Rez alayım okurum sonra

Trende girmezse gotumu acicam suku

Suraya birakayim okurum sonra

Anlat panpa sensin

Tabi önce kendimden, ailemden, yaşadığım şehirden ve çevremden bahsedersem daha iyi olur. Sonuçta hikayenin devdıbını ilgilendiriyor. Bana gelirsek 1.78 boyunda, kıvırcık saçlı, yeşil gözlü bir kardeşinizim.

Ailemden bahsedecek olursak; annem ve babam ikisi de öğretmen bir de küçük erkek kardeşim var o da ortaokula gidiyor.
Not: Memur çocuğu olmak zor beyler.

Yaşadığım yere geldi sıra. Kuşadası'nda yaşıyorum. Bilenler bilir egede Aydın iline bağlı deniz kıyısında küçük hoş bir şehir. Tabi ki dışarıdan güzel görünüyor. 3-5 gün tatile gel deniz kum güneş eğlence sonra çık git. Ama içine girdikçe tak çukuruna gidiyorsunuz. Doğduğumdan beri olduğumdan dolayıdır her şeyini bilirim. Küçük olduğu için ister istemez her ortama dahil oluyorsun herkesi tanıyorsun ve binliği öğreniyorsun. Dedim ya küçük yer herkes herkesi tanıyor. Kardeş ayağı züt ayağı çoktur burada. Bugün çıktığın kız yarın kardeşim dediğin adamın koynunun altında olabilir. Veya dün yenge dediğin kızla yarın aynı yatakta olabilirsin. Buraya göre normal şeyler. Ama bunlarında bir bedeli vardı tabi ki biz gençlerin arasında. Az kavga etmedik. Neyse en azından ben öyle çok o işlere girmezdim o tür bir insan değilim ve çevremdeki insanlarda öyle değil ama ister istemez seni çekiyor bu çukur.

Ama kısacası yazın deniz, kum güneş, eğlence; kışın bomboş sokaklar, hüzün, kasvet.

Yaz panpa

Evet beyler hayat startını insanlara farklı zamanlarda verir değil mi? Yani bazınızın hayatı 20sinde başladı bazınızın 5 yaşında bazınızın hayatı belkide hala başlamadı. Anlatabiliyor muyum ?

Birazda hayatımın en güzel dönemi olan ve hayatımın başlamadığı çocukluğumdan bahsedeyim. Çocukluğum gerçekten hayatımda tek mutlu olduğum dönemdi. ilkokuldayken babam Otelcilik Lisesinin müdür yardımcısıydı. Lisenin uygulama oteli var. Denize sıfır büyük ve o döneme göre lüks bir otel. Orda babamın öğretmen arkadaşlarının çocuklarından üç tane dost edindim; Beyza, Orçun, Mehmet. Yazları otel bizimdi zaten. Biz çocuklar için yapılmış gibiydi. Sabahın sekizinde babamla otele gelirdim Beyza, Orçun, Mehmeti alır ilk önce kahvaltı ederdik denize karşı. Evde yemek yemeyen ben orda her şeyi yiyordum. Farklı geliyordu çünkü değişik ortamdı o zamanlar benim için. Ayrıca açık büfede çok güzel şeyler vardı.
-Tabi bedavaya yapmıyordum bunu. Babam her sezon başı tüm personeli toplar "Bu benim oğlum, bir bardak su bile içse benim hesabına yazılacak ve ben onu kuruşu kuruşuna kadar ödeyeceğim. Her seyden haberim olucak. Oğlum için ayrıcalık yapılmasını istemiyorum." derdi.-
Hem o rahat olurdu hem ben rahat olurdum.

Koydum rezi

Sabah kahvaltıyı yapar inerdik havuz başına, atardık havluyu şezlonga, gecerdik havuzun kenarına ayağımızı batırır soğukluğunu ölçerdik. Soğuksa birbirimizi atmayı denerdik değilse direk atlardık. Tabi deniz çocuğuyuz hepimiz bebeklikten öğrendik yüzmeyi balık gibiyiz suda. Türlü oyunlar oynardık öğlene kadar. Sonra öğlen yemeği için yine restauranta gider yemeğimizi yerdik. Bu bazen yörük çadırında gözleme bazende havuz başındaki bardan hamburger olabilirdi. Ondan sonra fitnessa gider orda langırt ve bilardo atardık. Havuz başı animasyon oyunları olur, onlara katılırdık. Öyle böyle derken akşam üzeri 7 olurdu saat havuz kapanırdı koşarak otelin plajina inerdik. Çünkü bu saatler denizde dalgaların en yoğun ve en yüksek olduğu saatlerdi. Gider orda bi de dalgalarla eglenirdik. Akşam olur yine bir yemek ardından canlı müzik başlardı. Bizde otelden çıkar okul kampüsü içinde lojmandaki diğer arkadaşlarla saklambaç oynardık. Gecenin o karanlığında korkarak oynamak daha bir zevkli olurdu. Sonra babam beni bırakırdı eve kendisi dönerdi.
-Aslında benim açımdan eğlenceliydi otel işi ama babamı çok bağlıyordu. Ailesini göremiyordu o yüzden 5 sene sonra ayrıldı o okuldan ve otelden.-
Gel zaman git zaman hayatımdaki en güzel yaz aylarını yaşadım. Ve sonucunda sağlam bir dost edindim. Kışın okula gidip gelmekten başka bir şey yapmıyordum. Çocukluğumda böyle geçti. Tabi şanslıydım kimisine göre ki şükür gerçekten güzel bir çocukluk yaşadım. Sonra da ortaokula geçtim, hayatımı tamamen değiştirecek günlere adım adım yaklaşıyordum. Tabi fark etmeden

Neyse 7 sinif bitti 8. sınıfa geçicez. icimizde de bu sefer okulun en buyugu olma artisligi var arkadaşlarla hazırlanmışız hep bu zaman icin, diyoruz okul bizim artık. zaten okulda hatrı sayılır kişilerden oluşuyordu arkadaş grubumum. Her ortama girerdik nerdeyse. O yaşta yazın geceleri clublara barlara girerdik yanımızda kızlarla. Parayı görünce yaşa bakmıyorlar tabi. Eğlenceli bir yaz tatili geçirmiştim ve sonunda 8. sınıf geldi. Gelmez olaydı. Nerden bilebilirdim ki hayatımı baştan sona değiştirip gibicek bir sene olacağını?

Rezerved

Okul başladı her zaman ki gibi gırgır şamata, yükselen ergenlik hormonlarını tavan yaptığı için karı kız gibi türlü şeylerle vakit geçiriyorduk. Damla diye değer verdiğim bir arkadaşım vardi okulda. 6 sınıfta tanıdım onu; "Sınıfa yeni bir kız geldi güzelmiş diyorlar" cümlesini duyunca koşturduk tabi sınıfa. Ergenliğin başlangıcındayız kız lafı duyunca zaten düz duvara tırmanıyorsun o zaman. Gittik tanıştık, biraz ürkek bakıyordu bize. Belli yabancılık çekiyordu ki normaldi. Hemen kızlar sıcakkanlılıkla kaynaştılar tabi bizde sıcak* olmayı ihmal etmedik. Ben onu tanıdım o beni tanıdı. Bir çok yönden birbirimize uyuyorduk. Öyle böyle derken bu zamana kadar geldi arkadaşlığımız.

Şarkımız gelsin: https://www.youtube.com/w...glNM&feature=youtu.be

2 Kasım Gecesi

Damla mesaj attı "Müsaitsen mahalleye insene parkta oturalım biraz." diye. Bende "iniyorum beş dakikaya" dedim ve indim. Gecenin bu saatinde geldiyse sağlam derdi vardır diyorum kendi kendime, üzülüyorum. Bu saatte bu kadar üzüldüğü ne olabilir diye bir yandan merak ediyorum ve hemen yardim etmek istiyordum. Hızlı adımlarla olduğu yere doğru yürüdüm. Damla kaldırımda oturuyordu karşısında da bir kız vardi gülüşüyorlardı. Garipsedim bir derdinin olmadıgını anlamak çokta zor olmadı ve yürümeye devam ettim. Yanlarına gittiğimde ilk önce Damlaya selam verdim sonra kıza baktım.

Üstünde pijama vardi, onun üstünde de örgü hırka. Yüzünde hiç makyaj yoktu ve o onların içinde o kadar güzel gözüküyordu ki. Onun en saf halini görmüştüm. Bir kızın en saf halini görmüştüm. Saf olmaları çıplakla alakalı olmadığını o zaman anladım beyler. En temiz, en güzel, en narin haliyle karşı karşıyaydım. Rüzgarda savrulan dalgalı saçlarının yüzüne gelişini, o kaşlarının kirpikleriyle ettiği dansı bir izleseydiniz; dudaklarının yapısını, gökyüzü gibi bakan kahverengi gözlerini, tatlı narin burnunu ve bunların hep birlikte hareket ederek mimiklerinin en güzel şekilde dışa yansıtılmasını bir görseydiniz keşke. Peki bunların her bir zerresini kıskanıyorken mest olan bakışlarım bir daha neyi böylesine hayranlıkla seyredebilme cüretini gösterebilecekti ki? Tam bir deniz kızını andırıyordu. Poseidon'un bir armağanı gibiydi bana. Hayatım bu büyüye hazır mıydı? Zaten başımıza ne geldiyse zamansızlıktan gelmemiş miydi? Gerçi Zamanı kim okşayabilirdi ki?

ilk görüşte aşka inanır mısınız? Ya da daha basiti Aşka inanır mısınız? bilmiyorum ama beyler ben o günden beri inanıyorum, her ikisine de en içten duygularımla inanıyorum. Bunun bir aşk olduğunu biliyorum ve en derinlerimde hissediyorum. Diğer bildiğim şey ise bu duygunun en saf halini zarar görmemiş halini o gece orada onda kullanmış olduğum. O kadar saf ki ona olan duygum üstünden yıllar geçmesine rağmen hala ona karşı kalbim ilk gün ki gibi atmakta. En derinlerde saklanan bir duygunun belli olmayan bir zamanda çıkıp sizin hayatınıza yön vermesi sizce de garip değil mi? Düşünelim beyler bir seçim yapmazsanız, önünüzdeki tüm seçenekler olanaklıdır ama bir seçeneği seçtiyseniz diğer seçenekler sizin için bir imkansızlığa doğru gitmiştir. Ama bu duygunun ne zaman size geleceğini seçme hakkınız yok. Bu duygunun kime karşı oluşacağını seçme hakkınız yok. Bu duygu her şeyi imkansız ve olanaksız kılıyor. O zaman bu duygu bir yandan evrende ki en değerli varlık olup bir yanda da en bin varlık olma rolüne sahip midir? O yüzdendir ki acıların çoğu bunun üzerinden çıkar. O yüzdendir ki bunca şiir, roman, tiyatro vs bunun üstüne yazılır. Aşk farklı bir şey beyler değerini bilin ve samimiyetime inanın lütfen.

Neyse beyler devam ediyorum. Damla beni tanıştırmakta geç kalmadı tabi deniz kızıyla. ismini söylerken ses tonunu ilk defa duymuştum. Yalanım yok beyler hala da onun üstende daha güzel bir ses tonu duymadım. Hareketleri çok doğal ve çok içtendi. Yürüyüşü, sallanışı, saçlarını savuruşu, konuşması, gülümsemesi, gülmesi. Hepsi apayrı bir dünyaydı resmen ve hepsinin içinde kayboluyordum. Belki 10-15 saniyelik eylemlerden ibaretti bunlar ama bana bir asır gibi geliyordu. O an sadece durup onu izlemek istiyordum. O yasta bu kadar içten ve saf bir kızı görüp onu içinde yasamak kimseye denk gelmez gibime geliyor. şanslıydım ki denk geldim. iyi ki de denk geldim. Dolaştık, sohbet ettik sonra ilk onu evine bıraktık. Artık oturduğu apartmanı biliyordum. Kuşadası'nın küçüklüğünden bahsetmiştim herkes herkesi tanır demiştim nasıl oldu da aynı mahalledeki kızla hiç denk gelmemiştim. Apartmanın önünden ayrıldık yokuşu çıkıyorduk balkondan damla diye seslendi deniz kızı ve dönüp ona baktığımızda el salladı ve içeri girdi. Oradan damlayı evine bıraktım ve kendi evime doğru yürümeye başladım. Yürürken "acaba" dedim, "acaba bir yaz sabahında perdenin arasından sızan güneş yüzüne vurduğunda onu saatlerce izleyebilecek miyim?" işte bunun cevabını hala daha hiç bilmiyorum. Eve geldim hemen damlaya mesaj attım "Kız çok hoş ve tatlıymış" diye. "Evet öyle, istiyorsan ayarlayabilirim" cevabini aldığımda havalara uçuyordum ama bana bakmaz düşüncesiyle "gerek yok ya içimden geldiği için söyledim" diye cevap verdim. Daha sonrasında biraz daha sohbet ettik sonra kapattım. -Konuşma dediğimde facebook üzerinden yapılıyor o zamanlar whatsapp nerde?-

panpa devam edicekmisin şukunu verdim

5 Kasım
Kurban bayramın ilk günüydü mesaj geldi deniz kızından "Yarin doğum günümü kutlayacağım sende gelir misin?" diye. Normalde doğum günü 3 Kasım ama artık nedendir bilinmez 6 Kasımda kutluyordu. Hiç ummadığım kişiden hiç ummadığım bir anda mesaj gelmişti. Ben mutluluktan yine havalara uçuyor duvarları yumrukluyordum ama bir sorun vardı bayram dolayısıyla Kuşadası dışındaydım. içimde her şeyden fazla gitme isteği vardı ve bu şansı kaybedemezdim ama yol uzundu, ailemde dönmeyecekti, tek başıma gidebilirdim ama bayramın özelliğinden kaynaklanan bir şekilde burada kalmamda ısrarcı davranacaktı ailem diye kurdum kafamda. Bu yüzden yinede kesin bir şey söylemek istemedim "Gelmeye çalışıcam söz vermiyim" gibisinden bir şey dedim. Kabul etmedi, ısrar etti gelmem için. Ailemle baya bir konuştuktan sonra atladım otobüse dondum Kuşadası'na. Konuştuk yeri ve saati söyledi. iki sokak aşağıda oturduğu için onu almayı teklif ettim ve öylece aksam üzeri aldım onu evinden, birlikte doğum günü kutlayacağı kafeye gittik. Aramızdaki samimiyet anlamadığım bir şekilde ilerdeydi ve hoşuma da gitmişti. Sanki uzun zamandır kız arkadaşım gibiydi ve o an o şekilde gidiyorduk doğum gününe. Oturduk 7-8 tane kız var tek erkek benim ortamda. Birazcık garipsedim. Güzel sohbet, muhabbet ilerliyordu ki yine hiç ummadığım bir anda hiç ummadığım bir cümle kurdu.

Okuyom panpa

Ah evlat ah,ben de ayla yengenle boyle olaylari yasadim