Gözlerimi ilk defa açmıştım yanımda benim gibi bir sürü kişi vardı. Çevremdekilerle tanıştım. Bana ACI YOK ROCKY! dediler. Neyden bahsettikleri hakkında hiçbir fikrim yoktu. Herkes telaş ve korku içerisinde öylece bekliyordu. Zaman öyle geçti taa ki büyük gün gelene kadar...

Ortalık birden aydınlandı. Ne olduğunu anlamamıştım. Saliseler içerisinde, bulunduğumuz konuma doğru devasa bir varlık yaklaştığını görebiliyordum. Dilim damağıma yapıştı, şokun etkisiyle konuşamıyordum. Yanımda Süleyman çığlık atıyordu. Korkmuştuk. Dev yaratık önce bize doğru yaklaşıyor, sonra uzaklaşıyor, tekrar yaklaşıyor ve tekrar uzaklaşıyordu...

Dakikalar geçmişti. Dev hala aynı hareketi yapıyordu. Ne olduğunu anlamasam bile şokun etkisini atlattım ve Süleyman'a neler olduğunu sordum. Süleyman kulağıma Az kaldı... diye fısıldadı...

O da ne! Devin ağzından beyaz kafalı uzun ince yapıda yaratıklar çıkıyordu... Kaç tane oldukları hakkında hiçbir fikrim yoktu. Korkuyordum ve kelimeler boğazımda düğümlendi.

Bize doğru yaklaşıyorlardı. Hiçbir yere kaçamıyordum. Süleyman'ı izliyordum. Suratında çok telaşlı gibi bir ifade yoktu. Cebinden sigara çıkarttı, yaktı. Hüzünlü bir halde derince bir duman çekti ve geri üfledi. Artık hiç birimizin sabrı kalmamıştı...

Süleyman'ı izlerken birden bir darbeyle şokun etkisini atlatarak huur çocuğu! diye bağırdım. Yaratık karnımı yarıyordu. Acı içerisinde bağırıyordum. Süleyman, yardım et!...

Karnımda açtığı yarığa kafasıyla hücum ediyordu. Artık tükeniyordum. Fakat o da ne! Yaratık birden öldü ve düştü. içime bir rahatlama gelmişti ki, arkadan gelen bir diğeri karnımdaki yarığın içine son süratle daldı...

Karnımın içine seslenirken, yaratık bana şöyle fısıldadı: Şimdi önümüzde çok uzun bir zaman var yaşamak için yepyeni bir serüven bizi bekliyor...