Ayrılık vaktini birleştirmek için çıkıp yanıma geldiğinde ağlayan suratını avcumun içine alıp demeliydim sana, bak işte , bu yalanın en inandırıcı halidir, sakın unutma bunu hep kullan, hadi şimdi biraz terket beni, biraz aldat, kahret biraz, mahvet biraz, ne halimiz varsa hepsinden görelim biraz, git dişlerini fırçala giy pijamalarını yat yatağına ve uyu, bırak geceler uyuyamayıp acı çekenlerin olsun senin gibi umut verip, hayaller kurdurup, insanın içine kor ateşler düşürüp sonra da hiç bir şey olmamış gibi gidenlerin, hani bir başkasının elini tutarken bunu ilk kez yapıyormuş gibi becerebilen profesyonel duygu huurlarının değil.
Bu kelimeler cümlelerinin veda hutbesi tıpkı içimin dilinden seni çıkartması, gibi dibine kadar vurdum mutsuzluğun ama yalnız değilim heryerde biraz sevmeyenim var. Benden sonra kaç adamı sevdin, kaç adam seni sevdi bilmiyorum.
Benden sonra herkesi sev.
Yoldan geçen adamı, eski kırıklarını, beni değiştiğin o huur çocuklarının hepsini sev.
Eğer sevmeyi öğrenirsen ağlarsın.
Ağlamayı öğrenirsen beni anlarsın.
Ve beni anlarsan sen de senden nefret edersin.
saygılar beyler iyi sigaralar..

özet geç kim okuyacak bunu

adam mecnun çınar beyler

çok iyi yazı , ben de dertlendim mutlu musun huur