Paragraflar ve Enter tuşun adına üzüldüm kardeşim

Beyler belki beni bilen bilir, hani şu kuran yırtıp maymuna dönüşen kızım. Olayı birde birinci ağızdan dinleyin diye sözlükte hesap açtım ordan giriyorum. Olay 2008 haziran ayında yaşanmıştı. Annem namazında niyazında, günde 5 vakit namaz kılan, karıncayı bile incitemeyen çok iyi bir kadındı. Ben ise o zamanlar ergenliğin vermiş olduğu bir enerji ile yüklüyüm. Saçlarım yeşil renk, dudağım, burnum, kulağım falan hep delik. Marjinalliğin dibine vuruyorum. Birgün yine kulağımda kulaklık eve geldim. Annem yine elinde kuran, büyük bir şevkle okuyordu. Ben kapıdan içeri adım atar atmaz kulaklığı çıkardım. Telefonu evdeki hoparlöre bağladım. Son ses dinliyorum. Annem içerden seslendi. Kızım müziği biraz kısar mısın dedi. Ben çok sinirlendim. Nasıl bana müziğini kıs demişti. Buna nasıl cürret edebilmişti. Koşa koşa gittim bunun yanına. Azarlıyorum, bağırıyorum falan ama annem hiç takmıyo beni. Sakince kuranını okumaya devam ediyordu. iyice nevrim döndü aldım elindeki kuranı önce parçalara ayırdım. O kadar çok yırtmıştımki en az 1000 parçaya bölündü. Gittim parçalarınıda yaktım bu kağıtların. Bir anda gözüm karardı. Neler olduğunu anlayamıyordum. Uyandığımda hastanedeydim. Herkes bana uzaylıymışım gibi bakıyordu. Kendimi çok garip hissediyordum. Sanki kuyruğum varmış gibiydi. Hemen yataktan atik bir biçinde kalktım. Ne kadar esnek ve atletik bir vücudum vardı. Bu şaşırtıcıydı. ilk gördüğüm aynanın yanına koştum ve acı gerçekle ilk o zaman yüzleştim. Maymun olmuştum. Beyler o gün bugündür hayatıma maymun olarak devam ediyorum. Yıllardır bu durum yüzünden sevişemedim. Şu masum maymunu azıcık mutlu etmek isteyen yazarlar varsa bir mesaj kadar uzağınızdayım.

Üzüldüm kardeş.

Üzüldüm kardeş.

son halin bu mu

geber pislik bin