yine bir pazar sabahı kahvaltısı

yapıcaktık ailecek. annem sofrayı hazırlıyodu her sabah olduğu gibi. evin içini aydınlatan güneş içimizi ısıtıyordu. demlenen çayın kokusu, kardeşimin evde koşuşturması, camlar açık havalandırılan ev herşey normal gidiyordu. babanı kaldır artık oğlum, çay demlendi demesiyle başladı herşey. normal bir pazar sabahıydı sanki babamın yanına gidene kadar. o her sabah gülümseyerek kalkan adam yine gülümser şekilde yatıyordu yatağında. ilk başta uyanık olduğunu sanmıştım.. babaaa hadi kalk kahvaltı hazır dediğimde tepki vermemişti. babaaa hadi diyerek koluna dokunduğumda bir anda sesim kesildi, buz gibiydi babam. babaaa ! babaaa ! diyerek dürtükledim ama tepki vermiyodu. başımdan aşağıya kaynar sular dökülmüştü. babam buz gibi, ben yanıyordum. gözlerimden dökülen yaşlarla yere yıkıldım sesime gelen kardeşim donmuş ve ne olduğunu anlamaya çalıştığı bakışları ile bizi izliyodu. annem odaya girer girmez olanları anladı ve çığlık attı.. babam aniden kalktı benim gözlerimde oradan ne bağrıyosunuz dıbına koduklarım bi pazar günü uyutmadınız, kapıyı camı açmışsınız zütüm dondu dedi ve bizi odadan kovdu.

ulan amk çocuğu ağlattın be

demesiyle: ye kadar sandım ki bu lavuk 60 lar da mid century home style bi evde yaşıyo sandım sonra üzüldüm sonrasında güldüm ağzını yüzünü gibim eksi

güldüm bin ...

ya sonra ?

oha kim okucak bunu dengesini gibtiğim

up up up

lan bin gözlerim dolduydu amk

okumadım

derin bi nefes aldım

up up up

acıklı sandım bırakıyodum sonunu görünce güldüm

gülmedim

biraz güldüm ama kahkaha atmadım panpa ama şuku emek var sonucta

edit: vay amk co mod yapmıslar bunu da. yalakalık filan yaptı sanmayın sakın. giberim bunu da sizi de

siz ne anlarsınız...

okuyanı gibsinler zaten

okumadım

up up up