Düşünüyorum da yine seni.Hem de hiç durmadan... Aklımdan bir an olsun çıkmadın. Sanki beynimin orta yerine saplanmış hançerin açtığı bir yara. Acısı hep taze, yeri hep aynı, zaman sadece şiddetini artırıyor. Nasıl açıklanır bu bilmiyorum. Yazıyorum,siliyorum, olmuyor...
Sensizliği anlatmak yaşamaktan daha zor. Sokağa hasret çocuk gibi, yağmura hasret toprak gibi, rüyaya hasret uyku gibi, sana hasret ben... Sen ise bi haber.Çöllere düşmüş Mecnun gibi,o Leyla'yı ben seni arar dururum.Sen ise bi haber. Galiba sensizlik;müziği olmayan şarkı, dumanı olmayan sigara, meyvesi olmayan ağaç gibi. Noktası olmayan cümle gibi. Avuttum seni ben;başka kollarda değil, şarkılarla.Kanser olmuşum,sen kanseri. Ruhum esir düşmüş suretine;fidyesi ayrılık...

Yine de seviyorum ulan