yüzümdeki yara izinden nefret ediyorum binler

panpa tıp mı okuyon doktormsun bilmiyomda dandikmühendis olunca nickin inanasım gelmedi

Birşeyler fısıldadı kameraya. Latince bir cümle "centrum ex animam" (ruhun merkezi : mide) Video bitmişti oldukça korkmuştum. Katil okuduğu veya izlediği bir ortaçağ efsanelerinden etkilenmişti diye düşündüm. insanları günahları için öldüren bir "AZiZ" daha. Korkmuştum.Sıranın ben de olduğunu biliyordum.ne yapmam gerektiğini de. Elimdeki cd ve mideyi geldiği şekliyle toplayıp tekrar kutuya koydum. Hızla karakola gidip başımdan geçenleri anlattım ve kutuyu teslim ettim. Polislerden biri beni komiserin odasına zütürdü ve beklememi söyledi. Uzun bi bekleyişin ardından komiser yanıma gelip postanın nerden gönderildiğini araştırdıklarını benim neden bu işe dahil olduğum hakkında bir fikrim olup olmadığını sordu. Hiçbir şey bilmiyordum. Bana muhtemelen sıradaki avı olduğumu söyledi ( av mı hayvan gibi bahsetmişti neden sinirlendim bilmiyorum ama sinirlenmiştim) Sonra elini omzuma koyup bu katili yakalamamızın tek yolu sensin dedi. Bana söz hakkı bile tanımadan planını anlattı. Beni yem gibi kullanacaklardı.

@1 olum ne anlatıyosun sorduk mu

@1 scarface

bir yem lanet oltadaki bir solucan. birçok cinayet kitabı okumuştum ve yemler hiçbir zaman zarar görmeden sıyrılamıyordu. Komiserin dokunuşu beni düşüncelerimden çıkarmıştı.
-ne düşünüyorsun evlat yapacak mısın? açıkçası pek seçeneğim yoktu ömür boyu korku ile bir katilin avı olarak yaşayamazdım. Öte yandan bulunacağım konum oldukça tehlikeliydi. ölmezsem bile her türlü zarar görecektim. kararsız kalmıştım. Korkarak yaşamak mı korkunun içinde olmak mı? eninde sonunda polis beni korumayı bırakacaktı ve bu tip pgibopatlar asla avlarından vazgeçmezdi. hatta yakalayamadıkları avları daha cazip olurdu. Kararımı vermiştim
-evet. sadece bir an önce kurtulmak istiyorum sonuç ne olursa olsun
-merak etme evlat sana birşey olmayacak. Söz. komiser bile bunun olmayacağından emin gibi olacak ki söz derken sesi titremişti. yapacak birşey yoktu, sonsuza kadar (muhtemelen ölene kadar) korku içinde yaşayamazdım.

evet beyler devam ediyorum

planı anlatmayarak heyecanlandığımı zannediyorsan yanlıyorsun.
ben gidiyorum amk.

reserved

gibtir lan okumuyorum artik yazma daha

yazmazsan dıbını yolunu giberim senin

devam lan devam bitirmeden sana uyku yok

Plana göre göğsüme bağlanmış dinleme cihazı taktılar. Kurşun geçirmez yelek giysi üzerinden belli olacağı için giyinmedim. Planın bozulması işime gelmezdi. Tekrar yem olarak öne sürülmek veya kızmış bir katille yüzleşmek istemezdim. Hazırlıklarım tamamlandıktan sonra cemin öldürüldüğü inşaata gitmem gerekiyordu.Bu sayede katilin dikkatini çekecektim ve benle iletişime geçecekti. Polisler evimi izliyoru telefonlarımı dinliyor ve mailimi kontrol ediyorlardı. Postaneler ile iletişime geçilmişti.Tek yapmam gereken kendimi göstermek ve benim için gelmesini beklemekti. Bir sivil aracın içine bindirildim ve yola koyulduk. Yolda aklıma cemin arkadaşı hakan geldi.onu polislere anlatmayı unutmuştum. Şimdi ise söylemek için çok geçti. inşaata 2 sokak kala durduk. Yanımdaki polis dikkatli olmam gerektiğini ve durumu belli edecek birşey yapmamamı söyledi. sanki orada kendi başıma olayı çözmeye çalışıyormuşçasına birşeyler aramak için gitmiş gibi görünmem gerekti.

Lan hadoi

Hadiii lenn

adam joker amk

Hadi sene alaann

kimokuycakamk saat 3

okuyorum bakalım up up up

reserved

arabadan indim ve yürümeye başladım. Daha önce şehrin bu tarafına gelmemiştim hiç. burası yeni şehirleşmeye başlamıştı ve neredeyse hayat belirtisi yoktu(cinayet işlemek için mükemmel bi yer ha, görgü tanığı yok, kamera yok, rahatsız edecek kimse yok) her yerde yapım halindeydi, çevrede ya inşaatı yeni bitmiş ya da inşaat halinde evler vardı. korkudan o kadar hızlı nefes alıp veriyordum ki akciğerim dayanamayacak hiperventilasyon(hızlı nefes alıp verme sonucu oluşan durum)dan dolayı bayılacakmışım gibi geliyordu. çöpten fırlayan bir kedi az daha yere düşmeme sebep oluyordu. etraftaki her sese odaklanmıştım ama sadece kendi soluk alıp verme sesimi duyuyordum. sonunda inşaata ulaştım. içerisi karanlıktı birşey görünmüyordu, bir adım içeri doğru atıp gözlerimin karanlığa uyum sağlamasını bekledim yaklaşık 1 dk içinde yeterince iyi görebilecektim. bu arada nefes alışverişimi de kontrol altına almaya çalıştım.ama mümkün gibi görünmüyordu. gözlerim karanlığa uyum sağlayınca içeri doğru küçük ve korkak adımlarla girmeye başladım her adımda kalp atışım artıyor sanki yerincen çıkacakmış gibi oluyordu. her adımda koku artıyor ve midem bulanmaya başlıyordu.( bayılmamam lazımdım ne olur bayılmayayım)