yüzyıllık yalnızlık

Olağanüstü gerçekçiligin en iyi eseri.

ilginç olayların ve gercekte yasanabilceklerin birarada oluşu tanımlama yapmayı zorlaştırıyor bu kitap hakkında ki marquez kitabın kapak yazısında bu kitaptaki herşey gercek olabilir iddiasını da koymuş ortaya.. öyle ki toprak yiyen rebeca, kestane ağacına bağlı uzun yıllar yaşayan büyük arcadio buenida, halasına aşık olan aureliano jose, savaştan sonra ne idüğü belirsiz ortaya cıkan 17 aureliano insana vay be dedirtiyorç
her yeni doğan cocuğa babasının ismi konarak önüne bir jose eklendiği, dolayısyla okunrken dönüp dönüp baştaki soy ağacına bakılması gerektiren, yaşanan aile arası ilişkilerin kafa karıştırdığı ama soluk almadan film seyrediyo gibi okunma özelliğine sahip, okunması farz enfes kitap.

okumadım kardeş

korsanını bulamazsınız demiş adam ama bende korsanı var 15 liraya aldım. (etik olarak kitabın korsanını almam sahafa sordum 15 var dedi 2. eldir diye aldım başka bi sahaf abiye gösterdim adam dedi bana kalsa 100 yıl anlamazdım ak.)

he bi de bu nası kitap amk. herkes aynı ak

okuyun okutun çok süper kitap

sonunda hiç şaşırmadım amk okurken sarıyor ama öyle abartılacak bi yanı yok

yazarı yeni vefat etmiş olan 1982 nobel ödüllü yazar
(bkz: Gabriel García Márquez)

o genç karakterin çingene kızına aşık olması onu bataktan kurtarması filan...

aşk ve öbür cinler

bu kitabını da okuyun üstadın

kendimi gerizekalı gibi hissetmeme sebep olan kitap. dıbına koyim bütün isimler birbirinin aynı. örnek jose arcadio bueno, jose arcadio ve sadece arcadio bunlar 3 farklı kişi anasını gibtiğimin yazarı kafam gibildi oç.

bu eseri okumamış adamla oturup içki bile içmem!

ritalin almadan algılayamıyom ben bu kitabı

birazdan okumaya başlayacağım kitap. sizlerin güzel tavsiyelerini aldım, gönlüm rahat.

<13 iyi gider bu saatte kalem filen al yanına akrabalık ilişkileri karışıyor nıt alırsın kim kiminle akraba akılda kalmaz

adam yazmış beyler.

1982'de nobel kazandıran gabriel garcia marquez romanı..

@6 kıtabın basında soy ağacı var amk
kral kitaptır.

ilk günler pek kayda değer bir engelle karşılaşmadılar. Irmağın taşlı yatağı boyunca ilerleyerek yıllar önce asker zırhını buldukları
yere vardılar, oradan ormana dalıp yabani portakal ağaçları arasından uzanan bir patikaya sardılar. Birinci haftanın sonunda bir geyik vurup kızarttılar, ama yalnızca yarısını yedikten sonra kalanını tuzlayıp ilerki günlere saklamak için anlaştılar. Bu önlemi alarak, maviye çalan eti insanın ağzını buran büyük papağanları yeme zorunluluğunu biraz olsun ertelemeye çalıştılar. Sonra, on günü aşkın bir süre güneş yüzü görmediler. Toprak, volkan külü gibi yumuşak ve vıcık vıcık oldu, bitkiler sıklaştıkça sıklaştı, kuşların çığlıklarıyla maymunların şamatası gitgide uzaklaştı ve dünya sonsuz bir hüzne büründü. Keşif kolundakiler, çizmeleri buram buram tüten petrol gölcüklerine bastıkça, palaları kan kırmızı zambaklarla altın sarısı semenderleri doğradıkça, bu nemli ve sessiz cennette Adem'in günahından da eskilere giden anılarına kapıldılar.

son cümlesi hala aklımda amk. 'çünkü yüzyıllık yalnızlığa mahkum edilen soylara ikinci şans verilmez'. kral kitaptır vesselam.

marquezin bana gelip teşekkür etmesi lazımdır. o kadar çok insana bu kitabı tavsiye ederek okumasını sağladım ki görse boynuma sarılı ağlardı

@12 niye? gerçekte kimse akrabasını gibemiyor mu? yemez mi?