Bilen bilir dostlar, çankırıda çok olaylar yaşanmıştır. Olay dediğim savaş, çatışma falan değil açıklanamayan olaylar ve yaşanmış hikayeler.

Geçen büyük babam ile sohbet ediyoruz bana der hep oku oğlum orman mühendisi ol çok para var. Ama bilmiyor ki şuan günümüzde ormancılara iş yok neyse.

Konu askerlik anılarına falan geldi derken köyde yaşanmış ama jandarmanın açıklayamadığı (yada inanmak istemediği!) olaylara geldi.

Anlatmaya başlamadan önce uzuncana bir nefesini çekti. Sanki ağzından çıkacak sözcükler boğazında düğümleniyor ve çıkmamasını istemiyordu. Ama büyük bir hırıltı ile ilk sözcüğü çıkarması diğerlerinin arkasınıda getirdi.

Olayın geçtiği yer ile ilgili de bilgiyi de vereyim.

Yer: Çankırı
Köy: Hacı Hasan Köyü

- O zamanlar tabi ışık yok oğlum herkez evinde ya gaz lambasıyla yada mum da işini gücünü yapar ve akşamlarını öyle geçirirdi. Geceleri dışarıda hiç ışık olmadığından sadece Ay\'ın ışığı aydınlatırdı köyü.

Köyümüz de bir adet vardı. Fakat farklı bir adetti bu.
Akşam ezanından sonra herkez evine girer ve kimse dışarıya çıkmazdı. Çıkamazdı..(bunu dediğinde hafiften bir noktaya daldığını görmüştüm, sanırım büyük babama bişeyler hatırlatmaya başlamıştı.) Dışarıda biri ölse dahi kimse camı açıp bakamazdı oğlum.

(sorular sorup büyük babamı meşgul etmek istemiyor değil daha çok lafının bölünmesini istemiyordum.)