yolda yürüyen kızı durdurdum

aniden göğüs boşluğumda beş parmağın beni ittirdiğini fark ettim..

ben senin kadar yalnız, ve hissiz değilim dedi gözlerimin için bakarken.. senin gibi köpek değilim ama her çağıranın yanına giden bir kediydim eskiden, dedi.

birbirimizi hayvan olarak nitelendirip muhabbet yapıyorduk, çok pisti.. acıma yoktu.. isyan bizi bozardı.. isyan neymiş? tutamadıktan sonra elimizden..

kültablasına bakan gözlerim zıvanayı gördü, lanet olsun' dedim.. sigaramız bitmiş..

bu kadar ihtiyacın olduğunu ve yoksunluğu çektiğini anlayamadım, böyle bir insan olduğunu çözebilseydim seni asla davet etmezdim, dedi, artık gitgide bitiyordu beraber, sarılarak uyuma hissiyatı..

umudumu yitirebilecek kadar kör değildim, yolun sonuna baktığımda aydınlığı görmüyordum, ama bu zamana kadar derman aramamıştım..

mp3 çaların da, aşk herşeyi affeder mi? özlem tekin devam etmekteydi, böyle dibe batmışken, iyice batmak istedi ruhumun içi..

senin ruhunun içinde ki darp izlerinden bana biraz bahset, aldatmaktan korkar mısın? aidiyet duygunun verdiği tüm bunalımlar seni bozar mı? dedim.. pişmanlıktan söz ettim.. yanlış yaptığımız ve anladığımız anlardan.. en büyüğü affetmekti..

bilmeceler ile boşluğumuzun içinde ki sudoku dolmaktaydı, hayatımız da ne o nede ben bu kadar huzursuzluğun mutluluğunu yaşamamıştık, birbirini tanımayan iki insanın birbirinin gözlerine ona inanmak isteyen gözler ile bakması çok büyük bir dengesizlikti..

ya devam edecektik, ya vazgeçmemiz lazımdı, kurtulmamız lazımdı tüm etik duygulardan..

bu kadar ihtiyacın olduğunu ve yoksunluğu çektiğini anlayamadım, böyle bir insan olduğunu çözebilseydim seni asla davet etmezdim, dedi, üzgünlüğümün değeri kalmadığını anladığımda,

karışıklığım seni karanlığa zütürüyor ise, susabilirim dedim..

karanlığın senin olsun, ihtiyacım olan sen değil, yalan dünyanın oyuncağı olmayı kabul etmemiş sözlerin dedi, şaşırmıştım, övgü ve iltifat macerası tüm dönen oyunların kaybedeni olmaya alışmış benliğim;

yani ben tavandan aşağıya asılı bir kukladan ibaretim, düşüncesizliklerimi bağışla, tanıştığım ve yalnızlığımı anlamaya çalışan sadece sendin. dedim, toy ve küçümseyerek kendimi..

yani ben tavandan aşağıya asılı bir kukladan ibaretim, düşüncesizliklerimi bağışla, tanıştığım ve yalnızlığımı anlamaya çalışan sadece sendin. dedim, toy ve küçümseyerek kendimi..

suç bende, kendimden kaçarken sana rastladım, dedim sevimsiz bir surat ifadesi ile..

hayır, sen ihtiyacını dile getirdin..

herneyse ben bir sigara daha yapacağım..

yeter ama bickle, gerçekten bu kadar keş misin? anlamsızlık yapma, kendine boyun eğme, yarın okulum var ve 4 saat sonra derste olmam lazım..

derslerin senin olsun, dedim umarsız ve egoistçe, suç ondaydı. bana inanmıştı ve ben bir inançlının gözlerini bu kadar siyaha boyuyabileceğimi hiç bir zaman tahmin edememiştim..

hala yanında uyumak, ona sarılmak, koklamak istiyordum.

masanın üstünde duran ocb ye elimi attım, söz dinlemez bir alevden ibaretti ruhum o saniyelerde, kafamın içinde yapmamalısın kelimesi çınlarken, karşımda duran iyilik meleğini üzmek tam bana göre bir işti, üzülmek yerine gülmeyi tercih etmiştim her zaman.

yaptığıma değer miydi? üzülmeye utansaydım?

utanmaya değer miydi? yaptığıma üzülseydim..

bu çelişki içinde gidip gelen beynimin zikzakları sona ermek bilmiyordu..

bickle, pazartesi sınavların var ve sen hala kafa peşindesin..

hayır ben rahatlamak istiyorum..

daha rahatlayamadın mı? 5 duble rakıdan sonra? ne diyeceğimi şaşırmış vaziyette; evet veya hayır bu sorunun cevabı değildi.. o suçluydu, benliğimin, kişiliğimin vazgeçilmez, unutulmaz, silinemez gerçeğine cevap vermeye çalıştım;

toprağım ben ece, bana suyu tutan sensin, beş saat önce tanıştık ve ben seninle uyumak istiyorum.

varlığıma sancılanan öfkeme bu kız dermandı, beni tek uyutabilecek kişi eceydi.

varlığıma sancılanan öfkeme bu kız dermandı, beni tek uyutabilecek kişi eceydi.

dostlarımı, çakallarımı, tilkilerimi kafamın en dip yerinde mapusa tıkmıştım zaman gelmişti artık, o na onu ne kadar çok sevdiğimi söyleyecektim. 6 saatte tanıştığın bir insana kafanın içinde durmadan seni rahatsız eden varsayımlardan bahsedebilen gerçekten delikanlıdır. ama ben ettim işte. ondan öncesi ve sonrası olarak ayırıyordum zamanı, süreksizliğimizin içinde, süreklilik arama çabasında değilim, aldanmak, sevmek, sonsuzluk umurumda değildi, kafamın dönmesi onu ne kadar çok sevdiğim anldıbına da gelmiyordu, şaşkın mıydım, evet!

ece, eskişehir e geldim, sana rastladım, sen bana inanmadın, kalp atışlarını yavaşlattım, gözlerini karanlığa boğdum, var olmanın en derin sancılarını sana hissettirdim, ben çok kötü birisiyim, sana yalan söyledim, dedim, tüm içtenliğimle. gözleri görmez olmuştu. sadece onun değil tüm dünyanın gözleri kördü. karşısında bir zorba vardı, istemdışı yükselebilen, her kelimesi ile ruhunun derinliklerine inip bam teline dokunabilen bir zorba, ve onu ne görebiliyorlardı, ne duyabiliyorlardı, nede hissedebiliyorlardı..

yalan hiç çıkmaz aklımdan. alıştım, kalbimi kandırdığımda, söyleme asla, ne şimdi ne sonra, çalıyordu mp3 de, kurbandan..

o kadar kilitlendim ki şarkıya, ve bastıra bastıra sakın söyleme diyordu şarkı...

ece nin gözleri kan çanağına dönmüş ve uykuya ihtiyacı olduğu her aksak hareketinden belli eden bir bünyesi vardı..

şöyle geç artık, gidip kanepede yatacak halin yok.. dedim,

sen bana karışma istediğim yerde yatarım dedi..

benden nefret ettiğini biliyorum, diyerek büyük bir adım atmış oldum, gerçek düşünceleri şimdi geliyordu..

söylemekten çekindiği cümleler ağzının içinde hiçbir zaman yer etmemişti ecenin ama, nefret ve kin senin gibi egoistlere yakışır bickle, ben nefret etmeyi hayallerime yenik düştüğüm an yere bırakmıştım, dedi.. bu boyutta söylenebilecek hiçbir kelime yoktu.. anlamamazlıktan gelip, burada yatmanı istiyorum dedim, 7 saatlik dialogumuz gereği, ve ciddiyetimi bozmadan yatmazsan şu anda bu evden çıkıp, gibtir olup gidiyorum dedim.

isteseydi, gibtir git lan, ihtiyacım var mı sana diyebilirdi. ama demedi.

ve son;

sahte yüzleri hiç geride bırakmak istedin mi?

evet. ya sen ?

huzurun sesini yakında hiç duydun mu?

yalnız mısın ?

evet. sen?

hayır.

bickle, tüm bu söylediklerin, hissettirdiklerin büyük bir yalandan ibaret, sende sıradansın.

eyvallah. ama ben seni seviyorum.

karnını doyurup, kafanı güzel yaptığım için mi?

hayır, gözümün içine bakıp bana cevap verdiğin için, nerede yanlış yaptım?

yanlış yapmadın, biz çok farklıyız.

pastel renkler gibi mi?

hayır onlar insanlara sıcaklık hissiyatını hissettirir.

ben sana bir yelkovanın sesi gibi yakınım.

senin pilin bitmiş. ne diyeceğimi şaşırmıştım, aynı yatakta sarılarak uyumayacağımız artık kesindi.

*

sigara molası

oysa ece, sadece güvenmek istiyordu, kurban olmak ona göre değildi, sonradan anlattı.

hikayesi, sevgilisi ile alakalıydı, ve gönlü çok uzaktaydı ve ölüydü..

esas son ;

hikayeleri severiz, ağzımızı kulaklarımıza çıkaran şeyleri severiz. ama bu son öyle bitmiyor penpeler,

sızmaya yakın, güvenden söz açtık, insanları kendimiz gibi sandığımızdan, bu zamana kadar kayıp ettiğimizi dile getirdik, bir çok ortak noktamız vardı, daha 8 saatliğine tanistigim bir insanın koynuna girebilecek kadar bin olamadım.

yoluna düşecek kadar mecnun da olamadım.

ama onu hala seviyorum.

herneyse;

şu anda okuyor eskide, o gecenin sonu..

biramın bitmesini bekliyorum binler

gözlerimi zorlayarak kapatabildiğim sıralar aklımın köşelerinden geçen unutulmaya mahkum sevgi sözcükleri.. bu gece de güneşi koynuna alacak, sorun yok, bu sefer içimde ki deli yine ayaklanacak, yine şaşıracak, yine hayal kuracak.. sabahı uykusuz gözlerle bir yoksunluk olarak çeken ruhum, sabırlı ol, diyordu kendi kendine. güneşin doğmasına az kaldı ece sen bunu haketmiyorsun, benim gibi bir serseri ile yakınlık kurman bile saçma, dedim.

uykuluydu, ama kaşları havaya kaldırabilecek kadar uyanık, ne olduğunu anlamaya çalışan gözlerle, yarın sabah buradan gideceksin dedi, pazar gününün gece yarısı 5'iydi ve ona şu sözleri söyledim, bir daha beni ne görecek ne duyacak ne de hissedeceksin, gitme diyemeceksin ama burada olmayacağım, kal diyemeyeceksin, ama beni göremeyeceksin, her alevinde üstüne körük ile gelen birisi olmayacak, göz altlarında ki yaşlar, ruhunu yakacak, hissizliğimi özleyecek, umarsızlığımı merak edeceksin, karanlıkların içinde ki dertleri düşünecek, acının kimlere dokunduğunu merak ediceksin..

uykuluydu, ama kaşları havaya kaldırabilecek kadar uyanık, ne olduğunu anlamaya çalışan gözlerle, yarın sabah buradan gideceksin dedi, pazar gününün gece yarısı 5'iydi ve ona şu sözleri söyledim, bir daha beni ne görecek ne duyacak ne de hissedeceksin, gitme diyemeceksin ama burada olmayacağım, kal diyemeyeceksin, ama beni göremeyeceksin, her alevinde üstüne körük ile gelen birisi olmayacak, göz altlarında ki yaşlar, ruhunu yakacak, hissizliğimi özleyecek, umarsızlığımı merak edeceksin, karanlıkların içinde ki dertleri düşünecek, acının kimlere dokunduğunu merak ediceksin..

bana ihtiyacın yok, biliyorsun ben bir hayaletten ibaretim, dedim kıpkırmızı gözlerimin alnımı ağrıttığı saniyelerde..

bir daha seninle yan yana gelmeyeceğiz, şimdi uyumak istiyorum.

bir saat sonra güneş açacak, açmadan önce biraz sana sarılarak uyuyabilir miyim? dedim tüm red ediliş hikayelerimi bir tarafa bırakmışken.

hiç bir cevap vermeden, gözleri kısık vaziyette, yatakta bana yer açtı, hayır sen bana sarılma, dedi. ben sana sarılacağım..

sırtım dönük durum da yatağın sol tarafına geçtim, belimin altından ve üstünden sıkıca kavradı beni. 10 saat için de tanıştığı birine sarılmaya ihtiyacı olduğunu hiç düşünmemiştim, tüm gerçeklikler su üstünde kayık gibi sallanırken, geçirdiğim bu gecenin son olmaması için, inançsızlığım diriltmeye karar verdim, ve kendi kendime, bu gece son olmamalı, olmayacak, dedim.

tdk gibti belamı beyler, bu ne amg, bi ton yazım hatası var, ahahahaha

ayrıca çok sarhoştum, kimse kusura bakmasın..

bir hikayenin daha sonuna geldik...

406 bebeyim pank basligimiza odaklanalim amg, burayi gibtir et

ven detta, teşekkür ederim toparladığın için dostum. yardımlarından dolayı seri şuku

birazdan o bölüme geçicem beyler..