koalisyon var o zamanlar tabii

sofrada 10 kişiyiz ben dalmış gitmişim 460 gün nasıl ayrı kalcam bu insanlardan diye düşünürken babamın bana seslendigini duydum kapı çalmış en yakın arkadaşım gelmişti. Gittim kapıya
Ben:Ne oldu olum niye bu saatte geldin (09.30)
arkadaşım: kardeşim 2 gün sonra askere gidiyon ne kadar fazla vakit geçirirsek o kadar iyi hadi çıkalım

ben: kahvaltı ediyoruz gel lan içeri bişeyler yiyelim çıkarız
arkadaşım: geç kalmayalım esmayla candanı alcaz daha
ben: kalmayız gel içeri

( esma arkadaşımın kız arkadaşı candan benim çocukluk aşkımız ıkı kızda mahalleden )

neyse biz kahvaltıyı bitirdik babama seslendim baba biz çıkıyoruz birşey diyon mu diye yok oglum dikkat edin dedi beni yanına çağırdı bi miktar para sıkıştıdı cebime lazım olur diye utanmayla karışık mutlu oldum biz çıktık kızlarla iki üst mahallede buluştuk aileleri biraz sıkı bi aileydi kızların

Devam et pic cok heycanli

Reserved

ne yapalım derken arkadaşım sahile gidelim ferah ferah otururuz dedi mantıklı geldi otobüse bindik bakırköye gittik sahile o büyük kayaları bilir istanbullular neyse oturduk çekirdeğimiz falan sohbet ediyoruz candan bana biraz daha uzağa gidmek istedigini söyledi tamam dedim söyliyceği birşey vardı belliydi arkadaşıma kaş göz işareti ile geliypruz yaptım oda tamam der gibi göz işareti yaptı uzaklaştık bana
candan : gidiyosun 460 gün nasıl geççek senden ayrı ?
ben : 460 gün boyunca aşkımızın gücüyle dayancam heran aklıma olcaksın
candan : sende benim hiç aklımdan çıkmıycaksın sana özel bi an yaşatmak istiyorum askerdeyken hiç unutma diye

ben : nasıl bi an ?

candan : kapa gözlerini

ben : kapattım

beni dudaklarımdan öptü 5 yıllık ilişkimiz vardı ilk öpüşmemizdi bu kalbim yerinden çılcak sandım

5 yilda ilk defa optuysen elvis binayi terk ettikten sonra yataga atarsin.

öptükten sonra sanki pişman olmuş gibi utangaç bi hal belirdi yüzünde içimden allahım nasıl dayancam ben o kadar gün diyodum sevdıklerımden ayrı diyodum biz yavaş yavaş arkadaşımın oldugu yere gittik ama öyle efkarlanmışım ki içimden gidiyorum diye dünya yansa umrumda değil sanki oturduk 4lü yine muhabet sohbete devam ettik saat yavaş yavaş akşam 17:30 a dogru geliyordu insan sevdikleriyle olunca vakitin nasıl geçtiğini inanın anlamıyor iki üst mahallede ayrıldık kaldık biz can yoldaşım kardeşimle beraber oturdugumuz binanın önünde dikilmiş sohbet ediyoruz eve hiç giresim yok belli etmiyorlardı ama annemle babamda morallari bozuktu babamın benim gönlümü hoş tutsun diye yapmadıgı şey kalmamıştı neyse biz konuşurken saat akşam 20:00 a gelmiş saat rahmetli teyzem bize akşam yemeğine geliyordu kapıda karşılaştık bana öyle bi sarıldı ki hala hissederim içerde bekliyorum asker gel hemen dedi.
Tamam teyzem geliyorum dedim girdim içeri arkadaşıma ne kadar ısrar ettıysem girmedi içeri akrabalar rahatsız olabilirler diye hala özlemini çektigim tablo içerde amcamlar teyzemler halamlar dayımlar büyük bi aile yemeği hoş şu anda çoğu rahmetli oldu

gece bitti yattık saat 02 sularında ev telefonu çalıyor ama deli gibi babam açtı telefonda kötü bi haber oldugu belliydi

babam : ne diyorsun ?, durumu nasıl ?, gibi soru cümleleri kurunca birine bişey mi oldu korkusu bana kafayı yedirtcek hal aldı babam telefonu kapattı .

ben : baba ne olmuş ? birine bişey olmadı dimi ? ( titrek bi ses tonuyla soyledım )

babam : Oğlum amcanlar kaza yapmışlar (o anki hali gitmiyor gözümün önünden gözleri sabitlenmişti babamın 20 yıllık hayatım boyunca ilk defa ağlarken gördüm babamı)

ben : baba ne diyosun sen ? nasıl olmuş ?

babam : bizden dönerken ters yöne kamyon girmiş biçmiş arabayı ( ne dedigini ağladıgı için zor anlamıştım )

ben : nasıllarmış hastanedeler mi ? cevap ver baba bırakma kendini babaaaa

babam : kurtulan olmamış ( heceleyerek söylemişti )

hepimiz şok içindeydik hemen giyindik teyzem 45 dk içinde bizi aldı evden cenazelerin oldugu hastaneye gittik

sabah saat 06 sıralarıydı cenazeleri teslim aldık saat 17:00 da otobüsüm vardı askere gitcektim. Böyle bir acı yoktı sanki dünya durmuş benim yerime başkası askere gitcek gibiydi sağolsun dostum beni yine yalnız bırakmamıştı.Öğlen vakti gömüldükden sonra saat 15:45 gibi ben mecburen ayrıldım herkes şok içindeydi böyle bir zamanda askere gittim isteyen olursa devam ederim yok sıkıldık dıyosanız yazmam daha

Yaz pampa okuyoduk.

Rezerve

okuyoruz yaz

beyler güzel mi değilse okumam zamanımı çalmasın

19 Ekim 2001 günü birliğe teslim oldum. içimde fırtınalar kopuyodu sevda bi yandan özlem bi yandan ayrılık bi yandan içeri girerken çantalarımız üstümüz başımız arandi giriş yaptık bağzı özel eşyaları almadılar botlarımızı kamuflajlarımızı gerekli eşyalarımızı aldıkda sonra yerlerimze dağıldık piskolojim darmadumandı ben bu yükü kaldırabilir miyim ? diye düşünüyordum kendı kendıme amcam aklımdan hiç çıkmıyodu eski anılara dalmışım gözümden yaş süzülmüş fark etmemişim tertiplerden biri hayırdır kardeşim şimdiden pişman mı oldun yav diyince fark ettim gözlerimden süzülen yaşları tabi ki hayır dedim. Neden ağlıyosun ? dedi. Hiç dedim inanın konuşmaya halim yoktu

Günler çabuk geçmişti acemi birligi bittiğinde biraz olsun kendime gelmiş gibiydim bu süreçte kimseyle arkadaşlık kuramadım birlikte otobüsle istanbula döndüm birtek sevdigim kızın haberi var candanımın otobüs istanbula otogar terminaline yaklaştı onu bi gördüm resmen kalbim ağzımda atıyodu bu heycanın tarifi hiç bir şekilde yoktu sanki ilk defa görüyorum yine aşık oluyor gibiydim indim otobüsten bana öyle bir sarıldı ki dünyaları verseler benden mutlusu olmazdı. Bana beni ne kadar özledigini anlatıyordu.

Candan : Seni düşünmeden inan bir dakıkam geçmiyor.Her an kulağım telefonda

Ben : Bide bana sor gözümü kapatıyorum hayalin canlanıyor. Burnumda tütüyor derler ya aynen öyle askerlik bitsin bir daha hiç ayrı kalmıycaz hiç bırakmıycam seni

Candan : sen yoksan ben yokum zaten

usta birligimin nereye düştüğünü sormadı heycandan ( bu ara usta birliği siirt e çıkmıştı ) benım için vakit kazancıydı söylesem çok üzülcekti biliyodum otogardan hiç eve gitmeden topkapı mezarlığına gittik istanbulda oldugumu kimse bilmiyordu

beyler ilgi yoksa yazmıycam daha yaz dediniz diye yazıyordum