Arkadaşlar yıllarca Muğlanın bi ilçesinde yaşadım o zamanlar lise 2-3 felanım yırtık pantolon modasının gençliğin iliğini kemiğini kurutup göz boyadıgı yıllardı.
Allahtan yaşadığım ilçede kültüründen kopmayan Efeler ve yörük teyzelerimizden bol bol barındırıyordu gerçi en son bıraktığımda o şehri artık o insanlarda yok olmuştu neyse olaya geçeyim.

Okuldan kaçan bizler vakit geçsin diye Ataparktaki banklardan birine çökmüştük yan banktada başı kapalı yüzünün kırışıklığından ve nur yüzünden 65-70 yaş arası oldugunu tahmin ettiğim yörüklüğü başörtüsündeki renklerden ve motiflerde belli olan bir teyzede oturmuş poşetlerini yanına almış dinleniyor etrafı seyrediyordu. Bizde arkadaşlarla olabildiğince sessiz olmaya çalışıp teyzemizi rahatsız etmemeye çalışıyorduk.

O sırada yırtık pantolon modasına uyan iki tane "alamasonakezbanus" türü varlık Ataparkta bizim oturdugumuz tarafa doğru kendi türlerine uygun yürüyüşleriyle ve sesleriyle ilerliyorlardı.O sırada bizim yan taraftaki teyzemiz bu kızlara bakakalmış adeta şok geçirmiş bir şekilde seyrediyordu bu iki varlığı. işte bu "alamasonakezbanuslar" teyzemizin oldugu banka doğru yaklaşırken teyzemiz varlıkları yanına çağırdı,bu iki varlık biraz çekingende olsa teyzemizin yanına yaklaştılar(diyaloğu aynen aktarayım, hatta olabildiği kadar muğla yörüğünün şivesini de yapacağım)
Teyze-T
alamasonakezbanuslar-O(huurnun O su)
T-Kızım altındağki ne öyle(yırtık pantolonu göstererek
O-Pantolon töyzöcöm
T-Anan baban ne iş yapvatırı senin?
O-Nedön soroyosonoz!?
T-Sana bi pantulon alamağcak gadar fakirleğ galibağ ya gızım ondan sorduydum dur behkle elli lira olcağdı çantada veremde şu cavır tükanlarından bi dene pantulon alığver gendine gızım.
(teyzemiz bunu diyip parayı "alamasonakezbanus"a uzattıktan sonra biz 6 kişilik arkadaş grubu hunharca demeyeyim bildiğiniz hayvanca kahkahalarla şehrin en merkezi meydanında tüm dikkatleri üzerimize çekmiştik.)
Parayı gören "alamasonakezbanus"lardan teyzeyle diyalog kuran varlık önce kızarmış ardından;insonlor nö kodor boğnoz nö kodor yoboz diye hafif bağırtı şeklinde tepki verip hızla yol alırken teyzemiz adeta zafere ulaşmış komutan edasıyla gururlu bir haldeydi ve sevimli bir suratla bize bakıyordu.Biz hemen o iki varlığın ordan uzaklaşması üzerine teyzemizin yanına gidip elini öptük ardından elindeki bi kaç poşeti durağa kadar taşımıştık.
Bu da böyle bir anımdır ahali.