istemediğim halde eşcinsel olarak doğdum toplumda hep dışlanan taraf olmaktansa hetero maskesi takarak dolaşmaya başladım. hiçbir zaman maskemi çıkarmadım. böyle doğduğum için homofobik küfürlere mağruz kaldım sanki benim suçummuş gibi . toplumda yer istedim, dışlanmamak istedim "sesleri fazla çıkmasın çocuklara kötü örnek olmasın" diye eleştiriye mağruz kaldım. sustum artık sessiz kendi halinde birisine dönüşmeye başladım. hayattan zevk almayan, intihar düşünen birisine ama yapamazdım. Allah'tan korktum. kendi çıkarlarım için etrafındakilerin üzülme sebebi olmaktan korktum. her geçen gün yüzümden gülücükler eksiliyordu. en son tebessümlerim kalmıştı. o da şu gün itibariyle yok oldu. nedeni ne biliyormusunuz? eşcinsel olarak doğmam. istemeden kendi kendine böyle olmam yani "anormal" olmam. insan kendi ırkını, ailesini seçemez ya bende seçemedim. hiçbir zamanda istemedim eşcimselliği.
hayattaki renklerim sönmeye başladı artık ekran siyah beyaz. teşekkür ederim herkese tüm homofobik insanlara hayatımı gibtiğiniz için elimde olmayan bir sebebden ötürü hakaretleriniz için

Takmasana panpa bizede muallak falan diyolar

Kaç cm kapasiten var