yıl 1999 beyler istanbulda gece vakti yürüyorum

Mustafa bak kardeşim her şeyi anlatacağım sana dedi ama önce sakin ol. Bizi buradan kurtarabilecek tek kişisin dedi. Aslında o an mustafa’yı öldürmek istedim ama bir yandan da sevinmiştim. En azından içimdeki korkuyu atmıştım denize düşen yılana sarılır içgüdüsüyle. Amk neden bana sürekli bunu söylüyorsunuz? Ben kimim? Özelliğim ne? Napabilirim amk? Diye sürekli sorular soruyordum. Mustafa:”anlayacaksın kardeşim, hiç merak etme, her şeyi anlayacaksın. Dedi. Sonra Mustafa: o gece olanları tek tek anlatmaya başladı.

rserved de panpa sen fazla atmasyon katmışsın azcık daha ayrıntısız anlat su kodugum hikayeni

reserved

O anki ruh hali ve şaşkınlıktan sonra “ulan huur çocuğu senin dıbına koyim ben” deyip üstüne atladım bunun. Hemen dışarıdaki korumaları geldi. Tuttular beni. Koltuğa oturttular. Mustafa:”bak kardeşim ben hiçbir şey yapmadım. Senin buraya gelişinden, o gece ve sonrasında yaşananlardan hiçbir şekilde haberim yok. Ben de oyuna getirildim. “ diye beni sakinleştirmeye çalışıyordu. “Ulan amk çocuğu ne oyunu he giberim oyununuzu. Noluyor amk! Siz ne işler çeviriyorsunuz ulan! giberim sizi. “ vs. vs. diye sürekli küfrediyor, ağzıma geleni saydırıyordum. Acayip sinirlenmiştim. Olanları hem yavaş yavaş anlıyordum hem de sanki çok büyük bir oyuna getirilmiş enayi hissiyle bildiğin zütümden ter akıyordu.

içeri girince hem gördüğüme hem de duyduğum “los cehennemine hoş geldin kardeşim” cümlesine inanamadım. dondum kaldım. o an kafamdaki her şey, bütün sorular olmasa bile en azından o geceki sorular çözülmeye başlamıştı. büyük bir çözülme yaşıyordum. bildiğin o an ağlayacaktım dıbına koyim. kendimi zor tutuyordum. elim ayağım titremeye başladı. ağzım kurudu. sanki kulaklarımın içinde bir şeyler yakıyorlardı. ateş gibi olmuştum. bu yaşananların hepsi o huur çocuğunun suçuymuş demek ki diye düşündüm. kim miydi o odadaki? mustafa! evet bu kesinlikle o’ydu...

Avluda oturup bunları düşünürken yanıma 2 tane lavuk geldi. Bunları o tellerle çevrili yerde görmemiştim. Bana gelişlerinden belli olduğu üzre pek de dost canlısı gözükmüyorlardı huur çocukları. Gelip ispanyolca bir şeyler söylediler. iki kolumdan tutup ayağa kaldırdılar ve bir yere doğru gidiyorduk. Bu arada şili’de olduğumuz için ispanyolca konuşulduğuna delalet ettim. Ulan bunlar koluma girip beni bir yere zütürüyorlardı ama yine o müthiş korku sardı beni. Hayır dıbına koyim direnemiyordum da. Dirensem ne olacak? Biri zenci 2 adam oracaıkta giberdi anamı. Ayrıca artık bir şeylerin olmasını da istiyordum. Çünkü öylecek bir şeylerin olmasını beklemek bir şeylerin olmasından daha kötü geliyordu bana. Bunlarla beraber ufak taş odaların yani mahkumların yattığı yere girdik. Burası 2 katlıydı. Koridorlar dar ve uzundu. 2. Kata çıktık. Koridorun en sonuna gittik. Belki de orda kapısı olan tek oda oydu. Daha doğrusu hücre. Yanımda adam kapıyı çaldı ve içeriye girdik. içeri girince gözlerime inanamadım. Bu imkansızdı.

Ulan bi yandan tırsıyor bi yandan olayları çözmeye çalışıyordum. Kafam karmakarışıktı. Sürekli bunların hepsinin bir oyun olduğunu düşünüyordum ama oyun olsa en azından kafamı 2 defa kırmazlardı di mi derken sonra kafamın arkasındaki yarık aklıma geldi. Bu nasıl olmuştu? Ne zaman olmuştu? Revirde ilk uyandığımda o yarık vardı. Dolayısıyla oraya getirilmeden olmuş olabilir miydi? Sonra kafamda bir ışık daha yandı. Sürekli yarım yamalak bir şeyler hatırlıyordum ama bunlar hep sahne sahneydi. Birbirinden kopuk sahneler sonra o üstünde “paraşüt” yazan kutuyu açtıktan hemen sonrası geldi aklıma. Nolmuştu orda bana? O kutuyu açıp içindeki müthiş şeyi gördükten sonra ile o ormanda yürürkenki arasında bir şeyler hatırlamaya başladım. Daha doğrusu bazı sesler. ince ince çığlıklar ve sürekli “mustang” “mustang” “ford mustang “ “1977” “1977 ford mustang” kafamda hep bunlar vardı. Bunları kegib ama net bir biçimde hatırlıyordum ama neydi ulan bunlar? O gece nolmuştu bana dıbına koyim?

reserved

neyse bu gece sağlam partlar hazırladım size, başlıyoruz...

Sa reserv

reserved okuyorum..

Belki okurum reserved

@229 bu gece yeterince part koyacağım buraya. he bekleyemem gibimde değil diyorsan benim hiç gibimde değil. burda adam çok 1 okuyan gider diğeri gelir. sorun değil. haydi eyvallah.

wordde yazıyorsan niye bu kadar geç yazıyorsun? hikayeyi bitir öyle aktar buraya
seni beklerken çok okuyucu kaybediyorsun söyleyeyim eğer seri yazmazsan bir çoğumuz da gidecek

Düzeldi la sözlük

reserved

Caps ver tipini görelim!

beyler kusura bakmayın gibtiğimin sözlüğü sürekli gidip geliyor ama merak etmeyin wordde yazıyorum. bu gece hedeflediğim tüm partları atacağım buraya.

yalan ama reserved

neyse ufaktan başlayalım; los rios'ta hapisane demeye bin şahit isteyen yere girdim. inanılmazdı amk. ben hayatımda böyle bir tak çukuru görmedim. işte şimdi yannanlara geldik dedim içimden ama bi yandan da sanki o ilk zamanki korkuyu atmıştım. korktuğum şey ölüm değildi sadece acı çekmekten korkuyordum. ulan dedim neler oluyor hapisanelerde bi de böyle bir yerde kimbilir neler olur. açıkçası sadece onun korkusu vardı içimde. içeri girer girmez gözlerim said'i aradı. avlunun ortasına doğru ilerledim. herkes bana bakıyor ama kimse bir şey söylemiyordu. gittim bi köşeye çömeldim oturdum. mal mal düşünmeye başladım. sanki kendiliğinden bir şeylerin olmasını bekliyordum.