Her an hayatımın taka sardığını hissediyorum okumak için geldiğim şehirde ne tak yediğimi bilmiyorum herşey çok anlamsız geliyor çıkıp köprülerden birinden atlayasım geliyor daralıyorum

Bedenim ruhumu taşıyamıyor çok ağırlaşıyorum artık ne rakının tadı nede muhabbeti sarmıyor

Çoğu insan belki muhabbetimden hoşlanmıyor benimde pek iyi gördüğüm söylenemez onları kendi halimde takılıyorum kimseye söz söylemeden açıktan, hayatı yaşıyorum tabi hayat denirse çoğu duyguyu geride bıraktım hissizleşiyorum

Gördüğüm güzellikler karşısında şiir para etmiyor anlıyorum ki artık para para ediyor.
umutsuzum .