Akşam biraz konuştuk özür diledi yarın okula gitmeyip gezmeye karar verdik pek gezllecek yer yoktu tabii ama oturduğumuz şehrin ismini vermek istemiyorum evinin önünde buluştuk birdaha sarıldık dünyalar benim olmuştu ona sarılmak lan bundan 1 ay önce hayalden öteydi şuan gerçek oluyordu el ele tutuşarak parka gittik yolda sessizdik o zamanlar şeyler vardı hani üstünde bluetooth mu ne yazan cihazlar bu modeller birbirlerine şarkı atabiliyordu zaten onlardan çıkardı kulaklığın bir ucunu bana bir ucunu kendisine taktı ve burda @20 nin hakkını http://veriyorumhttps://w...e.com/watch?v=0azsKCi3DmM çalan albüm tam olarak buydu o gün bana albümün hikayesini anlatmıştı ve bu bizim olsun mu demişti gerçi ben asosyal olduğum ve her saat pc başında olduğu grupla ilgili herşeyi çoktan biliyordum ama belli etmedim tamam dedim hatta hikayesini bile biliyordum belli etsem üzülürdü belki ama kıyamazdım ki ben ona hikayenin sonunda göz göze geldi kafalarımız birbirlerine dayandı uzun bir süre öyle durup birbirlerimize iltifat ettik bu arada gözlerim yeşildir renk değiştiriyor filan biraz karışık bir gözüm var aynada bile izlerim gözlerimi tonlarının değişmesi çok hoş oluyor sonra ailesi telefon etti zaten çantaları üniformaları filan almıştık okuldan gelmiş gibi evlere dağıldık

Klagib liseli aşkı yaşıyorduk ama aklımda inanın öpüşmek bile yoktu zaten gözlerine aşık olursun bir kızın ilk görüşse başka yeriyse o aşk değildir beyler kendinizi kandırmayın evet güzel bir kızın fiziğinden etkilenip büyüsüne kapılıyorlar sonrada bunu aşk olarak adlandırıyorlar hayır bu aşk değil bu sizin abazalığınızın etkinleştiği en üst radde birinin zütüne memesine aşık olamazsınız kendini kandırma ey abaza bir gün ailesi köye gitmişti eve çağırdı biraz diretsemde gittim biraz oturduk derkeen meleğim bana sürpriz yapıp kırmızı şarap çıkardı beyler en sevmediğim şey birinin parasını kullanmaktır özellikle sevgilimse neden yaptın filan diye biraz trip atmaya çalıştım ama olmadı anladı tabi meleğim televizyondan rastgele romantik bir film açıp şarap içtik yine o gün bankta olanlar gibi kafalarımız birbirine yaslıydı ama o masum bakış kendini vahşi bir hayvanın bakışlarına çevirmişti sarhoş olduğunu biliyordum her ne kadar çabalasada asla bu kadar erken bir zamanda böyle birşey olamazdı bi süre sonra sarıldık ve öyle kenetlendik ta ki telefonum çalana kadar arayan annemdi açtım acil xx hastanesine gel ba.. telefonu kulağımdan çektim duvara baktım annem 10 saniye kadar sonra telefonu kapattı meleğim noldu kötü bişey mi oldu tarzı şeyler diyordu ama eminim duymuyordum o an aklımdan geçen tek şey babama noldu kim yaptı neden yaptı nasıl oldu yaşıyacakmı tarzı sorulardı korku ve telaşla hazırlanmasını yolda anlatıcağımı söyledim o zamanlar ehliyetim yoktu ama babasının eski külüstür bir arabasına binince sürmeyi başardım ben küçükken babam hep bana sürmeyi öğretirdi

Öğretmeseydi babamı kaybetmeden önce son kez görme şansım olmuyacaktı bilirsiniz beyler herşeyin bir sebebi vardır bu belki 10 yıl sonra anlaşılır belki 20 yıl belkide geçmişte yatılan bir hata için verilen birşeydir bu herşeyin hiç beklemediğiniz bir anda size yararı olabilir hiçbirşeye gereksiz demeyin insanın yaratılışı gereği milyarlarca ihtimal vardır ve bu ihtimallerden biri mutklaka size verilen şeyle uyuşur yani hayat bize ders verir biz kullanırız bu dersi pekte felsefe yapmak istemiyorum şuan aynı zamanları düşünüp ağlarken emin olun kolay değil hastaneye vardık sadece koştum görevli durdurdu babam nerde diye bağırdım hasta kayıttan isim soy isimle yerini öğrendim beyler ben o yaşıma kadar öyle bir ortam görmedim insanlar kapı önlerinde ağlıyor yerlerde kan bir telaş ambulans sirenleri sedyeyle taşınan yaralı insanlar insanın pgibolojisini 1 dakikada bozabilir ama ben bunların hiçbiri görmedim sadece koştum vardığımda bütün sülale ayakta ağlıyordu

içeri girmeye çalıştım ama aldığım cevap

babanız çok ciddi bir iş kazası geçirdi umudunuzu kaybetmeyin elimizden geleni yapıyoruz

Bir afalladım beyler gözlerim karardı tansiyonum düşer gibi oldu lanet olsun yine o his lavaboya koştum ağladım ağladım ve kustum. çıktığımda ağlamıyordum hiçbirşey yapmıyordum meleğim karşımda durumu öğrenmiş olucak ki ağlıyordu elinden tutmadım sadece o ağlıyordu bende ruh gibi etrafım bakarak hastane önüne çıktım bi sigara yaktım içmezdi ama istedi uzattım birlikte sigara yaktık hiç içeri girmedim beyler full pakedi 1 saatte bitirmiştim sanırım ağlamıyordum üzgün değildim mutlu değildim şaşkın değildim endişeli değilim hiçbir duygu yaşamıyordum sinirli değildim o an bir şey düşünmüyor bile olabilirdim sanki bitkisel hayatta olmasına rağmen hareket etmeyi nedensizce yapan bir hasta gibiydim hava aydınlanıyordu içeri girdim herkes uyumuştu neredeyse ameliyat hala devam ediyordu oturdum ve bekledim

Sabah 9a doğru bilincim yerine gelmişti üzgündüm ama ağlamıyordum sevgilim omzumda uyumuştu o anda olan oldu işte içerden bir doktor çıktı öfkeli olduğu her halinden belliydi yaklaştı bana birşey söyleyecekti ama sesi çıkmıyordu maalesef hastayı kaybettik bu sözler kulağımda 20 den fazla yankılanmıştı buna eminim durdum gözlerimden yaşlar süzüldü aşırı sinirliydim kalktım gittim nereye gittiğimi bilmeden belki bulduğum ilk tekel bayiiden 10 bira alıp çıktım sabah sabah içilir mi amk der gibi bakmasıyla söyleme gereği duydum babamı kaybettim dedim adam Allah rahmet eylesin dedi çıktım babamın bana araba sürmeyi öğrettiği yere yürüdüm yolun kenarında çimenlere oturdum telefonumu kapattım şarkımı açtım akşama kadar ağladım beyler hayatım gözümün önünden geçti orda olunca o yolda 6 yıl önce babamla araba sürüyorduk herşeyden habersiz gülüyordum anılarımda şimdi ise o yolun kenarında babamı kaybetmiş bir şekilde içiyordum

Eski defterlere dönmek biraz canımı yaktı şimdilik pek yazmıyacağım affınıza sığınıyorum

Rezervasyon

kusura bakmayın beyler karşı komşusunu muşterisini gibenler ve cinlerle uğraşanlardan biri değilim dahada yazmıyorum gibtirin kuzencileri okuyun

trendde 1. sırada olan cinci kardeşim selamlar cinleri gibmeyi unutmasın daha çok beğenilir :d

Yazsana puşt biz varız burada