aklımdan 2 seçenek geçiyor ya intihar edicem yada çekip gidicem ve ikisininde korkaklık olduğunun farkındayım ikisininde çözüm olmadığının fakat ikisininde ağır bir sonuç olduğunun farkındayım.
sana ne yapmalıyım diye sormuyorum ne yapıcağımı zaten biliyorum hiçbirşey evet hiçbirşey yapmayacağım yada yapamayacağım yada derdimin bitmesini beklerken öleceğim.
bu kadar değişkenin içersinde değişmeyen tek şey olan ölümün aralarında kestirme yol olduğunu düşünmek bile bir sonuca ulaşmamı sağlamıyor.
bir sonuca ihtiyacım var içerisinde bu kadar çabuk ölüm olmayan bir sonuç.
ihtiyacım var bu kadar ağır olmayan bir yaşama ve ihtiyacım var en az yalnızlık kadar kalabalık bir hayata.
sadece gerçek yalnızlığı yasıyanlar aslında bunun normalde oldğundan daha fazla konusma ve fikir olduğunun farkındadır.o yüzden ne yalnızlardır ne de kalabalık.o yüzden ne dost ararım ne de dostumu bırakırım. işte yalnızlık yüzünden bu kadar karmaşıktır düşünceler fazlasıyla yalnızken insan gerekmediği kadar ses duyar ihanete uğrar bekler insan yalnızken hep kendini mi dinler. bazen şeytan konusur bazende tanımadığı biri ama hiç melekler konusmaz ve sen sadece susmazsın yalnızken sende konusursun onlarla.ses duymak istemezken tahmin edemiyeceğin kadar gürültülü bir şekilde yasarsın yada yasadığını fark etmeden ölürsün ama bir şekilde yinede ölürsün. gene karsına ölüm çıkar aslında ben ölümden korkmam ki çünkü bu dünyaya gelmeden önce o bekleyişten ölerek dirildim ve ölünce kabirde de dirilcem. beni korkutan ölümden sonrası beni ölümsüzlük korkutuyor. beni o sesler korkutuyor.ben korkuyorum ve korkak olarak yaşamakta sıkıntı değil aslında korkmakta beni korkutmuyor. beni ölümsüzlük korkutuyot birgün bu dertler bittiğinde intihar etmeyi aklıma getiricek ne olacak. dünyada ölüm var ölene kadar dert bitmez ama ölümsüzkende dert var mıdır. sahi ölüler intihar edebilir mi?