yolda yürüken yediğim muhteşem pandik kepsli

odamda onu gördüğüm an yanına yaklaşıp teşekkür etmek istedim lakin bacaklarım kollarım her yerim tak içindeydi. kızıl şaçlı kıza izniniz ile taklarımdan arınıp gelmek istiyorum dedim. anlayış ile tabi ki dedi. banyoya girdim. ve tuvaletin kenarında duran tuvalet fırçasına biraz cif döküp bir güzel temizlendim. ardından makadıma yeni bir aslan ağzı aromalı hap öteledim. zütüme sürmem gereken özel yağıda kızıl saçlı kızdan sürmesini rica ettim ve loblarım surat hizasına gelecek şekilde kucağına uzandım. elini taşak avuçlar poziyona getirip eline yağı boca etti ve loblarıma sürdü bir güzel ovdu ve loblarımın arasına kadar koydu. bu masaj çok uykumu getirmişti ve uyuyakalmıştım. uyandığımda kızda loblarımın üstünde uyuya kalmıştı.loblarım o kadar yumuşak ve sıcaktı ki loblarımın 41 hastalığa çare olduğu söylenirdi. kızı uyandırmadan yatağa yatırdım ve yastığın üstünde duran suratına zütümü koydum. o sıcaklığı hissetmiş olacak ki 'hmmmmm' diye ses çıkardı. uyandığında ona ilk sorduğum şey adı oldu adı aspurçe idi. aspurçe ile çok iyi vakit geçiriyorduk. işte bu alemet-i farikası olan tarzını anımsadıkça ona daha çok bağlanıyordum. ancak nereden bilebilirdim ki ab-ı hufte içinde geçen bu günün aslında mafsalı kırılmış bir günün sancılarında yürüdüğünü. menfi düşlerimi mesken etmiş muharebelere koştuğumu. ne de güzel bir gündü oysaki...

- buda aspurçenin uykudan uyanıktan sonra çektiğim resmi oysa ne kadar masum görünmüştü gözüme.
http://imgim.com/18653476...760_x-f_jpg-q_x-xxyxx.jpg

reserved alın panpalar ona göre devam edicem.

reserved alın yarın devam edicem hatta bitirmeyi düşünüyorum.

aspurçe ile çok iyi vakit geçiriyordum. bazen kendi kendime iyi ki bu olaylar yaşandı ve biz tanıştık bile diyordum. insan nasıl mutlu olmasın ki, tenasüp kelamlarım nasıl süslemesin ki günümü? akşam olduğunda sana ben refakat edeyim dedi. bütün geri çevirmelerime rağmen kabul etmedi. beni yatağa yüz üstü yatırdıktan sonra uyumam için loblarıma masaj yapmıştı. gece yarısı uyandığım bir ara odada yatağın koşesinde ki sofanın üzerinde uyuyordu. gzüm yarı açık onun osura osura uyumasını, su aygırı gibi horlayıp, dilini yutup boğulmasını zevk-i hayraniye içinde seyir ediyordum ki gozlerini açtı. uyumadığımı gorüp kahr-ı perişen olmasın diye gzlerimi usulcacık kapadım. ancak aspurçe telefon ile konuşmaya başladı anlamadığım bir dilde birine heyecan ile kelamlar ediyordu. daha sonra telefonda konuştuğu kişiye bir şey dedi ve bana doğru yaklaştı. başını loblarıma yaklaştırdı ve burnunu loblarımın arasına soktu ve somurur gibi kokladı. buda ne demek oluyordu? telefonda konuştuğu kişini benimle ne alakası olabilirdi. içime düşen bu beza ile sabaha kadar uyuyamadım. sabah uyandığında ilk iş ona kim olduğunu soracaktım. yoksa yoksa bana zarar vermek isteyenlerden miydi? bir yandan onun tavşan gibi kadar masum suratına bakıp boyle bir kuşkuya nasıl mahal veririm deyip kendime kızıyor gokyüzüne manalı tebessümler fırlatıyordum.

evet panpalar devam ediyim mi okuyan var mı?

sabah olduğunda gece grdüklerime dair hiç bir şey belli etmemeye karar verdim. aspurçe uyandı ve beraber kahve altı yapalım dedi kahve altı esnasında onun ağzından laf almayı yeğliyordum. ilk olarak ona adının anldıbını sordum. aspurçe adının anldıbının dejenere olmuş loblar ve münafık bir pipi demek olduğunu öğrendim. bu cevapta tuhaf bir durum yoktu gayet güzel ve anlamlı bir ismi vardı. babasının ve annesinin ne iş yaptığını ve nereli olduğunu sorduğumda ise bir tuhaflık olduğunu anlamıştım. babasının emekli bir mareşal asker olduğunu ve annesinin ise o doğmadan önce öldüğünü aslen gırıkklale li olduklarını ama ankarada doğup büyüdüğünü söyledi. gerçekten çok tuhaftı, eğer o bir casus olsa idi bu kadar amatör bir plan yapmaz ve kırıkkaleden hatta türkiyeden kızıl saçlı mavi gözlü bir kız çıkmayacağını bilirlerdi. ona beni nasıl bulduğunu sorduğumda ise cevabı beni kendine tekrar bağlamıştı. o gün evet o gün yolda beni ilk pandiklediği gün loblarımın üzerinde rahmetli annesinin gül cemalini görmüş. loblarımın üstünde gördüğü annesinin çehreside ağız kısmı tam loblarımın arasına geliyormuş ve loblarım her attığım adımda titrediğinde o koca güruhun içinde bana gel diyormuş. bu yüzden dayanamayıp beni pandiklemiş. daha sonrada beni takip etmiş hep. hastahanede beni kurtardığı günde aslında beni izliyormuş. kafam çok karışıktı bir anda hayatıma iştirak eden bu melek hakkında hodbin düşünceler geçiyordu aklımdan çünkü dün geceki telefon konuşması ve çelişkili verdiği cevap beni bu duruma sevk ediyordu. keşke ilk tanıştığımız alelade bir günün afaki mutlulukları arasında bana merhaba deyişini aklımdan çıkarabilseydim... çıkarabilseydim eğer belki umudu çalınmış bir sonbahar akşamında bu halde olmazdım ve dahası mı? mahşeri ertelenmiş çığlıkların en kanlı perisi işte ona inanmazdım...

evet panpalar dinleyen varsa öbür paragrafı yazmaya başlıcam yoksa yarın devam edicem.