işe başlayalı 8 ay 15 gün oldu ve şuan mesainin bitmesine 15 dakika var. Telefonumla kitap okurken cama birinin tıkladığını duyuyorum ve tıklayanın genel müdür olduğundan eminim.3 dakika tıkladıktan sonra odasına çıkıp telefonla siyah sakalı arıyor ve oraya geliceğini söylüyor.5 dakika sonra buraya geldiğinde işle ilgili 3 dakika konuşuyor ve ben tuvalete gitmek odadan çıktığımda arkamdan bağrıyor ama ne dediğini anlamıyorum. Geri döndüğümde odadaki herkes tuhaf bir şekilde bakıyor sanki bölüm sonu canavarını geçmişim gibi. işe yaramaz bir staj parçasıyım ama neden kavulmuyorum.

işe başlayalı 9 ay oldu Çay molasına çıktıktan sonra insan kaynaklarına gidip yoklamamı imzalatarak iş yerinden çıkıyorum. Neden bilmiyorum ama sırf masasında keçeli kalem izi olduğu için bana işyerinde aseton aratan küt saçlıyı ve 2 tane konnektor için 6 kere inip çıkmamı isteyen sarı saçlı üniversiteli çalışanı bir daha hiç görmüyorum. işletme beceri eğitimi sınavında ise kalıyorum sırf bu sebepten dolayı hırs yapıp gece gündüz çalışıp
telafiyi kazanıyorum ve kendime bir söz veriyorum diyorum ki her gün bir öncekinden daha fazlasını yapıcam.(Aptal)

işten çıkalı 37 yıl oldu şuanda hayal ettiğimden daha fazlasına sahibim 2 evim var biri yazın zaman buldukça gittiğim triplexim diğeride şuanda bulunduğum villam.1 tane bugattim var hani şu 1 kilometreyi 2,5 saniyede geçenlerden. Güzel bir karım vardı hani şu soğankabuğu saçlı çilli olanlardan ki Allah rahmet eylesin çok severdim onu. Hiç çocuğum olmadı açıkcası çok çalıştığımdan olursa onlarla çok fazla ilgilenememekten korktum benim çocukluğuma benzemelerini istemedim. Zamanla çok şey kazansam da bi o kadar da kaybettim örnek vermek gerikirse kanseri yenicek gücüm gibi ve kazandığım herşeyi versem bile artık onu
geri alamam.