Saat yediye on var ben yine yazmaya başladım . Önümde çay bardağımda sekten rakım . Arkada bangır bangır Müslüm Baba . Galiba efkar bugün biraz erken geldi . Yine darlandım kabulünüz olursa size geldim dostlar . Şimdi zıpırın biri çıkar patlatır bir makara bu efkarlı yazıya şenlenirim diye size geldim ...
Yaş yirmi üç saçlara aklar düşmeye başlayalı tam bir buçuk sene oldu bu gün ... Sen kimsin diye sorular soran bir kaç dost çıkar elbet ... Ben bitmeyen dertlere bitmeyen şiirler yazan adamım ! Ben biten sigarasının ardından söndürmeden paketlerce sigara içen bir arkadaşınızım . Ben büyük günahlara bilerek ve isteyerek ortak olmuş fakat veballeri altında kalmış bir kişiyim ... Tek suçu güvenmek olan vicdanını on beşinde " terk etmiş " sevginin en hasını on yedisinde kaybetmiş ve ömrü boyunca dayanacak bir çınar ağacı olmayan sade bir kardeşinizim . Benden daha çok ben çıkar , say say bitmez . Fakat bugün efkar nedensizce erken geldi . Rakıyı altıda efkarı yedide yudumluyorum bu sıcak temmuz ikindisinde ...
Sevdim ki biliyorum elbet bir gün tekrar seveceğim . Emin olamadığım kısım vicdanını kaybetmiş bir adam sevgiyi hak eden bir insanı ne kadar samimi sevebilir ? Eli daha on beşinde kanla dolmuş . On altısında kurşunlardan kaçar olmuş bu yürek . Elbet çıkar birisi fakat onu ne kadar sevebilir sevgiden yoksun bu yozlaşmış gönül . Ne kadar daha yaşar bu veballerle bu ayyaş ekseni sabit uydusu merhametsizlik olan aciz kul ...
Özlüyorum çocukluğumu . Baban yoktu ama öyle bir ana vardı ki bende bir elim yağda yediğim önümde yemediğim arkamdaydı . Babasızlığı hiç hissetmedim belki fakat hep ilklerimi tek başıma yaşamanın burukluğunu bu yaşımda bile hissediyorum ...
Ben dört yaşımda ki iken ayrıldılar . Tabiri tam oturacak bin gibi kaldık ortada . iki devin savaşında gibilen karınca olduk . Ezildik büküldük fakat hiç bir zaman boyun eymedik . Kader dedik geçtikte . Bu kaderin bize bakar bir tarafı kalmadı artık ...
Sessizce nefret ediyorum kendimden . Kimse bilmesin kendimi sevmediğimi . Kimse tanımasın kirli yüzümü . Korkarım ki bana gelen yüzümü görüp kaçmasın . Fakat artık taşıyamıyorum bu yükleri ! Herkesi derdi kendine ağır . Kimse benim derdim en ağırı demesin . Benim derdim benden büyükmüş bunu anladım gençliğimin en güzel yıllarında ...
Şimdi sessizce rakımı içmeye devam edeceğim ve sizler bunu okuyup bitirdikten sonra altına belki yorum atacaksınız . Teselli , küfür çare değil . Çare beni benden alacak o kişide bekliyorum rakımı içer gibi , bekliyorum kendimden feda olur gibi sadece zamanı bekliyorum . Haydi selametle ...

eBg / Kayboluş