0
cigerlerimde gece ictigim bir paket sıgara. hafif hırıltı genzim tıkalıydı. Olabıldıgınce kapalı kasvetli bi pazartesi.Her an gecmezken kac pazartesi oldu bilmem onu görmeyeli.En önemliyken hayatında ve baska hıcbırsey kalmamısken cekip gideli nekadar olmustu hatırlamıyodum artık. peki nezaman bitecek bu birbirinin aynı zamanlar? Karın tokluguna calıstıgım hıc bir umudumun olmadıgı gecelerde uyumayıda ögrenmiştim aslında bölük pörcük olsada.Ögrendimki insanın hayalleri olmazsa cabuk dalıyor uykuya. Birde bu durumdayken hergun köpek gibi calısıp karın tokluguna soguk ve kimsesiz olabildigince pis ve ıncın eve girmek vardı. kimseyi görmek istemiyorum uyumak sadece uyumak sanki bu dunya bir rüyaymıscasına uyumak ve ölümle uyanmak belki biraz nefes alabilmek icin.
