yıllardır benden saklanan gerçeği

up up up

reserved

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--

- kitabı için hikaye buraya kadar-

kız hadi kaçalım buradan gidelim tanıdığım birisi var o bizi alır buradan kurtarır cinayet üstümüze kalmasın dedi. kız ne derse desin hemen ikna oluyorum bir anda duygularım bitmeye başladı gen bilimci öldükten sonra yine hiç bir şey hissedemedim bir şey hissetmek o kadar güzeldi ki anlatılamaz. yaşanılamaz, bir rafta saklanmalı bence. laboratuvardan dışarıya çıkıyoruz fatam birisini arıyor benim beyinsiz olduğumu falan söylüyor.

daha sonra silahı olduğu yerden aldım gizlice gen bilimci kız ile ilgileniyordu ona bir ara fatma dedi, silahı gen bilimciye doğrulttum ve fark etmesini beklemeye başladım fark edince de ateş ettim. öldü, sanırım öldü. ölmesi lazımdı yani. başından vurdum onu yaşaması mümkün değil. ben başımdan vurulsam yaşarım ama o ölür.

bir süperkahramanım ben artık, evet bir süperkahraman yaptıklarımı yapabilir ben bir süperkahramanım terlemeye başladım iyice. sonra gen bilimci içeriye girdi. " bitti mi konuşmanız dedi." evet bitti dedikten sonra yavaşca silahın olduğu yere doğru çaktırmadan ilerledim. bu ilerleyişimi fark etmedi oraya silah koyduğunu bilmediğimi sanıyordu çünkü.

kızla tekrar konuşuyorum ama hiç bir şey söylemiyor sadece seviştik. gen bilimcinin bizi izlediğini biliyorum deney tezgahının altındaki silahı düşünüyor o anda. eskiden düşünce okuyamazdım bu yetenekte gece gece musallat oldu. bu değişme çok kötü hem de çok. kıza sormama ne gerek var ki düşünce okuyabiliyorum. gen bilimcinin ne düşündüğünü okuyabiliyorum. hiç iyi şeyler yok.

gen bilimcinin elinden kurtulsam ne olacak ki, yeni nesilin freud'u olmakla kafayı bozmuş bir pgibolog bilge hatunun eline düşeceğim. babam anlatılan kadar kötü olsa da yalnız bırakmıyordu öldüğünden beri böyle bir garibim. sanal beyin falan değil sanki ölüm değiştirdi bunu fark etmem için onun hakkındaki gerçekleri öğrenmemde gerekiyor olabilir tabi. ama benim madem beynim yok babam bu kadar hatırayı, bilgiyi nereye soktu afedersiniz?

şimdi beynim yok ya benim, duygularım da yok haliyle. e normal her şey sonuç olarak az önce bir kızla öpüştüm iğrenç sıvı alışverişinde bulundum o kadar. yoksa bir şey değişmedi. ayrıca hata yapıyorum, gen bilimcinin maksatları kötü buradan kaçmalıyım. ama beynim yok kaçamam veya plan yapamam. her şey beyin mi?

devam panupa

var oç..

kırılan fincanı toplamak için kız yanıma geliyor ardından gen bilimci geliyor. ve gen bilimci bana gel seni biraz dinlendirelim uyku ihtiyacı hissediyor musun diyor. bende ona kızla başbaşa kalmak istediğimi söylüyorum gen bilimci birazcık gülümsüyor ve gözlerinin içinde parıltı olduğunu fark ediyorum sanki hep benden böyle bir şey bekliyormuş gibi. " tabiki de" deyip yalnız bırakıyor bizi. ben de kıza bakıyorum ve adını tekrar soruyorum. kız bıkkın bir halde " bunu öğrenmek işine yaramaz" diyor. ve ona arabada bana bir şey söyleyecektin şimdi söyle diyorum. gen bilimcinin bizi dinlediğini de biliyorum tabiki. kız hiç aldırış etmiyor. sonra tutup dudaklarına yapışıyorum birden. gen bilimciden nasıl kurtulacağıma karar veriyorum o sırada. ilk kez bir şeye karar veriyor ve aynı zamanda plan yapıyorum. sanırım sanal beyin işlevini fazlasıyla gerçekleştiriyor. kızla öpüşürken onu masaya oturtuyorum ve öpüşmeye devam ediyorum kız ellerini belime doluyor sıkıca. ben tam o sırada öpüşmeyi bırakıyorum ve kıza bakıp " iğrençti" diyorum. anlamsızlık ve kargaşayı yarattım. beynim yok ama onların neler düşündüğünü hissedebiliyorum. kızın o sırada acaba onu buradan çıkarsam mı diye düşündüğünü biliyorum. gen bilimcinin ne oldu şimdi peki sorusuna kapıldığını da biliyorum. ve hafifçe sırıtıyorum bir oyuna girdiysem bunun hakkını vermeliyim.

onları dinlemeye çalışırken masanın üzerindeki bir kahve fincanını yere düşürdüm sesten dolayı konuşmayı kestiler benim hakkımda konuştıklarına eminim ama öyle olmamasını umuyorum.

rezerve şizofren kardeş

yine bir şey hissetmedim dedim kızın göğüslerini elletti bu konuda farklı şeyler hissetmekteydim bu gen bilimciye karşı nefret hissetmeye başladım yine bir şey hissetmedim dedim daha sonra gen bilimci kızı kendisi öptü o an gerçekten bir şey hissetmemiştim nedense bir şey hissetme beklentisine bile girmedim. gen bilimci ufak notlar alıyordu, bir köşede sanki tick atılan bir form formda kıskançlık, hassasiyet, cinsel dürtü gibi şeyler yazmaktaydı. ve hepside çarpı halindeydi. sonra bir köşeye geçtiler ikisi aralarında konuşmaktaydılar.

bizde arabadan indik daha sonra gen bilimci kıza karşı ne hissettiğimi dosdoğru söylememi söyledi. labarotuar'a girip kızın gözlerinin içine baktırdı bana ben de ona karşı hiç bir şey hissetmediğimi söyledim. aslında yalan söyledim, ona aşık olmuştum bile. ama bir şey hissettiğimi gen bilimcinin bilmemesi gerekiyordu daha sonra kızı öpmemi söyledi. öptümde hayatımın en tarif edilemez anıydı heyecan korku karışıktı. çok garipti kendimi deyim yerindeyse huur çocuğu gibi hissediyordum.

Hızlı yaz biraz

laboratuara varmayı nihayetinde başarıyoruz, içeriye girip girmeme konusunda yine kararsızım bu kararsızlık seviyesi bu gün haddini aştı arabadan önce gen bilimci iniyor sonra yanımdaki kız bana hızlıca dönüyör ve heyecanlı biçimde bişeyler söyleyecekken gen bilimci arka kapıyı açıp hadi gelmiyor musunuz diyor.

yaz la yaz