16 şubat saat sabaha karşı 03:26. 2-5 nöbetindeyim. soğuk kemiklerime işlemiş uykusuzluk ise tüm vucuduma tarif edilemez bir halsizlik olarak yansıyordu. etraftaki sessizlik sanki birazdan yaşanacak, tarifi mümkün olmayan olayların habercisi gibiydi. uyku bedenimi tamamen esir almak üzereydi ki, o an yaklaşık 150 metre ilerde metrelerce karın üzerinde yürüyerek bana doğru gelen bir kişinin silüetini gördüm. hemen telsizle termal kamera kulesine anons geçtim. alfa 107 nöbet bölgeme yaklaşan şüpheli bir şahıs var hemen teyit edin. termal kamera kullanan çavuş anlaşıldı anonsu geçti. yaklaşık 10 15 saniye sonra tekrar bir anons geldi. alfa 33 görüntüde kimse yok tamam. ama nasıl olurdu adam bana gitgide yaklaşıyordu. hemen bir anons daha geldi. alfa 33 ben astsubay başçavuş yücel. emredin komutanım dedim hemen. oğlum uykun mu var ? hayır komutanım şahıs halen bana yaklaşmakta. tamam oğlum. bölük merkezine iletecem nöbeti başkası devralsın. gelen kişinin kamerada görünmemesi imkansızdı. o havada dışarıda hayvan bile yaşayamazdı. 3 kere duuuuurrrr diye bağırdım, ses yok. hala bana yaklaşmaya devam ediyordu. 2 el havaya ateş ettim fayda etmedi. en son şahsı nişan aldım tam tetiğe basıyordum ki yeni bakımı yapılan silah tutukluk yapmıştı. bir yandan da telsizden bağırış çağırış sesleri geliyor neydi o silah sesleri falan diye aralarında anons geçiyorlardı. adam bana iyice yaklaştı. elim ayağıma dolandı. resmen kilitlendim. yanıma geldi, ben yine tüfeği doğrultmuşken selamun aleyküm oğlum boşuna uğraşma beni vuramazsın...

edit:bu arada (bkz: cubuksuzcubuklu)nun çaylağı son bulursa sevinirim sayın modlar. sevdiğim bir yazardı niye çaylak attınız adama amk

edit2: bazı gavatlar alfaya falan takılmış. onlar temsili kodlar muallakler. herhalde o kodları kullanmıyorduk gibikler

Beni vuramazsin anan yanımda xd demiş beyler

5 dk sonra bi ses geldi,
-askeeerrr. (yanında nöbetçilerde gelmişti)
+emret komutanım
-niye ateş ettin?
adamın dedikleri geldi aklıma
+korktum komutanım, tilkiyi insan sandım.
-sen bölük merkezine git ifade ver ve dinlen biraz
+emredersiniz komutanım !! diyip değiştirici ile bölüğün yolunu tuttuk. giderken sürekli arkama bakıyordum. adam bizi takip ediyordu ama benim gördüğümü ne komutan ne değiştirici nede nöbetçiler göremiyordu. bunun ALLAH tarafından gönderilen bir evliya olduğuna artık kesin gözüyle bakıyordum

sabah oldu. gözlerimi açtım. adam yoktu yanımda. bi an düşündüm acaba yaşadıklarım bir rüyamıydı ? ama bölük merkezindeydim rüya olsa burda ne işim vardı. tam yüzümü yıkayacaktım ki iki tane beyaz önlüklü doktor içeri girdi. asker olmadıklarını söylediler. otur dediler oturdum.
dün gece ne oldu anlat dediler. komutana söylediklerimin aynısını onlarada anlattım. sence anlattıkların mantıklı mı dedi bana doktor. valla değil ama yaşanan bunlar ister inanın ister inanmayın dedim. neden sivil doktor geldi dedim ? öyle gerekiyordu deyip koğuştan çıktılar. bu son yaşananlardan iyice korkmaya başladım. doktor ne alakaydı ?

odanın kapısı çaldı. oda ne ? o adam gelmişti. siz görebiliyomusunuz bu adamı komutanım dedim ? tabiki görüyorum dedi. hemen o adam atıldı. aslında herkes görüyor. ama görmüyor gibi davranıyor dedi. nasıl yani dedim ? çok uzun hikaye murat, bu yaşananların sadece pgibolojik bir deneyden olduğunu bil yeter. ne deney mi dedim ? yani bana yalan mı söylediniz ? evet bu ülke için bunu yapmamız gerekiyordu ? peki o gece size ateş etmiştim ya sizi vursaydım ? vuramazdın, çünkü silahındaki manevra mermisiydi ( kurusıkı) o yüzdenden silahın tutukluk yapmıştı. bu deneyi biraz daha uzatacaktık ama baskın bütün işimizi bozdu. niye ben komutanım dedim.

tarih 2 ocak 1997 (yani 45 gün önce) annemi aradım
_alo
+anneemmm
-kuzum benim nasılsın ?
+çok şükür anam siz nasılsınız babam nasıl hatice nasıl (hatice eşim)
-iyiler oğlum sağlığına duacıyız sen nasılsın?
+ne olsun anne o dağ senin bu dağ benim koşturuyoruz
-seldıbını aldık oğlum aleyküm selam
+ne selamı anne ?
-komutanın geldi sabah oda ankaralıymış izine gelmiş yemek yedi çay içti gitti.
+anne yanlışlık var. tamam komutanım ankaralı ama izine falan gitmedi. ismi neymiş sordunmu ?
-hüseyin dedi oğlum.
+allah allah dedim. bizim komutanın ismide hüseyin ama biri dalgamı geçiyor acaba ?
-valla yaptığınız operasyonları, gittiğiniz intikalleri senin nasıl birisi olduğunu hepsini anlattı bize. şaşırdım biri dalga geçiyor olmalıydı bizimkilerle.
anne babama selam söyle diyip haticemi istedim telefona. biraz konuştuktan sonra kapattım telefonu

bölük nöbetçi çavuşu bana bir yatak ayarladı. koğuşa girdim bütün askerler uyuyor yatağıma yattım o adamda başıma dikildi. bu adamı nasıl kimse göremezdi ? böyle bişey nasıl mümkün olabilirdi. konuşmaya çalıştım ama sus dedi. seni kendi kendine konuştuğun için deli sanarlar. sustum gözlerimi kapattım. bir yandan da düşünüyordum. demek ki böyle şeyler gerçekten de oluyormuş. ancak işin aslında ne kadar farklı olduğu daha sonra çıkacaktı ortaya

tekrar uzandım biraz. 15 20 dakika sonra kulakları sağır eden bir ıslık sesi ve akabinde dehşete düşüren bir patlama sesiyle yatağımdan sıçradım. hemen dışarı çıktım. etraf cehennem yerine dönmüştü. bağırış çağırış sesleri birbirine karışmıştı. sanırım bir rpg yada havan mermisi atmıştı teröristler. hemen arkasına uzun namlulu silahla dövmeye başladılar. mermiler bölük merkezine yağmur gibi yağıyordu. koğuştan dışarıya kafamı çıkaramadım. koğuşun yerini bile biliyordu şerefsizler. onun için koğuşa çok fazla odaklanmamışlardı. çok hızlı bir şekilde arkadaşlarıma yardım etmek için dışarıya koştum. bölük komutanı doldur boşalt istasyonunun olduğu yerde uzanmış şahadet getiriyordu. murat sana çok önemli bişey söyleyecem, emret komutanım dedim. biz büyük bir hata yaptık. karakol komutanın sana herşeyi anlatır senin ölmemen lazım özellikle senin... dedi ve yutkunup kucağımda son nefesini verdi. tam o ara sol omzumda bir sıcaklık hissettim. bir damla gözyaşımın şehit komutanın yüzüne damladığını hatırlıyorum.

tarih 22 şubat. (baskından 5-6 gün sonra) gözümü açtım. başımda karakol komutanım bekliyordu. ne oldu bana komutanım dedim. sakin ol baskın yedik. 20 den fazla asker şehit oldun bir o kadarını da esir aldılar. ben bölükten seni alıp çıkardım. siz orda yoktunuz komutanım ne ara geldiniz dedim. yok murat ordaydım senin peşinde. dedi. aklıma bölük komutanının şehit olmadan önce söylediği sözler geldi. komutanım sizin bana söylemek istediğiniz bişey var mı dedim ? ne gibi dedi. bilmem komutanım dedim bölük komutanı şehit olmadan önce bana bişey anlatacağınızı söylemişti. biraz durakladı. bekle murat dedi. sana birisini gösterecem ama şaşırma sakın dedi. emredersiniz komutanım dedim

görüyorum ki hikayeyi iplemeyen yalan olarak görek bin kuruları var sözlükte. sizimi inandıracam amk ? hikaye tamamı ile gerçektir. inanmayan gibtirsin gitsin. ciks hikayeleri okusun amk ergenleri

16 şubat 1997 (olayın olduğu gece ) bölük merkezine girdik. nöbetçi subay;
-gel murat.dei
+emret komutanım
-noldu orda niye ateş ettin?
o ara bizi takip eden adam kulağıma fısıldadı doğruları anlat oğlum
bende başladım anlatmaya
+komutanım uykum gelmişti üşüyordum. tam uyuyacaktım nerdeyse. uzaktan yürüyerek gelen birisini gördüm. hemen termalciye anons geçtim teyit et diye. ama termalde kimsenin olmadığını söyledi çavuş. ama ben görüyordum.
-ama murat bu havada yürüyerek gelen birisinin olması sence de saçma değil mi ?
+evet komutanım ama yemin ederim ben gelen kişiyi görüyordum. dur dedim durmadı havaya ateş ettim hala geliyordu. bende nişan aldım ama tüfek tutukluk yaptı. inanmadı komutan
-murat bu tüfek kolay kolay tutukluk yapmaz oğlum dalga mı geçiyorsun sen ?
+tutukluk yaptı komutanım niye yalan söyliyeyim ?
-ver bakalım tüfeğini dedi verdim
+gerçekten de tutukluk yapmış dedi. tutukluk yapan mermiyi çıkardı
-sonra ne oldu?
+adam yanıma geldi ve anlattı. yıllar önce benim karakolumda komutanmış şehit etmişler bugün bize yardıma gelmiş komutanım dedim. komutan dalga geçtiğimi düşündü yada pgibolojik sorunlarım olduğunu.
-tamam git sen biraz dinlen sabahta ictimaya çıkma ben karakol komutanını arar konuşurum dedi
+emredersiniz komutanım diyip ayrıldım odasından

bu yaşadıkların sadece burada kalmayacak murat farklı şekiller de de sınanacaksın. ne gibi komutanım dedim. zamanı gelince göreceksin. bu arada benim adım orhan. istihbarat yüzbaşıyım. şaşkınlığım iyice arttı. ALLAH ım bu yaşananlar keşke rüya olsa uyansam anne ve babama kavuşsam onların yanında olsam diye iç geçirdim. aradan 15 gün kadar geçti. bilmediğim bir odada hapis hayatı yaşıyorduk. acaba aileme ne denmişti ? ne durumdaydılar. haticem nasıldı? memleketim burnumda tütüyordu.

dilim kilitlenmişti soru bile soramadım. korkma benden sana zarar gelmez evlat. adım hüseyin bende senin gibi askerim daha doğrusu askerdim. hemde bu karakolun komutanıydım. 6 yıl önceydi bu nöbet kulubesinde askerimi denetlerken kafamdan giren bir kurşun sonucu bu dünyaya gözlerimi yumdum. duyduklarım karşısında içimdeki ürperti katlanarak artıyordu. bir an düşündüm acaba bu gördüklerim uyku ve soğuğun bana bir oyunumuydu ? gözlerimi kapattım kendime bir tokat attım. gözümü açtığımıda hala ordaydı. kekeleyerek benden ne istiyosun, bu soğukta karda buraya nasıl geldin? diye sordum. ALLAH ım bu gördüklerim gerçek olamazdı. adamın konuşmalarında en ufak bir doğu şivesi yoktu. evladım dedi sen hiç çanakkale de düşman türk askerini esir alacağı zaman etrafı kaplayan evliya bulutunu duydun mu ? diye sordu. kekeleyerek duydum dedim. beni o bulut olarak düşün yoksa duyacakların karşısında delirirsin. zaten buna zaman da yok ben buraya sana yardım için geldim çünkü seninle çok ortak noktamız var delikanlı dedi. birazdan buraya komutanın gelecek ona benden bahsetme, ben burada olacağım ama o beni göremez dedi ve beklemeye başladık.

hemen dışarı baktık. yaklaşık 50 mt ileriye büyükçe bir kasa atılmıştı yukarıdan. zaten helikopterin sesi geliyordu ama sisten dolayı görünmüyordu. kasanın yanına gittik ve açtık. içinde üniformalar yiyecek içecek gaz ocağı ve silahlar vardı. 2. bir emre kadar buradan bir yere ayrılmayacaksınız diyede bir not bırakmışlardı

komutanım dedim bütün bunlar niye ? bize kim emir veriyor ? nasıl bir yere ayrılmayacaksınız derler bize diye sorular sormuştum. komutan emri dinlesek iyi olur bence dedi. bu olanlar hakkında benim bir fikrim var ama şimdilik bende kalsın dedi

kasanın içerisinden büyükçe bir çadır da çıkmıştı. çadırın çıkması çok iyi oldu çünkü felaket olabilecek boyutta tipi yağıyordu. çadırı kurduk ocağı yaktık. günler sonra ilk defa sıcak yemek yiyebilecektim. konserve ve balık vardı menüde. hemde istediğimiz kadar. çay ve sigaramızı bile düşünmüşlerdi. ama dış dünya ile iletişimimiz yoktu. sigaramı içerken ailem aklıma geldi. uzun zamandır seslerini duymuyordum. annem babam haticem ne yapıyordu acaba?

aradan 4 gün geçti ne gelen var ne giden. 4. gün akşam bir ses duyduk. helikopter olmadığı kesindi. ama bu karda ne olabilirdi ki başka. ses iyice yakınlaştı. biz ise silahlarımızı hazırlamıştık. evet gelen ses bir kızağa aitti. hatta bir değil en az 7-8 kızağın olduğuna karar vermiştik. kızaklar 60 mt kadar ileride durdu. aralarından bitanesi ise bize doğru gelmeye devam ediyordu. iyice çadıra yaklaştı.

16. gün saat 02:50. yattığım odanın kapısı sert bir tekmeyle kırıldı. içeri üç kişi girdiler. ağzımı bantlayıp ellerimi bağladılar. soru bile soramadım. ilk defa dışarı çıkıyordum. bulunduğum yer kasaba gibi bir yerdi. yaklaşık 2 km falan askeri bir aracın içinde gittik. aracın camlarında kafes ve film vardı. dışarıyı tam göremedim. boş bir alana geldik araçtan aşağı indik. beni ite kaka bir helikoptere bindirdiler. içeri girdim. komutanlarımın ikiside ordaydı. noluyor komutanım dedim. bilmiyoruz murat bizde senin gibi getirildik buraya dediler. helikopter havalandı. yaklaşık yarım saat falan uçtuktan sonra bitane dağın tepesine kondu. inin aşağı dediler bize. bu soğukta nasıl inelim dedik. üzerimizde de sadece kazaklarımız vardı. bizi indirdiler helikopterden. gecenin bir yarısı dağın başında üzerimizde hiçbir şey yok. orhan yüzbaşı beklemenin bir anlamı yok beyler. hemen karı kazmaya başlayın. yaklaşık 3 metre kadar kendimize kardan bir sığınak yaptık. en azından fırtınadan ve tipiden korurdu bizi. öylede oldu. birbirimize sarıldık. üşüdük ama o kadar abartılacak bir soğuk yoktu. sabah tok bir sesle uyandık. sanki karın üzerine büyük bir kütle düşmüştü

hatice;
yıllarca peşinden koştuğum pamuk prenses. onun için her türlü zorluğa göğüs gerdim. haticemin peşinden koşan şerefsiz ve arkadaşlarından bıçak yiyip komada bile yattım. gözlerini görmediğim gün işim rast gitmezdi. bigün haticemle gençlik parkında yemek yerken bi arkadaşım yanıma geldi. murat gelsene bişey söyliyecem sana dedi. hayırdır dedim kendi kendime. çaktırma dedi, haticenin anne ve babası kazada vefat etmişler sana söylüyorum sen karar ver ne yapacağına dedi. ben üzerimdeki şoku atlatır atlatmaz haticenin yanına gittim. ne oldu yüzün bembeyaz olmuş murat, hayırdır dedi. bişey yok canımın içi sana öyle gelmiştir dedim ama ağladım ağlayacam. ya var bişey anlatsana meraktan çatlayacam şimdi hadi anlat diye ısrar edince gel biraz yürüyelim dedim. amacım hastane yakınlarına kadar yürütüp orada söylemekti.

kapıyı annem açtı hoşgeldiniz çocuklar dedi. babamda uyanmıştı. anne hatice bundan sonra burada kalacak bende evlenene kadar geceleri onun evinde kalacam dedim. zaten çok uzun sürmeyecekti. 10 15 güne kadar evlendik. haticemi düşünürken uykuya dalmışım. çok garip bir sese uyandım ve komutanım dışarıda ses var diyip komutanı uyandırdım. çadırın fermuarını yavaşça açtık. silahlarımızın emniyetini kapattık. dışarıda 10 a yakın kurt bize saldırmak için yaklaşıyorlardı. fermuarı hızlıca indirip yoğun bir ateşe başladık. üç tane kurt mermiyi yiyince öbürleri zaten kaçtı gitti. aslında öbürleride ölürdü ama orhan komutan izin vermedi. sonuçta onlarda can. doğalarının gereğini uyguluyorlar diyerek bize bir tabiat dersi vermişti.