Kimsin sen dedi bana tekrar. ismim huurlar olsun demiştim dedim. Lanet olsun sana dedi ve güldü. Bende gülümsedim. Ailen senin hakkında endişeleniyor dedim. Güldü. Arkasına yaslandı. O büyük ihtimalle görmüş olduğun süslü kokona benim üvey annem ve benden kurtulmak için elinden geleni yaptı babam ise son 10 yıldır beni önemsemiyor dedi. Üvey annesiydi demek. O yüzden genç bir kadındı. Cevap vermediğimi görünce devam etti. iki üç kez çektim. Bahanesi hazırdı bana bağımlı etiketini koydu ve bak şuan burdayım onlarda evlerinde başbaşa dedi. içim acımıştı. Konuyu değiştirelim hadi dedim. Bir anda döndü bana. Bana acıyormusun aptal dedi gülerek. Hep oyununa geldim ben onun bir süre daha. Ruh hali sürekli değişiyordu. Sonrada yukarı çıktı. Odasına.

Kaya aniden yüzüme döndü. Kalk git şurdan dedi. Ben direkt elimi sarışın kıza uzattım. Merhaba ben huurlar olsun dedim. Hiç yadırgamadan güldü. Bende damla dedi. Nasılsın damla dedim. Kaya omzumu dürttü. Napıyorsun sen ya diye sordu. Arkadaşınla tanışıyorum dedim. Damla araya girdi. Kaya yeni asigin mı bu dedi ve güldü. Kaya gözlerini devirdi. Ailemin ayarladığı saçma sapan bir ev arkadaşı dedi. Damla bana baktı. Nereden geliyorsun diye sordu. Tam konuşmaya başlayacaktım ki Kaya beni durdurdu. Kim olduğunu duymak istemiyorum dedi. Bende kulaklarını kapa o zaman dedim. Ulan şaka gibi çıldırtmaya mı geldin buraya beni diye bağırdı. Çok sıkıcısın dedim buna ve damlaya veda edip kalktım.

Sinirlenince hep gözlerim dolardı. Ne o aşıkçılık mi oynuyoruz yine diyince kendime sahip çıkamadım. Seni artık sevmiyorum lan. Artık aşık değilim sana aptal. Mutlumusun şimdi. Defol git diye bağırdım. Donmuştu. Benden böyle bir tepki beklemiyordu. Artık gözlerim sinirden değil acıdan doluyordu. Bu kıza gerçekten aşıktım. Kapıyı kapatıp gitti. Salona gittim. Ağlamaya başladım. Saçlarımı çekiştiriyordum. Beni delirtmeye başlamıştı bu sefer.

Ne sevgilisi diye sordum. Sevgilisiniz işte neyse çık git şurdan dedi ve yürümeye devam etti. Bu sefer yine dalgınlıkla kolundan tuttum. Ve elimi hemen çektim. Bunu yapmak zorunda bırakma beni dedim. Rahat bırak artık ya beni dedi. Biz sevgili falan değiliz dedim. Öylesiniz veya değilsiniz umrumda değil dedi. Yürümeye devam etti. Herşeyi bu şekilde bozuyorsun işte diye bağırdım arkasından. Ağzımdan çıkanı kulaklarım duymamıştı. Kalbim çarpıyordu. Gözlerim dolmuştu. Ne şekilde diye sordu. Bu şekilde davranarak dedim. Senden hoşlandığımı düşünmüyorsun dimi diye sordu. Nedensiz bir şekilde başım ağrımaya ve vücudum yanmaya başladı.

Bitti dedi fısıldayarak. Koluma baktım. Öyle sessizce oturmaya başladık. Beni seviyormusun diye sordu. Cevap vermedim. Birkaç dakika sonra sevmediğini söylemiştin artık dedi. Sevmiyorum diye mırıldandım. Boğazıma bir yumru oturmuştu. Elleriyle oynamaya başladı. Canını acıttımmı diye sorduğunda yukarı çıkarmısın diye sordum. Kalktı yerinden yavaşça. Başını evet anlamında salladı. Çıktı merdivenlerden. Biraz dinlendim. Kalktım. Saat akşam 10'du. Canım sıkkındı. Dışarıdakı masaya bir örtü yaydım. Mutfaktan biraz domates ve peynir çıkardım. Karpuzu böldüm. Bir kaba koydum. Bugün benim gecem olacaktı.

Gözlerimi devirdim. Gelecekmisin diye sordum. Gülümsedi ve koşarak yukarı çıktı. Onu mutlu görmek beni sevindiriyordu. Bana hayvanmışım gibi davranıyordu ama benim ona karşı içimde inanılmaz bir şefkat ve sevgi vardı. Bunu kabul etmeyi öğrenmiştim artık. Beyaz bir şort ile pembe bir tişört giymişti. Tişörtüne bakakalmıştım. Noldu birşey mi var diye sordu tişörtünü elleyip. Pembe diyebildim sadece. Gözlerini kaçırdı. Birlikte evden çıktık.

Yemekleri yedikten sonra takıcıları gezmeye başladık. Kaya pek takı takmazdı. Sadece kulağında hiç çıkarmadığı mavi taşlı küpeleri vardı. Bir takıcı tezgahına geldiğimizde donup kaldı. Gözlerinin dolduğunu farkettim. Mavi taşlı bir kolye. Elimi beline koydum. iyimisin diye fısıldadım. Bu küpeler annemindi dedi kulaklarındaki küpeleri gösterip. Böyle bir kolyeside vardı takımı olan ama ben onu küçükken salak gibi kopardım dedi. Gözyaşlarını sildim. Kolyeyi aldım ve boynuna taktım. Sarıldık. Her zaman yanında olucam dedim. Başını salladı. Gezmeye devam ettik.

Hayatımda geçirdiğim en güzel günlerden biriydi. Eve döndüğümüzde Kaya ben biraz dinlenicem diyip yukarı çıktı. Bir şey alıcakmısın diye sordum. Belki biraz dedi. Bunu kendine yapma dedim. Artık ben karar vermiyorum öyle şeylere dedi. Kim karar veriyor diye sordum. Güldü. Vücut istiyor artık dedi. Sonra yukarı çıktı. Arkasından gittim. izleyecekmisin diye sordu. Cevap vermedim ve yanına oturdum. Üstünü çıkardı. iğnesini hazırlıyordu. Elleri titriyordu. Ellerini tuttum. Yapma dedim. Beni cidden seviyormusun dedi yine gülümsedi. Gözlerimi kaçırdım. Kalbim yine çarpmaya başlamıştı. Ellerimi bıraktım. Sonra yatağa doğru yattı. Yine kendinden geçmeye başlıyordu bile. Yaptığın şey kendine eziyet dedim. Başına oturdum. Kafasını kucağıma koydu. Saçlarını okşuyordum.

Cevap verememiştim. Bu soruda neydi şimdi böyle. Devam etti. Bak endişelenmene gerek yok ben uğuru hallederim dedi. ikinizi hemen evlendirebiliriz size bir ev tutarız dedi. Şok olmuştum. Bildiğiniz kızı birisine vermeye çalışıyordu. Kendime geldim. Öyle birşey yok deniz hanım dedim. Sesim yükselmişti. Evet ani oldu biliyorum dedi. iyi geceler diledi ve kapattı telefonu. Üvey annesi Kaya'yı evde istemiyordu. Kızı kendi evinden kovuyordu. Bir an Kaya'nın bütün huysuzluklarını ve şımarıklıklarını unuttum. Çekmiş olduğu acılar geldi aklıma. Böylede duygusal vicdanli bir adamdim. içim şefkat doldu. Kimbilir ne yapıyordu. Birkaç saat sonra eve geldi. Birşey demeden direkt yukarı çıktı. Üstüne gitmek istemedim. Zaten moralim bozuktu kaya için.

Biliyormusun hiç sözümü dinlemiyorsun dedim. Ee yani dedi gözlerini devirerek. Bende artık söylemeyeceğim direkt uygulayacağım dedim ve onu kucağıma alıp evin içine girdim. Sırtımı yumruklayarak bağırıyordu. Merdivenlerden hızla çıktım ve odasında yatağına yatırıp kapısını kilitledim. Aşağıda ki tüm kapıları ve pencereleri yine kilitledim. Hizmetli bayan selin abla ne yaptığıma şaşırıyordu fakat umrumda değildi. Bu kız laftan anlamıyordu. Selin abladan 2 kupa ada çayı yapmasını istedim. Daha sonra çayları aldım ve Kaya'nın odasına çıktım.

Bana saldırmayacaksan giriyorum içeri dedim. Defol dedi. Tamam madem çok ısrar ettin dedim ve kapıyı açtım. Yatağında yatıyordu. Yatağının kenarına oturdum ve çayı uzattım. Almadı. Zorla ağzına tuttum ağzı yandı. Hemen mendille sildim. iyimisin diye sordum endişelenerek. Ya defol git artık ciddiyim ya dedi. insan gibi söz dinlesen bunların hiçbiri olmayacak dedim. Neden bana yardım etmeye çalışıyorsun dedi. Cevap vermedim ve gözlerini kaçırdı. Beni cidden seviyormusun diye sordu. Birazdan doktor gelir çayını bitir dedim ve odasından çıktım.

Koltukta uzanmışım. Gecenin bir körü duydum o anahtar sesini. Ne doktor nede ben birşey yapabiliyorduk. O kendi başına okuduğu herşeyi yapıyordu. Zorlayamıyorduk da onu. Yalpalaya yalpaya odasına girdi. Kafası dumandı yine. Kendini zehirliyordu. Hiçbir şey demedim. O bir haftada pek konuşmadık. Sabah gidiyordu gecenin bir körü geri geliyordu. Ben ise artık umursamamaya başlamıştım. Bana fırsat vermiyordu, yorulmuştum. Doktorda bir şey yapamıyordu. O sadece kendini zehirliyor bizde kendini yok etmesini izliyorduk.

Senin yaptığın birşeyi neden doktor tedavi etsin diye mırıldandım. Napabilirim ben diye sordu gözleri dolmuştu. Cevap vermedim. Yukarı koştu. Geri geldiğinde elinde dikiş seti vardı. Napacağımı bilmiyorum diye bağırdı. Sonra yanıma oturdu. Doktoru çağırcam dedi. Doktor bugün yok dedim. Napacağız peki dedi. Açtığın yarayı kapat dedim. Koluma doğru uzandı. Hayır kolumda değil dedim. Kalbime dokundum. Şaşırdı. Yanakları kızardı. Gözlerini kaçırdı. iğneye ipliği geçirdi. Kolonya ile temizledikten sonra batırdı iğneyi. Acıyormu diye sorarken üflüyordu. Cevap vermedim. Kendi bileklerimi kendim dikerdim bazen dedi. Ona baktım. Endişeliydi.

Nasıl gidiyor dedi bana. Kaya muayene oluyor ona bakmam lazım dedim. Bebekmi o ya hem ne muayenesi diye sordu. Bilmiyordu. Kaya'nın en yakın arkadaşının bile haberi yoktu. Bende salak gibi kaçırmıştım ağzımdan. Hiç akşam biraz grip gibiydide onun için dedim. Sürekli kıvırta kıvırta dansöz olmuştum. Sahneye çıksam 2-3 göbek atardım. Damla yanıma yanaştı. Benimde ilgiye ihtiyacım var canım sıkkın dedi gülerek. Niye diye sordum. Ne bileyim ya depresyon işte kötü hissediyorum dedi.

Annemin yanına gittim. Ellerini tuttum. Uyandı. Noldu oğlum diye fısıldadı uykulu bir biçimde. Anne herşey çok iyi olacak fakat bana bu hafta müsade ver dedim. Noluyor oğlum diye doğruldu. Anneme olayı ayrıntılarıyla anlatmak istemedim. Şayet tehlikeli bir iş olduğunu düşünür endişelenirdi. Ellerinden sımsıkı tuttum. Herşeyi anlatıcam ve kardeşim çok iyi olucak anne dedim. Herşeyin en iyisini sen bilirsin dedi sarıldı bana. Girdim odama. Sabah erken kalkacaktım.

Ve bu koca bir hafta çeşitli görgü eğitimleri, moda anlayışı, güzel konuşma dersleriyle geçti. Konuşacağım alt tarafı bir bağımlı değilmiydi. Beni onun için hazırlıyor gibiydiler. Kardeşimi gitmeme 3 gün kala ameliyat ettirebilmiştik sonunda. Kalan parayıda köşeye koymuştuk. Kardeşim çok mutluydu annem çok mutluydu. ilk maaşım 15.000 tlnin 8'ini annem bıraktım. Nolur nolmaz diye. Bu paralar nerden diyordu sürekli. Birisine yardım edicem, o da parayı peşin verdi diyordum. O ise susuyordu. Yorulmuştu artık.

Gözlerim doldu. Hayır anne diye fısıldadım. Sarıldım anneme. O teklifi kabul edecektim. O para kardeşime lazımdı. O paraya ihtiyacımız vardı. Ne olursa olsun kabul edecektim o teklifi. Fakat anneme nasıl anlatacaktım. Annem kucağımda uyudu. Yatırdım koltuğa onu. Odama geçtim. Pantalonumdan kağıt parçasını çıkardım. Tuşladım numarayı.

izmirde, çeşmede. 3 ay boyunca. Uyuşturucu bağımlısıyla 7/24 birlikte olmak. Kesinlikle kabul etmeyecektim. Bu oyuna katılmayacaktım. Metrodan indim. Yürüdüm. Eve geldiğimde annem koşarak kapıyı açtı. Perişan haldeydi. Ağlıyordu. Noldu anne diye endişeli bir şekilde sordum. Sessiz ol bağırma dedi çekti beni içeri. Oturduk koltuklara. Ağlamaya devam ediyordu. Deniz nerde diye sordum. Kız kardeşim ortalıkta yoktu. Uyuduğunu söyledi annem. Niye ağlıyorsun diye sordum. Bugün annem Deniz'i ilk defa evde yalnız bırakıp dışarı çıkıp ev alışverişi yapmak istemiş. Deniz susamış. Çok susamış. Suyu almaya çalışırkende düşmüş tekerlikli sandalyeden. Deli gibi ağlamış. Kendini çok çaresiz hissetmiş. Annem geldiğinde ise çaresizlik içerisinde ağlaya ağlaya öylece yerde perişan haldeymiş. Annem hünküre hünküre ağladı. Sarıldım. Gözlerim dolmuştu. Annem gözlerime baktı. Oğlum emekli maaşı ile nereye kadar dedi. Annem emekli öğretmendi. Ben temizliklere gideceğim artık o parayı bulmamız lazım dedi.

Fikrini değiştirirsen bu bizim sekreterimiz dedi. Bir haftan var karar vermek ve izmire gitmek için. Ayağa kalktılar. Adam son bir kez gözleri dolu dolu bana baktı. Yardımına ihtiyacımız var diye fısıldadı. Kağıdı cebime soktum. Ellerimi kafama koyup düşünmeye başladım. Bu paraya ihtiyacım vardı. Fakat bu zor bir işti. 3 ay boyunca bir uyuşturucu bağımlısıyla baş etmek. Onu vazgeçirmek. En ufak yanlış bir hareketim bile onun pgibolojisini yerle bir ederdi. Benim gibi bir pgibolog adayına uygun değildi bu iş. Yapmayacaktım. Kapıyı çarpıp çıktım. Bugün yaşadıklarım inanılır gibi değildi. Metroya bindim ve evin yolunu tuttum.

Tedirgindim. Bana bir cep telefonu verilmişti. Son modeldi. Normalde 3310'um vardı. Telefonu karıştırdım sonra evi aradım. Anne gidiyorum dedim. Allahaısmarladık oğlum hakkımızda hayırlısı dedi. Gözlerim dolu dolu kapattım. Kapı numarasını ekrandan gördüğümde beklemeye başladım. Sıra oluşmuştu bile. Ve benim için yepyeni bir yolculuk ve hayatımı değiştirecek anıları yaşamama fırsat verecek bir serüven başlıyordu. 3 ay ve uyuşturucu bağımlısı bir kız. Neyle karşılacağımı bilmiyordum. Uykumda belki beni bile kesebilirdi. Bilmiyordum. Fakat ilk defa cesaret doluydum. Telefonuma bir mesaj geldi. Annemden. Kardeşimin medyası. Bir baktım yüzüne. O kadar mutlu ki. Yakında da fizik tedaviye başlayacaktı. Kardeşim ve annem mutlu olsun o bile yeterdi.