yorgunluk

zihinsel ve fiziksel olarak ikiye ayirabiliriz. zihinsel olani uzun yillardir deneyimliyorum, gecmiyor ve rahatsizim. fiziksel olan ise hosuma gidiyor neden bilmiyorum, belki de uyumama yardim ettigi icindir. yorulmaya bugun basladim, haftada 5 gun kendi amima koyacagim. yataga girdigim an uyuyacagim.

Geçmek bilmedi bugün adım atacak halim yok

yorgunluk bir bildirmedir , eğer cümle içinde kullanmamız gerekirse

"ciks sonrası bir yorgunluk geliyor üzerime" gibi kullanılabilir .

huur cocuğudur

gibiş HD

tan ölüyorum, ayaklarım tutmuyor su an

dindiren bir uyku ..

Benle ozlesmis kelime

bilyorum çoğunuz okuymuycak bile herneyse yaş daha 18 annem ve babam ayrı 3 yıl önce bugün annem evi terk etti ilk kez de değildi bu ama bu son olmuştu okula giderken uğurlamıştı ve geldiğimde yoktu 1 tane bile fotoraf kalmamıştı ve ogün annemi sildim hayatımdan belki 1 veya 2 ay odaya kapalı bir hayat sürdüm okula gitmedim ve babamda zaten çok yüklenmedi hep küçükken kavgalarını izerdim babam annemin kaburgasını kırmıştı 5-6 yaşlarındaydım ama gözümün önünde ama gitti işte 3 yıl önce bugün gitti ve ondan sonra hayatım gibik olan hayatım iyi gibik halde bide öğrendim annem başkasıyla evlenmiş üstüne birde çocuk olmuş tamda yüzünü unuturken kendisinin çıktı yine karşıma inacımı kaybettim hergece edilen dualar herşey karşılıksız daha tak bir hayat yeni bir kardeşimin olduğunu 2 saat önce öğrendim ve böyle gibik bi olayı sizlerle paylaşıyorum fiziki olarak olmasada piskolajik bittim artık hiçbir beklentim yok hayyattan acı ama gerçeği kabul etmek istemesemde zor geliyor sadece en azıdan sadece 1 sans olsa hayatımda belki herşey rayına oturur ama nerde hergün soruyorum inancımı kaybetsemde neden tanrım diye ama hiçbir yanıt yok yıllarca içine doğru ağlak her gece gerçekten bıktım ve yorgunum .

iş sonrası yorgunlık bizimkisi ki :/

genç bir annenin yüzünde rönesansın izlerine rastlıyorum. günlerden kutlu bir pazar. kiliselerde üçlü beşli mumlar yanar. bebek arabasını öyle bir yorgunlukla itiyor ki sanki çoktan ruhunu teslim etmiş. "neden?" diye sormak istiyorum. "yorulup bitkin düşeceğini, sıkılacağını bildiğin halde neden böyle bir maceraya atıldın, ey yabancı?" sanırım bu soru, onu daha çok yorar. yorgun birini yormak hiç de mantıklı değil. evliliklerinin meyvesi, çürüyeceği dünyadan bihaber. babacan bir zafer desen hiç değil, onların -anne/babasınınkisi-

bir diğeri bir minibüste 3 evladıyla seyahat eden ebeveynler. çocuklarını durduramıyorlar. adı üstünde, çocuk. bilinçsiz davranır. öğrenir elbet. bıkkınlıkları alınlarındaki kırışıklıklarından "buradayım!" diyor.

hayır, ben de sigara içiyorum şu genç yaşımda en az o ebeveynler kadar yorgunum ve yalnız yaşıyorum. günün birinde bu insanlardan birine dönüşmemek için iyice gözlem yapıyorum. aile kurumu ve bu -varlığına inandığımız- kurumun etiklerini ve morallerini kavramak adına.

her neyse, bu ilk bahsettiğim kadının her adımında pesimizmin silsileler halinde etrafına yayıldığını görür gibi oldum.

aile kurmak vesaire, bunlar güzel şeyler tabii. ve güzel şeyler ya bize gerçekten yakışmıyor ya da biz çirkiniz, dostlar.