yolda yürüyen kızı durdurdum

güldürdü bu huur çocugu beni hahaahaha

(: iyidi,

beyler devam ediyorum dinleyen var mı amg?

üstünde ki elbisesini çıkardı, kollarında izler olan bir kızdı..

insanlar ruhani acılardan kurtulabilmek için, canlarını acıtırlar, bunu anlamayan insanlar onları pgibomanyak diye nitelendirir, bunu biliyordum, daha ötesi emindim..

ama sormaktan çekinmedim?

neden kendinin katili olmak sana çekici geliyor?, dedim, hiçbirşeyi umursamayarak,

şöyle bir gözden geçirdi gözlerimi ve, biz bilenler daha kendimizi bilmiyoruz, ben herkesi kendim gibi zannettim bickle, dedi yutkunarak...

gözlerimi kapatarak, dilimizde ki zehirin, insanların armağanı olduğundan bahsettim, birkaç dakika..

içimizde ki acıların topldıbının tecrübelerimiz olduğundan..

rakı içiyorduk, yanında ton balıklı domates ve rus salatası varken, herşey çok tatlıydı tabii ki..

70* lik yeni rakıyı, 25 dakika da tüketmiştik, artık uyuma zamanıydı,

bu kadar rakıyı içtikten sonra bana benim istediğim gibi sarılacak birisine ihtiyacım vardı...

bu kadar rakıyı içtikten sonra bana benim istediğim gibi sarılacak birisine ihtiyacım vardı...

o an bakıyordu, ben ise ona, hayatın ne kadar gerçekçilik üzerine oynanan bir oyun olduğundan, üç boyutlu olduğumuzdan, ve enerjimizin sadece ciddiyet üzerine kurulu olmuş abesle iştigal olduğundan bahsettim.

kolumda bir sürü çizik ve dövme vardı, anlamları ve manaları önemli değildi, 5 saat içinde tanıştığım birine bunları samimiyet ile açıklayabileceğimden emin değildim, ama yine de sordu..

bu kadar yanar dönerli konuşabiliyorsun, demagoji yaptığını düşünüyorum.. sıkılmıyorum aslında, sadece yaşıyoruz ve sen hala bunun farkında değilsin, dedi (o saniye de daha ne yaşadık ki sorusunu sorabilecek kadar ego egzersizleri olan birisiydim)

bu kadar yanar dönerli konuşabiliyorsun, demagoji yaptığını düşünüyorum.. sıkılmıyorum aslında, sadece yaşıyoruz ve sen hala bunun farkında değilsin, dedi (o saniye de daha ne yaşadık ki sorusunu sorabilecek kadar ego egzersizleri olan birisiydim)

hayır! içimde ki hisler, söylemek istediğim tüm duygular bunlar! dedim sinirlenerek,

kadın, erkek muhabbetine girmek benim lugatım da olmayan bir mevzuydu, bu yüzden bu söylevimi gerçekçi kılmak için, söylediklerimi ciddiye almıyorsan konuşmanın bir manası yok, dedim.

hayır ben sadece, bu kadar mozaikleşmene bir anlam veremiyorum, dedi.

beynimin içinde kıvılcımlaşan her yıkım gibi bu da derin bir krize yol açmıştı içim de.. tutamadım kendimi..

beni yanlış anlayacağını biliyorum, söylemekten çekindiğim herşey, beni ben yapan gerçeklerden ibaret aslında, dedim..

söylediğimin saniyesinde, söyler misin seni sen yapan gerçekleri dedi..

son kalam yarım dublemi içerken,

tamamlanabilmek, insanlar tarafından kırılmayı huy haline getirmiş bir cansız gibi davranmaya başladım, ben bir camım!!!

insanların gözlerinde ki isteksizliği onlara en gerekli sebebmiş gibi sunarım, beni asla red edemezler, dedim!

şaşırdı..

beni yanlış anlayacağını biliyorum, söylemekten çekindiğim herşey, beni ben yapan gerçeklerden ibaret aslında, dedim..

söylediğimin saniyesinde, söyler misin seni sen yapan gerçekleri dedi..

insanların gözlerinde ki isteksizliği onlara en gerekli sebebmiş gibi sunarım, beni asla red edemezler, dedim!

şaşırdı..

ben buraya, arkadaşlarıma haber vermeden, söz etmeden geldim. ama biliyordum karşıma senin çıkacağını, dedim.

saçmalama! bildiğin filan yok! hiç kimse senin zütünü senden daha iyi düşünemez, dedi, biraz sarhoş halli iken.

evet, benim zütüm, benliğim, bilinçsizliğim, senin hoşuna gitti, şu anda dinlediğin kişiye iyi bak, belki bir sene sonra göremeyebilirsin.

seni görmek istediğimi de nereden çıkardın?

bu kadar zahmet, iki gecelik geyik için miydi?

seni, sen yapanları sordum, hala zütün başın ayrı oynuyor..

istem dışı gerçekleşen şeyler, bunlara kafa takma.

takılınması gereken şeylerden bahset bana..

kaldırım dibi izmaritiyim, gelecek göremiyorum.

gelecekte, ne sen, ne ben varım.

olmalıyız, bize ihtiyacları var.

hayır, ihtiyac duyulan tek gerçek, samimiyet ve yalansız bir dünya.

ben sana yalan söylemedim.

emin misin?

hayır.

sorun değil, gözlerin ve koku alma duyun beni buldu, sonunu düşünenlerden değilsin biliyorum.

düşünüyorum.

yalan söyleme.

tamam.

artık uyu, dedi bana.

hiç uykum yoktu, etrafım, yeşil, kırmızı, sarı afişler ile kaplı bir psychedelic spiritual görüntüler ile kaplıydı. böyle bir odayı rüyamda bile görmemiştim.

yuvarlak masadan kalkarken, 'yardıma ihtiyacın olmadığına emin misin?' diye sordum.

ben hallederim dedi, artık gülümsemiyordu..

mp3 calarında özlem tekin çalıyordu ve nefret ederim. şu şarkıyı değiştirir misin, dedim..

körpe yüreğim, bak titriyor ellerim dırım dırım, çalarken başı dönen birisi için çok gergindim böyle söylememem gerekirdi. kızacağını sanarken, peki değiştiriyorum, dedi..

gece sıcaklığı hissettiği yere yatmıştı, peteklerin üzerinde esneyen simsiyah bir kedi ve bir kızın ortasında kalmak benim için hiç kolay değildi. sarhoştum, beş kuruşsuz, avare bir sarhoş..

susmak bile zor geliyordu.. sarhoş iken nasıl olunur bilirsiniz..

değiştirme! dursun, sesim biraz fazla çıkmıştı. bir karar versen artık iyi olucak dedi.. bulaşık yıkarken..

utanmaz bin ben sordum o nefsi tükenmeye hazırlanan bir dinazor vaziyetinde, kanapede ben yatarım.. sen yatağa geç, banta hazırlanmışken, senin kanepede uyuman içime sığmıyor..

gülümsedi ve 'saçmalama' bickle dedi. sen geç yat orada, üstelemeyecektim...

peki, dedim kısık bir ses ile..

oysa bir sıcak gülüşün, tüm geceme mâl olacağına emindim, bunu almak için çabalayacaktım.

zehirimi, kuyruğum da tutuyordum. bu cimrilerin aleminde bir küçük tebessüm beni uyuturdu, yirmi tane rakı bile içsem o iş yaştı.

versene şu yıkadığın tabakları, kurulayayım bende, dedim.

saçmalama bickle heheh, ne yapıyorsun ya?

nasıl ne yapıyorum?

hayatın da hiç tabağın oldu mu seni sokak çocuğu?

benim ile alay mı ediyorsun?

hayır, ama sen ne anlarsın?

kurulamaktan mı ne anlarım? merak etme yıkamayacağım.. dedim.. saçmalıyordum ama böyle saçmalıklar ile onun yüzünü güldürmem gerekliydi, en azından umutsuzlukların bir kenara atılması lazımdı. ne de olsa uyurken tek başıma uyumak istemiyordum.

kurulamaktan mı ne anlarım? merak etme yıkamayacağım.. dedim.. saçmalıyordum ama böyle saçmalıklar ile onun yüzünü güldürmem gerekliydi, en azından umutsuzlukların bir kenara atılması lazımdı. ne de olsa uyurken tek başıma uyumak istemiyordum.

evet beyler kızın ismini açıklıyorum, ece, yanımda istanbuldan getirdiğim biraz joint var, rakının üzerine cila yapmak ister misin?

en son lisedeyken kullanmıştım bickle, bozmasın bizi bu saatten sonra?

ya saçmalama, neden bozsun? ayrıca algıların ve zihininin gelişimine yardımcı olacağına eminim, afyon ve anason birbirlerine iyi gelen bir ikili, diyip kandırdım kızı.

peki içiyorum ama sonra fakir edebiyatı yapmak yok, direk yatıp zıbaracağız bickle okay diyorsan tamamdır.. dedi.. gözlerinde inandırıcılıktan eser kalmamıştı..

sanırım o da beni istiyordu, ama acıma duygusundan dolayı bunu gerçekleştirebileceği karakterinin ne denli gerçek olduğundan şüpheliydi...

*

kızı kandırmıştım ama, gece buna pek inanmıyor gibiydi,

yemek bittiğinde, ayak bileklerime saldırmaya devam etti.. ocb yi arıyordum, bulamıyordum 12 kiloluk çantanın içinden.. bir türlü çıkmak istemiyordu.. beş dakika sonra buldum, tütünü kırdım ve üstüne yerleştirdim jointi..

hani esrarkeş değilim demiştin, ne oldu şimdi? bir de yalancı değilim ben bak diye üstelemiştin hatırlıyor musun? diye sordu merhametsizce,

belki yalancıyım ama bu benim ruh sağlığıma iyi gelmese yanımda taşımam, dedim keskin bakışlar ile karşılık verirken.. o kadar emindim ki kendimden, bunu kötülüyebilecek hiçbir kelime bulamamıştı ece ağızının içerisinde..

dilim ile üst kısımını yalarken ocb nin gözlerim, gözlerine bakıyordu ecenin...

eskişehirin adaleti, adalet değildi, önceleri arkadaşım bundan bana kısaca bahsetmişti.. yaptıktan sonra, çakmak istedim sigaramızı yakabilmek için...

eskişehirin adaleti, adalet değildi, önceleri arkadaşım bundan bana kısaca bahsetmişti.. yaptıktan sonra, çakmak istedim sigaramızı yakabilmek için...

buralar da böyle sigara içmediğine eminim, bu sigara istanbula yurt dışından geldi, ismi white widow, viyana da, amsterdam da bunu içiyorlar günlük, bulunması kolay, dedim.

bickle, bunu içtikten sonra bana kötü davranmayacaksın değil mi?, diye sordu..

o saniyeye kadar aklımın ucunda uçkurum yoktu.. sadece sarılıp uyumak isteyen benliğimin ateşi yükseldi..

hayır, bunu içip uyuyacağız, dedim..

o saniyeye kadar aklımın ucunda uçkurum yoktu.. sadece sarılıp uyumak isteyen benliğimin ateşi yükseldi..

hayır, bunu içip uyuyacağız, dedim..

sigarayı yaktık, dumanı odanın dört bir tarafında ki spiritual goruntulerin icinde resmederken, sorulmaması gereken tek soruyu sormaya hazırladım..

neden beni evine kabul ettin, burası senin evin lütfen, yalan söyleme..

bunu nereden çıkardın,

bana yalan söyleme ece, bu ev senin ve ben bundan eminim, sana eşyaların yerini sorduğum zaman saniyesinde bana tarif ediyorsun, gece de dibinden ayrılmıyor..

sonuçta, kuzenim evde yok iken ona ben bakıyorum, böyle düşünme, derken sıra ondaydı, uzattım sigarayı..

içine çekişi ve dışarıya verişi bir oldu.. bu ikili alışıklığa gelmişliğin dışındaydı, sert ve taviz verenlerdik biz..

içine çekişi ve dışarıya verişi bir oldu.. bu ikili alışıklığa gelmişliğin dışındaydı, sert ve taviz verenlerdik biz..

tutsaklığımıza esir olmuş şekilde birbirimizden tiksinir vaziyette, yalnızlığımız ile alay eder gibi sigaranın dibine kadar geldik, zıvanasını kül tablasına söndürdükten sonra.

ani ve hızlı bir hareket ile dudaklarına yapıştım, hızımın farkında değilim evet. o da farkında değildi, olmaması için çok uğraşmıştım.

aniden göğüs boşluğumda beş parmağın beni ittirdiğini fark ettim..

*

@292 o gerizekali bebişinciden daha detaylı, daha içten anlatıyor binler.. yorum yapmayın dinleyin...

beyler kimse yazmıyorsa devam ediyorum ?