Herkes evlere dağıldı. Kürşatla aramızda 3-4 sokak vardı, akşamları çıkar volta atar muhabbet ederdik..

Yine öyle yaptık gündemimiz de tabi ki AÇELYA idi.

Ne olacak ne bitecek üzerinden konuşuyorduk.

Öğrenciydik, dershaneye gitmekten, ders çalışmaktan başka işimiz yoktu. Sabahçı idik, öğleden sonrası komple bize kalıyordu.

Her gün dershaneye gidip çıkışında bir müddet hep beraber grupla takılıp evlere dağılıyorduk çok geçe kalmadan...

Bir gün kürşat beni aradı...

Evet. Hikaye yarım kalmasın, başlayayım yazmaya..

Benim anlattığımı hiçbir yerde bulamayacaksınız binler! *

Benim başımdan geçenler o kadar egzantrik değil ama en azından gerçek amk!

Ben de ordayım panpa valla. Ama bunu da tamamlayacağım bir ara.

buraya gelin amk http://www.incisozluk.com...ilk-defa-anlat%C4%B1yorum

Devdıbını gece anlatacağım binler.

Dedim benim yerime biriniz okuyun abi, ben beceremiyorum. napalım ne edelim falan diye konuşuyoruz. Benim yerime de okuyorlar falan, 3-4 tur döndük böyle, hepimiz yusuf yusuf ne gib yiyeceğiz diye düşünüp konuşuyoruz amk, sonra benim hatun dedi ki, son kez herkes okuyor ve bitiriyoruz bu işi...

Tamam dedik, tekrarlardan sonra benim bile telaffuz düzelmişti biraz amk, neyse sırayla okuduk, artık elimizi fincana zütüreceğimiz bir zütümüz olmadığından, oturduğumuz masayı falan topladık ve cafeden ayrılmaya karar verdik ama hepimizin pgibolojisi yannan gibi, kimse konuşmuyor, herkes biraz agresif falan...

Aklımızda 2 şey var...

1.si gitti mi gitmedi mi bilmiyoruz çünkü kontrol edemedik panpalar, zütümüz yemedi amk

2.si ise, size musallat olacağım demişti amk, gitmediyse ne gib yiyeceğizi düşünüyorduk hepimiz...

Herkes dağıldı, normal yaşamımıza geri döndük...

Meraktan soruyorum, giblediğimden değil, okuyan var mı lan acaba, yoksa kendi kendime mi yazıyorum amk

Ben hiç dua bilmiyorum panpalar. Hala da öyle. Anlamam o işlerden. Bir merakım da yok, merak etmeyin ama ateistte değilim, gerçi buna da ne kadar müslüman denebiliyor o ayrı ama neyse.

Durumu izah ettim, zaten sorduğum öteki taraf var mıyla başlayan bana olan bakış, dua bilmiyorumla daha da garipleşti amk haklı olarak..

Neyse benim için yazdılar bir kağıda ama, okuyamıyorum ki amk, takılıyorum, telaffuz edemiyorum. Sanki AÇELYA'nın gitmemesinin tüm sebebi bir anda ben oldum amk. Herkes seri okuyor, iş bana gelince tıkanıyordu, gönderemiyorduk bir türlü...

Ben ve kürşattık tabi ki de.

Herkes nasıl kızıyor bize, siz salak mısınız, aptal mısınız? Neden söylemediniz, sizin yüzünüzden gitmiyor, bla bla bla bla... aklınıza neler gelebilecekse sayıp sövdüler.

Tek cevabımız oldu, nerden bilelim amk!

Sonra şöyle bir fikir atıldı ortaya, hepimiz tek tek okuyacaktık duaları öyle gönderecektik.
Grupça kabul edildi. Okuyacağımız dualar ise; 3 kulhuvallah 1 elham...

Daha sonra neden gitmiyor olduğuna dair beyin fırtınası yapıyorduk. Neden olabilir falan filan derken, benim hatun dedi ki,

aranızda cenabet var mı?

Elhamdülillah cenabetim diyebilecek kadar kanımızdaydı cenabetlik o dönemler panpa, gibimiz her şeyimizde, affetmiyorduk amk ots1 üstüne ots1 çekiyorduk!

Keza, o günde cenabettim ve adım kadar da eminim ki amk kürşatta cenabetti.

Sorudan sonra 2 el kalktı panpalar... O iki elin sahibi ise,

Kürşattı.

Oğluyla aynı ismi taşıyan arkadaşımdı.

Çocuk bunu duyunca nasıl bir hale geldiğini sözcüklerle anlatamam panpalar. Bildiğin, görmeniz, yaşamanız lazımdı... Ben hayatımda hiç kimsesi böyle ağlarken görmedim amk...

Ve, dedim ki:

Bize musallat mı olacaksın?

-Evet!

+Hepimize mi musallat olacaksın?

-Hayır!

Nasıl yani amk olduk,

Teker teker sorduk panpalar, teker teker isimlerimizi verip ona musallat olacak mısın, buna musallat olacak mısın diye sorduk!

Bir kişi hariç, hepimize musallat olacağını söyledi..

O kişi deeeeee...

Fincan, sırasıyla yazdı harfleri...

A

Ç

E

L

Y

A

aha dedim yannanı yediiiiiiiiiiiiiiiiiiiiik.

Biz: +

O: -

+Sen gitmemiş miydinler

-Hayır

+Nasıl göndereceğiz bunu

-Hayır

+Gitmek istiyor musun

-Evet

+Neden gitmiyorsun

-Hayır

Bu arada kürşat dediğim arkadaşım, çocuğun adının kürşat çıkmasından sonra kopmuştu zaten ama bu dakikadan sonra daha da koptu amk.

Ne gib yiyeceğimizi bilemedim, en başından beri çağırdığımız ve hiç gitmeyen kişi AÇELYA'ymış.

+Seni göndereceğiz

-Hayır

+Neden gitmiyorsun

-Hayır

+Gitmek istiyor musun?

-Evet

Böyle bir durumdaydık panpalar..

Ve, ben can alıcı bir soru sordum amk..

Herkes parmaklarını çekiyordu artık fincandan, yavaştan da ortalığı toplayacaktık tabi..

Fakat, herkes çekerken, şimdi kim olduğunu hatırlamıyorum ama, 1 kişinin parmağı fincanda kaldı...

Ve bir baktık amk fincanı hala hareket ediyor amk!

Hepimiz bir şok amk, ne oluyor ne bitiyor falan.

Dedik gönderemedin herhalde bir daha deniyelim şu işi.

Tekrardan parmaklar buluştu, çıldırdı ama fincan, her yere gidiyor, manasız manasız şeyler yazıyor falan...

Sonra ben dedim ki fincana artık sıkılmışlık, bunalmışlık, korku her şey içerisindeydim amk

Sen kimsin amk ya!

Benim hatun, gönderelim bunu dedi, dedemi çağıracağım ben.

Dedim gibtirtme dedeni amk, yolla şunu bitirelim bu işi artık, deden meden gelmiyor amk.

Mırın kırın etti ama, tekrardan göndermek için, herkes parmaklarını koydu fincana, tekrardan yollamak için dua etti hatun, ritüel bitti, gitti artık çağırdığımız şey...

Herkesin mantığına yattı bu fikir.

Buyursunlar dedim başlayalım...

Hatunun biri koydu fincana parmağını, o kadar yavaş hareket ediyor ki, az önceki o vızır vızır hareketler yok amk, derken hepimiz sıra sıra ile yaptık bunu, sonunda bana da geldi sıra...

Hakketen çok yavaşta olsa ilerliyordu panpalar, kesinlikle bizden biri yapmıyordu amk, hakikaten doğa üstü şeyler vardı amk her ne kadar inanıp inanmasanız da. Ben kesinlikle hareket ettirmiyordum amk fincanını ama o fincan hareket ediyordu tam da parmağımın altında!

Ama sanırsam, insandan enerji alıyor olsa gerek ki, ne kadar ekmek o kadar köfte hesabı, ne kadar çok kişi parmağını koyarsa, o kadar gücü oluyor diye düşündüm...

Ve sonunda aramızdan birinin yapmadığını anlamıştım(k) amk...

Benim hatun tekrar dedi ki, bu benim dedem değil.

Yok artık ebesinin amı ali sami aaaaaaaaaaaa. diye takılıyoruz biz de amk deden değilse bu kim, ne oluyor amk falan triplerindeyiz...

Ve sürekli de sağa sola gidiyor, fincan.

Sonra artık hepimizden şunlar dile gelmeye başladı, kim yapıyorsa yapması komik değil, fincanı kim hareket ettiriyor, beyler bayanlar yapmayın falan...

Artık kendimizin hareket ettirdiğini düşünmeye başladık kesin biri bir amcıklık yapıyordu amk. Zaten soruların hiçbirini bilemedi uyduruk uyduruk şeyler falan..

Ve ben dedim ki, arkadaşlar şimdi herkes tek tek, sıra ile parmağını fincana koyacak, kim yapıyorsa bunu(ya da bizden biri yapıyorsa) bulacağız!

Mahmut dede geldi ama öyle bir geldi ki panpalar amk

Sürekli sağa sola zütürüyorz fincanı amk, ne olduğunu anlamıyoruz hiçbirimiz, benim hatun bir şeyler diyor çok alakasız şeyler yapıyor falan, kontrolümüzü kaybettik kaybedeceğiz amk, hafiften de bir korku var hepimizde ne olduğuna dair, tam o esnadaaa...

Gelen dedesi olduğu için tabi, bizim soracağımız bir şey yok, bizim hatun sorularını yöneltiyor dedeye...

Ama dede soruları yanlış biliyor, hatun bir yandan da bunu söylüyordu..
Dedi ki, herhalde öteki dedem geldi, bunu değil Mahmut dedemi çağıracaktım ben, bunu yollayalım da onu çağıralım dedi.

Tamam dedik tabi bize, neyse yine bir yollama duası ve ardından tekrar bir ritüel, Mahmut dede artık bizimle...