yılmaz odabaşı

k(adın): feride

aynı yağmurlardan kaçarken
bir saçağa düştük önce;
sonra gece, avluda bir kırık dal dursa üşürdü feride,,,
o benim kadınım olur gecelerce, günlerce;
sonrasını,,, sonrasını ben bilirim,,,

sonra sular sulara, günler günlere vururdu,,
ve hayat onu da,beni de hem ne kötü vururdu;
hayvan gibi vururdu hayat, küfür gibi,
kurşun gibi vururdu,,,
sonra feride geceler boyu uyurdu.
ve susunca feride yeryüzü boğulurdu,,
yeryüzü yüreğimdi birazda kururdu, kururdu,,,,

bir uzun yol şöförü uzun yolları,
yolları feride’ yi andığım gibi anardı,,,

feride tütünü türküye banar da içer.
feride şiir huyludur, gül kokuludur;
gül kokuludur gözleriyle gözlerime dokunur,,,

herkesin bir feride’si vardır bilmez miyim,
herkesin bir ayakkabısı gibi bir de şarkısı,
herkesin bir kimsesi vardır ben bilmez miyim ;
birde kimsesizliği,,,,

,,,,,,,ben nereye gitsem birazda senden gelirim feride,,,,,,,,

buraya gelme feride,
bir hançer gibi saplama savuran gözlerini yüreğime,,,
kadınım,, kardelenim,, gülenim,,,

olmasam da feride tüten geceler;
feride yine tütünü türküye banar da içer,,,

feride kız geldim işte,
feride bu sen misin, nasılsın söylesene?
ellerin,,, ellerin nerde?
bak, ıssız bir ada gibiyim beni çevrele;
beni sar, beni sor, beni sev, beni ağlat bu gece,,,
üşüyorum bana bir palto bul feride!
ya da aç göğsünü ısınıp kalayım öyle,
geceler çarpıp düşsün dalgın güzelliğine,,
gözlerini sil ve bu sevda kadar
koyu bir çay tutuştur ellerime,,,
yok gitme!!!
gitme!! sen gidince sevmek yüreğimde düğümleniyor;
özlemeyi yutkunuyorum,,,,
sonra pencerene ürkek kuşlar konuyor,
şu gök var ya şu gök birden üstüme çöküyor,,,
yok gitme!!!
gitme aç göğsünü ısınıp kalayım öyle,,,,,,

///feride,,,,
sen bu kadar akıllının içinde nasıl,,,,
nasıl delisin böyle?///

bak sevda bu,tut sözlerimi!
hem kim var ki böyle sevecek seni?
öpmesem dudakların,
yazmasam şiir,
sevişmesem kadınlığın kirlenir,,,
bir gün değil,her gün her şey kirlenir.
kirlenmeyen tek şey ise;
kirdir ,,,,,,,,,,

tüyleri dökülen bir kuşun yüreği kadar sıcak
ve bir kez ağzımızdan çıkmış bir küfürdü hayat,,,,,!!!

bana bir ölüm tarif et feride,
yoksa bu şiir burada biter feride!

d(erken) yıllar geçer,
o herhangi bir gün de akşam olur,
akşam olur sen bana bir bardak çay getirirsin
ensenden öperim o vakit bardakta şeker gibi erirsin,,,
sen bir yaz güneşisin bakınca gözlerine bir sevinir,bir sevinirsin,,,
benim ırmaklarım,
benim ırmaklarım senin gözlerinden geçer,,,

hayat; hep böyle düşünmek, düşmek;
‘düşmek’ dedim de,
düştüğüm çok oldu biliyor musun,,,
ve düşürüp bir şeyleri düşündüğüm çok oldu,,,
ağlar gibi olup
da ağlamadığım;
ağlamaz gibi durup
da ağladığım , çağladığım çok!!!
ve hep bir kuytu ararken özlem tüten yüzünde;
hiçbir aşkı mevsimsiz yaşamadım
da kaç mevsimsiz kar yağdı aşkımıza feride,,,,
oysa iki tufandık seninle,
yatağını arayan iki ırmak belki de,,,

bana bir türkü söyle feride…

herkesin bir feride’si vardır bilmez miyim,
herkesin bir ayakkabısı gibi birde şarkısı,
herkesin bir kimsesi vardır ben bilmez miyim;
bir de kimsesizliği,,,,,

sana uzunca bir şiir yazdım da ezberleyemedim feride,
beyaz bir kağıda okuyorum öyle,,, beyaz dedim de,,,,
benim ömrüm hep beyaza kandı,, eyyy şarkısı beyaz,,,
hangi beyazı tutsam gri oluyor;
sonra boğulup kararıyordu,,,,
hiçbir beyaz bembeyaz,
hiçbir yaz yaz
kalmıyordu,,,
(,,,,bütün griler eskiden beyazdı feride,,,,)

her yağmur bir gök bulur elbet kendine,
her yeşil bir dal,
her su bir damla,
her ateş bir kül,her takvim bir yıl bulur elbet kendine!!!
her yangın bir duman,
her ressam bir tuval,
her kış bir ayaz,
her kitap bir okur,
her şarap bir adam bulur kendine,,,(yeter ki şarap şarap olsun, içen çıkar)

her deniz bir martı,
her ömür bir tufan,
her rüya bir uyku,
her nota bir şarkı,
her mezar bir ölüm,
her ağaç bir kök,
her dağ bir duman,
her güneş doğacak bir kuytuluk bulur ya kendine,
bulur ya ,,,,;

ben
senden
başka
sen
bulamam feride,,,,
bulamam ,,,,,
bulamam ,,,,,,

yılmaz odabaşi*