvalete gidip geldim. odanın ışığını açtım düşük ayarda. yatakta oturmuş beni bekliyordu. ne günah umrumdaydı, ne başka bir şey. o an öyle çok istedim ki onu. kapının önünde durdum. kıyafetlerimi çıkardım. ağır adımlarla yürüdüm yanına.

geç keşfettim amma reserved

yatakta oturdum, yüzüm ona dönüktü. üzerimde sadece çamaşırlarım vardı. "emin misin?" diye sordu saçlarımı kulağımın arkasına atarken. daha önce olmamış gibi. ilk kez gibi. "evet." dedim ve yutkundum. gözlerindeydim sadece. başka hiçbir şey yoktu. odada değildim. başka bir alemdeydim. endişem yoktu, korkum yoktu... huzurlu limandaydım işte. öyle nazikti ki tavırları, kırılgan bir şeymişim gibi davranıyordu bana. öperken, koklarken, içimdeyken... dans gibiydi sanki. uyum içinde. bittiğinde dünyanın en mutlu insanı gibi hissettim. nefesimin sakinleşmesini bekliyordum kollarında gözlerim kapalı. önceki ahmet değildi sanki. tanıdığım ahmet'ti işte. onunlaydım. mutluydum ötesi yoktu bunun.