selam panpalarım, mazisi bundan yaklaşık 5 yıl öncesine dayanan bir anımı anlatmak istiyorum sizlere. bildiğiniz filmlerdeki gibi bir olay başıma geldi ve bu yüzden yaklaşık 6 ay ruh hastalıkları hastanesine düzenli olarak gidip geldim. pgibolojimde çok derin yaralar açtı yaşadığım bu zıkkım ve hala ara sıra beynimi parçalayıp duruyor.. bu yüzden maalesef ilaç kullanmak durumundayım. lanet olsun o güne diyorum ve bu anlatacağım şeyden sonra bu otostop işine komple farklı bakacağınızı düşünüyorum..

olay trabzonda geldi başıma bu arada. 4-5 kişi gelince başlıyorum.

dediğim gibi mahşerdi resmen orası.. bende zar zor bir yer bulup park ettim. arabadan inmeyip etrafta olan biteni seyrediyordum, zaten arabanın bütün camları buğu içindeydi, bende görebileceğim kadar kısmı açmıştım. tam ön camdan bakıyordum ki, tam önüme bi tane yolcu otobüsü geldi. gürcü plakalıydı, içinden sadece 3-4 kişi indi. bende arabayı nasıl çıkarcam vs. diye düşündüm ama çokta iplemedim zaten geceyi orda geçirmeyi düşünüyordum. neyse gel zaman git zaman bizimkiler beni aramaya başladı telefondan, "oğlum naptın nasılsın" gibi klagib şeyler söylüyolardı, napsınlar haber dahi olmuştu o hava. anneme arabada yatıcam deyip kapattım, arabanın kapılarını kilitleyip arka koltuğa geçtim ve uyumaya başladım. ama sesten uyuyamıyordum, sürekli bi koşturmaca, ve kaos hali vardı.. bir yandan karnımda acıkmıştı, uyuyamazken bari gidip bir şeyler atıştırayım dedim. 2-3 saat geçmişti, hava biraz daha yatışmıştı ama hala göz gözü görmüyordu.. gürcü otobüsü de hala yerindeydi, bende biraz takıntılıyım gitmesini istiyordum. neyse tesise girip bir şeyler atıştırayım diyip oraya doğru yöneldim...

Çugu yalan hikaye eksi ve tabiki ananı gibtim

nitekim öyle de yaptım, bizim buranın yine köftecileri ve köy kahvaltıcıları meşhurdur, öyle bir yerde mola verip hem hacetimi giderdim hem de bir yemek yiyeyim dedim. çokta vakit kaybetmek istemiyordum çünkü bizimkilere 4-5 güne dönerim demiştim, yolun tadını çıkarmak istediğim için yavaş yavaş gidip hem dağları seyrediyor hemde yalnızlığın tadına varıyordum.. yemeğimi yiyip restaurant sahibine allaha ısmarladık dedikten sonra tekrar yola koyuldum. rizeye az kalmıştı, yoldan yine anneme bir şeyler bakıyordum meyve-sebze tarzı ama dönüşte alırım diyip devam ettim, bu esnada da radyodan epey korkutucu müzikler çalıyodu amk e tipik eski model corsa, bluetoth yok aux yok öyle radyo dinliyoruz mecburen.. haliyle horon dinleyecek halim yok, rakçıyız zar zor da olsa bi fm tutturmuşuz ama dalgalıydı havadan dolayı, banada bi anda bi ürperti geldi o sözlerin az anlaşılır hali yüzünden \"asarım keserim\" tarzı şeyler duyuyordum, sanki bilinçaltımın oyunu gibiydi.

Sonra adamı arabaya aldım, tüm sahil şeridinin manzaralı yerlerinde biribirinizin zütünü kanatana kadar gibtik geri dönünce adam yok oldu meğersem ben cin gibmişim cin de beni.

Finiş.

beyler bundan yaklaşık 5 yıl önce kendimce bir karadeniz turu yapmaya karar verdim. o zamanlar opel corsa bir aracım var ve trabzondan yola çıkıp bütün o sahil şeridini turlamak istiyodum.. nitekim bavulumu vs. hazırlayıp yola koyuldum. depoyu vs. fullemiştim, bizimkileride davet ettim ama hiçbiri gezmek istemedi. adamlar doğma büyüme o bölgedeler zaten napsınlar gezip amk:d benimkide iş ama insan yalnız gezmek istemiyor işte.. neyse, annem zaten ehliyet aldığımdan beri beni uyarıp dururdu bu otostopçular konusunda. bende zaten kimseyi almazdım, ta ki bi tane adama acıyana kadar..

adam uyuşturucu satıcısıymış beyler.. bildiğiniz o telefonlarıda o yüzden gömüyolarmış, bu da gidip satıyormuş. o an şok oldum amk, aklımın ucundan dahi geçmezdi.. telefon konusunda da yalan söylemiş oç, güya o esnada patronu başka bi yere gömdüğünü söylemiş, bu da ileride sanmış yolu ama meğerse tabelaları görünce anlamış o işediği ağacın altında olduğunu.. gürcüden de bu yüzden gelip gidiyomuş, o gürcü müslüman ayakları falan hikaye, adam bildiğimiz türkmüş amk.. neyse, gel bana yardım et bu gece sana gelirin yarısını vereyim gibi bir şey dedi. bende abi olur mu öyle şey diyip arabaya doğru koşmaya başladım, bu sefer nereye gidiyosun lan diyip havaya sıktı 2 tane.. zaten köylük ve ıssız bi alan amk, o yoldanda bizim dışımızda kimsenin geçeceğini sanmıyorum zaten tenha gördükleri için oraya gömmüşler haliyle.. tam arabaya yetişmiştim ki adam da arkamda belirdi, silahı bana doğrultmuştu beyler.. hayatımda korktuğum nadir anlardandır, filmlerde dizilerde gördüğüm sahne tam karşımdaydı ve o çaresizliği size anlatamam..

beyler biri copy-paste demiş, oturup buraya yazıyorum haberiniz olsun.. öyle bir durum yok. neyse, adam arabadan aşırı sinirli bir şekilde indi, bende rahatsız etmiyim diye bakmıyorum. 3-5 dakikaya kalmadan yardım istedi, herif nasıl terlemiş ama.. çok garipti lan. hava'da sanki adamın düşmanıydı amk, bi ıslanıyor bi terliyordu.. arabadan inip adama yardım edecektim ki ne göreyim.. yaklaşık 6 tane telefon vardı beyler, adam bildiğiniz ağacın altındaki toprağı kazıyıp ordan telefonlar çıkarıyordu.. e tabi haliyle o yağmurdan dolayı her yer çamur içinde, hem telefonlar çamur olmuş hemde kaybolup gitmiş tabi.. o an aklıma acaba adam bu telefonları napcak, niye bu adam alıyor diye düşünüyorum. muhtemelen tarlada çalışacağı kişilere zütürecek, durum onu gösteriyor ama o zaman niye unuttu telefonları orda? ya da insanlar niye kendileri taşımıyor o telefonları diye bi telkin yapıyorum içimden.. adamada soramıyorum, herif canla başla telefonları arıyor. bu arada bulduklarınıda kurcalamıyor nasılsa bozulmuştur diye mi artık diye düşünürken 2-3 telefon daha buldu.. baya bir şeyler dönüyordu ama o an kavrayamamıştım..

dedim abi trabzonluyum, gezmeye gidiyordum artvin'e yolda seni görünce durdum işte diyince hay allah razı olsun dedi, bende normalde sınır köylerinde kalıyorum, atalarım türk bende müslümanım elhamdülillah falan dedi, öyle diyince benim içime bi su serpildi sonuçta herif müslümanmış ve bi sıkıntı çıkmaz o adamdan bana dedim.. herifide hesaba göre bi ilçede indircektim ki o da rize'ye gidebilsin. neyse sohbet muhabbet gidiyoruz, herif bana ailesini anlatmaya başladı. güya bi kız sevmiş ama kız gürcüymüş ve hristiyanmış o yüzden vermemişler, onun acısıyla yanıp tutuşuyorum gibi şeyler söyledi.. para biriktirip türkiyeye kaçacaklarmış hesapta. bu arada adam 35-36 yaşlarında sarışın ve balkan göçmenlerine benzeyen bi tipteydi. gayet cana yakın davranıyodu, o da anladı herhalde ilk defa bi otostopçu aldığımı o yüzden sakin davranıp huyuma gitmeye çalışıyordu, ya da ben öyle hissettim ama işler hiç öyle değilmiş..

patika tarzı bi yol vardı, orayı gösterdi adam. bende abi emin misin dedim, merak etme falan diyince oraya doğru döndüm. yolda ilerlerken bi sağa bi sola sekiyoruz çünkü full toprak yol, köy yolu gibi düşünün. neyse adam "ya kardeşim sana zahmet şu köşede dursanda bi ufak su döksem" diyince bende tamam dedim çünkü sigara içmek istiyordum. zaten gecenin bi vakti, yolda ıssız ne gelen var ne giden.. bi ağacın kenarında durduk, adam hacetini giderirken bende sigara içiyorum, bu arada gözüm ister istemez arabanın koltuğuna takıldı, çünkü orda iğneye benzer bir şey vardı.. muhtemelen herif şeker hastasıdır falan diye düşündüm, aklımdan hala herhangi kötü bir şey geçmiyor. iyilik yapıyorum lan diye düşünüyorum, bir yandan da mutluyum sonuçta bi süreliğine yalnız olsam da arada sırada insan olması da iyidir diye.. herif banada versene bi tane dedi, öyle karşılıklı içmeye başladık, dedim abi geçmiş olsun şeker var galiba diye. o da eyvallah sağolasın dedi, genetik işte falan diyince bizimkilerde de var falan dedim. allah yardımcımız olsun, zor dedi.. neyse arabaya bindik yola devam ediyoruz. adam ceplerini yokluyor, "hasss" falan diye bi tepki gösterdi, hayırdır abi dedim ya onurcum telefonumu düşürmüşüm, geri döner misin sana zahmet diyince bende bi panik hemen geri vitese aldım o ağaca doğru gitmeye başladım.. adam da hala ceplerini yokluyor, ama kıçına dahi bakıyordu.. bildiğin pantolonu indirip bakıyodu adam amk, bu nasıl telefon diye düşünüyordum ki vardık ağacın oraya..

kasaba gibi bi yere geldik, hani şu giriş-çıkış tabelasını 2 dakika arayla gördüğümüz yerlere, bende kafamda burada herifi atarım yoluma giderim diye düşünüyorum. ama enteresan bir yerdi orası, normalde bi market, bakkal ya da yerleşim yeri görürsün değil mi gittiğin yerde, fakat hiçbir şey yoktu etrafta. havadan mıdır nedir diye düşünüyorum ama herif dedi ki "buradan göç etti insanlar, kimse kalmadı falan" diye bahsetti ordan. bende sen nerden biliyosun falan ki diye içimden geçiriyorum, sonra dedim herif gide-gele ezberlemiş, duymuştur herhalde. neyse ben adama o eski borçka yolundan gidicem demiştim, navigasyon'a baka baka gidiyordum. fakat herif bana başka bi yol söyledi. "burdan daha kestirme olur yol, hemde beni yolda atarsın, daha fazla uzaklaşmıyım" gibi şeylere girdi. bende ısındım herife ve okay diyip navigasyonu kapattım mal gibi, halbuki baya uzaklaştığımı gösteriyordu ama o an çakamadık köfteyi.. herif nereyi tarif ederse ordan gidiyoruz, fakat gittikçe daha da kötüleşiyordu yol..

adam koştur koştur arabaya doğru geldi, bende dikiz aynasından herife bakıyorum o esnada, "olm umarım düzgün biridir" diyip kendimi avutmaya çalışıyorum.

herif "selamun aleyküm" diyip girdi.

"a.s." dedim "abi hayırdır bu saatte niye burdasın?"

"ya sorma kardeş, otobüsü kaçırdım, onlarda beni almadan gitti, seni allah gönderdi vallaha" dedi.

bende buyur ettim arabaya, napıcaktım ki o saatten sonra.. adam oturur oturmaz koltuk sırılsıklam oldu, yaz günü tabi millet tişört-kot geziyor. herifle sohbet etmeye başladık, adam anlattığına göre normalde gürcüymüş ama mevsimlik işçi olarak rize'de çalışıyormuş. bilen bilir burada fındık, çay vs. toplayan işçiler gelir, bunlarında o zaman yövmiyesi düşük diye işverenler bunları seçerdi. o tesiste gördüğüm otobüste bunları getiren otobüsmüş. herifte güya otobüsü kaçırınca gürcüde otostop çeke çeke oraya kadar gelmiş, en sonunda otobüsü görüp inmiş ama nafile.. herifler basıp gitmiş, bu da yolda dımdızlak kalmış ıslanmış falan bu şekilde. buraya kadar bir sorun yok, hikayesi gayet tutarlı zira bende gördüm otobüsü, dedim abi böyle böyle içerde sadece 4-5 kişi vardı diye, doğrudur yolda toplayarak gideceklerdi ben aptallık yapıp kaçırdım falan dedi.. ordan sen nerelisin muhabbetine girdi ama herifin türkçesi senden benden iyidi amk.

var mı lan 2-3 kişi okuyan? bu entrynin altına bir şeyler yazın ona göre devam edicem.

biraz daha ilerledim beyler, zaman kazanmaya çalışıyordum ama adam da bir yandan baskı uyguluyodu, "hadisene lan! al çık bir şeyler" tarzı şeyler söylüyodu. bende tamam tamam diyip elime gelen 2 şeyi aldım, zütürürken kasaya doğru hafif ilerleyince bi üst katın olduğunu gördüm. aha bu bir fırsat olabilir diyip oraya doğru yöneldim, fakat adam salak değildi ya amk.. telefonda kulağımda zaten, herifte girdi içeri ben yukarı çıkar çıkmaz.. telefonu kapatmamıştım allahtan, şüphelenmesini istemedim. eğer yakalanırsam "abi üst katada bakmamı söyledi görevli" tarzı bir şey söylicektim.. yine 3-5 saniyelik şeylerdi bunlar, adam anında arabadan inip içeri girdi ve kapattı telefonu o anda.. 2-3 saniyelik bi fırsat yakaladım, o esnada bir şeyler söyleyebilirdim ama onuda yapmadım.. içerisinde 2-3 görevli, 1-2 de müşteri vardı. tam kafamı sağa sola çeviriyordum ki herifi gördüm yanıbaşımda.. o bana yardımcı olayım mı diyen arkadaşta uzaktan bizi gördü ve bi takluk olduğunu anladı sanırım, çünkü adamın üstü başı çamur içinde yanıma doğru geliyordu, e telefonluyken de görmüştü beni. o yüzden çok garip bir döngünün başlamasına sebep oldu..

beyler hikayeyi en geç yarın tamamlıyorum, başlarken bu kadar ilgi olacağını düşünmemiştim. eğer okuyorsanız bir şekilde belli edin, en azından bende bu şekilde avuturum kendimi.. birileri dinledi ve okudu diye. teşekkür ederim hepinize şimdiden.

neyse beyler ben önce rize sonra artvin yapıp dönmeyi düşünüyordum. düşük bütçeli tur bizimkisi.. duruma görede giresun-samsun yapıcaktım. yağmur ekgib olmaz bizim burda biliyosunuzdur, bende hava durumunu kontrol edip duruyorum, yola çıkacağım haftayı komple yağmurlu gösteriyor. yapacak bir şey yok diyip ertesi gün yola koyulcaktım. bütçemde baya kısıtlı ama evde sıkılmıştım, bir yerlere gitmem lazımdı.. nitekim öyle de oldu, ertesi sabah erkenden yola çıktım ve rizeye doğru gitmeye başladım. bilen bilir bundan 5 yıl önce epey bi yol çalışması vardı, yolun neredeyse tamamı yenileniyodu ama ona rağmen sorunsuzca gidiyordum. fakat nedenini anlamadığım bi boşluk vardı yollarda, normalde en kötü dakikada 20-30 araba görürken bu 3-5'e düşmüştü, saatten midir vs. derken bi tesiste mola verip küçük su dökeyim istedim.

vardır bir hayır deyip kapattım radyoyu, beyler o yağmur damlalarının arabaya düşmesini seyretmek o kadar zevkliydi ki.. ben baya otoyolda 70'le gidiyordum keyfini doya doya alabilmek için. road tripping kafası işte, neyse yarım saat geçti ben rize'ye vardım. başladım gezmelere, 2 günümü oraya ayırmıştım. daha önce hep geçerken uğrardık ailemle, bu sefer doya doya gezeyim istedim. baya rize rotası bile yaptım, yaylalara da çıktım. hızlı geçiriyorum burasını, gezdim gördüm işte. sonrasında 2. gün kalmayıp akşdıbına yola çıktım. istikamet artvindi, hava yine yağışlıydı ama bu sefer bardaktan boşalırmışcasına yağıyordu, annem o günde kalmamı istemişti ama ben mal gibi çıktım, kaldığım yer baya kalitesizdi o yüzden bi gün daha geçirmek istememiştim.. fakat şimdi geriye baktığımda keşke geçirseydim o günü diyorum, zira eğer kalsaydım bütün bunlar yaşanmamış olabilirdi..

içerisi de dışarısı gibi aşırı kalabalıktı, aşçılar ve garsonlar zar zor yetiştiriyordu siparişleri. bende yük olmamak adına tost söyledim çok bekletmiyim diye. aldım tostu arabaya doğru geçtim, bu arada gürcü otobüsü gitmişti. muhtemelen yolcu alıp geri dönecekti, çünkü bomboştu. bu arada bu düşünceler 3-5 saniyelik düşündüğüm şeyler, çok önemsiz detaylar gibi görünebilir ama ilerde başıma iş açıcak ayrıntıların başında geliyor. neyse ben tostu yedim ama uykum hiç yok, havada hazır güzelleşti diyip yola tekrardan koyulmaya karar verdim, bizimkileride arayıp bilgilendirdim. "oğlum yapma etme dinlen" dedi annem ama dinleyen kim.. bastım gidiyorum. yollar görece sakin yine, ama bir yandan da çeşitli istikametler aşırı kalabalıktı. birkaç dakikaya kalmadı ben yola çıkalı, yağmur yine başladı eskisi gibi.. bende cenabetlik bende dedim yola devam ettim, yarım saat boyunca yağdı, kesilir diye beklerken daha da arttı, bende yolu epey şaapmıştım ama dedim ya o extreme yolu kullanmak istediğim için epey uzattım yolu. oraya doğru giderken bir tane adam gördüm, can havliyle arabaya doğru zıplayarak el kol hareketi yapıyordu dur dercesine.. olm normalde gibsen durmam, basar geçerim ama dedim ya merhametli insanız, o günde aşırı kötü ki herif zaten sırılsıklam olmuş, zatürreden gidecek.. o saatte otoyolda neden dışarda vs. o an hiç aklımda değil böyle sorular, bende "durcan mı lan onur" dedim kendime.. ve maalesef durmuş bulundum.

beyler telefonların hepsi dönemine göre eskiydi, daha önceden zütürülüp oraya bırakılmıştı haliyle. fakat bırakan adam düşünememiş herhalde, yani yağmur-çamuru hesaba katamamış.. bir de işin içinde bir şey olduğunu da anlamıştım ki bir an arabaya atlayıp kaçmayı düşündüm, çünkü adam beni bilerek o yola sokmuştu diye hissediyorum. o telefonlar orda olmasa ne işimiz vardı o yolda, yani herif baya bi yalan söylemişti.. ama bunu çaktırmadan da yapmıyordu. baya açık açık can havliyle arıyodu telefonları, en son pes etti.. "onur yarra yedim" diye bir şey söyledi.. bende hayırdır abi ne oldu falan derken, sağa sola yani diğer ağaçlara koşturmaya başladı, bu seferde oranın diplerini kazıyordu.. bende o telefonların yanından geçiyordum, kısa süre gözüm takıldı sanki askerde kullanılan telefonlara benziyordu, o an aklıma acaba gürcüden kaçak telefon getirip askerlere mi satıyor falan gibi saçma şeyler de düşündüm, neyse adam bu sefer ağlamaya başladı resmen amk. bende hayırdır abi diye sorunca başladı anlatmaya.. işte tam bu esnada olayın tüm şeyi belli olmuştu beyler..

burda mısınız beyler?

korktuğumu görünce herif; "bak kardeş film sahnesinde değiliz, anlıyorum korktun ama merak etme zarar vermicem sana, bak silahı da indiriyorum, dediklerimi yap bir şey olmıcak anladın mı?" dedi.. bende üç buçuk ata ata yapmak zorunda kaldım beyler.. herif bi yandan melek bir yandan da şeytandı amk. telefonlarda renk renk haplar vardı, çoğu çamur içindeydi ama bildiğiniz ilaç kutusunda gelmişti. yakalanma halinde vs. sorun olmasın diye sanırım, ya da ülkeye öyle sokuyolardı. bagajda bidon suyum vardı, o suyla arabanın farının önünde yıkadı bütün hepsini, bende zütüm zütüm dikiliyodum arabanın orda. anahtarı da aldı bu arada kaçmamam için.. ama bende tırsıyorum amk ya biri görse, ya yakalansak diye.. en sonunda hepsini yıkadıktan sonra arabaya bindi, beni orda bıraksaydı keşke ama "bin" diyince bende yan koltuğa geçmek zorunda kaldım, tam 10 dk. boyunca sürdü panpalar.. bu sefer köy tarzı bir yere geldik, havada yavaştan ışıyordu sanıyorum saat 5-6 civarıydı. yol boyunca tek kelime konuşmadık, ne ben bir şey diyebildim ne de o.. sıradaki adım neydi hiç kestiremiyodum, bi türlü kaçmam lazımdı amk ben ki asosyal birinin tekiyim, en fazla dizide görmüşüm bu kadar ekşını ama sonrası çok daha acı olacaktı benim için..