yıllar o kadar çabuk geçiyorki

yaşadığın hayat, sevdaların, dostlukların, hataların, herşeyin bir anda geçmişte kalıyor. sayamıyorum dönüm noktalarımı, sayısız defa hayalkırıklığı, sayısız defa gözyaşı, sayısız defa terkedilişler... ama en çok da ilkler yıktı beni. ilk yaşadığım acılar...

mesela ilk ayrılığımdan bu yana 22 yıl geçti, evimden, ailemden ayrılıp çocuk yuvasına verildim.bu, aynı zamanda ilk terkedilişimdi.

ilk dayağımdan bu yana 22 yıl,

ilk aşık olduğumdan bu yana 17 yıl,

ilk bali çektiğimden bu yana 12 yıl,

ilk uyuşturucu kullandığımdan bu yana 12 yıl,

ilk annemi gördüğümden bu yana 13 yıl,

ilk nezarete düştüğümden bu yana 7 yıl,

ilk yalnız kaldığımdan bu yana 8 yıl,

ilk hırsızlığımdan bu yana 10 yıl geçti.

sadece ilkti bunlar, hiç son olmadı. yediğim dayakları, çektiğim işkenceleri, eziyetleri, acıları, yoksunlukları, çaresizlikleri sayamadım. herşey bir hiç olup gitti geçmişe. yine ben kendimi avutup yaralarımı sarmaya çalışırken tekrarlarını yaşıyorum çektiklerimin. ama herşey boş aslında. yıllar çok çabuk geçiyor dostlar. ama bitmiyor, geçmiş yaşanmışlıklarla doldukça doluyor ama doymuyor. yaşıyoruz ama yinede işte...