Hepimizin de bildiği gibi istanbullular denince artık ortaya depresif bir insan profili dökülüyor. Artık durum daha da vahim, ortaya bipolarlı insanlar da çıktı ve sayıları hızla artıyor. Pgiboz ruhlu insanlar da var ve bunlar da oran olarak diğer şehirlerden daha fazla.

Dışarıda yenebilir bulunan her yiyecek GDO'lu. Ev yemeği yapan yerler azınlıkta. Sadece evde yemeye kalksan illa ki dışarıda yemen de gerekiyor ama tüm onayım sadece evde yenmesi yönünde. Fast Food asla yenmemeli. Halen ayda 3-4 defa Fast Food yerim ve sıfıra indirmem ve hep evde yapılan yemeklerden ya da ev yemeği yapan yerlerden yemem lazım. işin aslı kendime çok iyi bakmaya çalışıyorum, ben meyve yiyemem mesela, oradan kaybediyorum ama her türlü meyvenin sıkılmış suyunu afiyetle içerim ve sürekli sıkılmış meyve suyu içerim. Etrafta milyarlarca bulunan asitli içecekler de sonumuzu getirmez dilerim ki.

Şehir magandaları, maksimum hırsızlık, sürekli yumruk yumruğa dövüş, ki her gün en az bir kavga görürüz ve bazen içlerinde biz de oluruz, trafik, gürültü, kalabalık, istanbul'u beter yapan yerlerden. istanbul 20+ milyonluk kayda hepsi geçmeyen nüfusuyla berbat bir şehir. Ruhumuzu kanatır.

Peki ne yapmalı? iş imkanı burada, sanayi burada, mühendislik burada, burada da burada. Şahsen ben prim günlerimi 4500'e tamamladıktan sonra gibtir olup gideceğim. Babamın amelelik işlerini yaptığımdan babam prim günlerimi bayağı bir saydırdı. 8-9 senelik bir süreç sonunda prim günlerim dolacak ve istanbul'dan gibtir olup gideceğim. 7000 güne gideceğim yerde imkan bulursam tamamlarım ama gerek yok, sigortamı yatırırım sadece.

Ben dostlarım belki hayatımın hiçbir döneminde mühendislik yapamayacağım ama yaparsam da kısa süreli olacak.

Bir çiftliğimin olduğu, deniz kenarında bir sahil kasabasına yerleşmek isterim. Her şeyi geride bırakarak. Sadece istanbul'da bir tane daire bırakacağım, oradan kira alırım. Şimdiden hazır zaten. Sakin, az insanlı, cüzdanını ortada bıraksan ya kimsenin dokunmayacağı ya da en yakın birime teslim edileceği güvenilir bir yer. Burada yaşamak gerek.

Şeker adam olduğunuz için okuyacağım. Sen olmasan gibsen okumam.

Ben de mesleğimi küçük bi avrupa kasabasında icra etmek istiyorum, şehir hayatının hızından uzak ama imkanlarına erişimi olan bir yerde, tercihim brugge olabilir (kasaba olmasa da kasaba gibi, ama lozan’ı da çok isterim)

am verin sonsuza kadar yaşayım

iyi de sen gidersen o giderse bu giderse kim kalacak?

şaka şaka gibtir git amk

diyorum hep sana yahu..
gel kardeşim bayburta işte..