-
1.
+1telefonlar sustu evde mal mal tv izliyordum kınalı kar vardı en sevdiğim dizi onu izliyordum telefon açıyorum anne-babama açılmıyor çalmıyor bile kapalı sanırım dedim üstüste 10 kez aramışımdır gece saat 4.30 oldu kimse yok yatıyorum, kapı çalsın diye bekliyorum kapının önünde her duran arabada fırlıyorum 5 dk da bir evin önünden minibüs kalkıyor fırlayıp bakıyorum onlarmı diye bi umut annemi babamı görürüm diye bi o pos bıyıgını görsem yada o renault broadway in sesini duysam yemin ederim camdan aşşağı atlayıp onlara sarılırdım. saat 5 oldu saat 5 te o dıbına kodugumun telefonu çaldı amk çaldı beyler açtım babamdı sanırım alo dedi yabancı ses o an yıkıldım bu hayırlı bir haber olamazdı alo, baba ? dedim ben polisim oğlum ailen bir trafik kazası geçirdi evinin adresini söyle seni gelip alıcaklar dedi yıkıldım beyler oturup agladım söyledim evi tarif ettim, geldiler aldılar beni karakola zütürdüler saçma saçma soru sordular ailemden kimse yoktu bi ablalarım vardı o kadar onlarında daha haberi yoktu.
-
2.
0oturdum karakolda agladım ölceklermi abi ölürlermi bişey olurmu diyorum seni hastahaneye zütüremeyiz malesef diyorlar 2 si de komadaymış meğer ölümle cebelleşirken ben karakolda oturmuş ağlıyordum allahım diyorum neden beni almadınki ? neden ? annem babam olmassa ne yaparım diyordum, yanımdaki polise telefon geldi arkada konuştu oğlum dedi ağlama ama annen ve baban... vef... vefat etmiş metin ol oğlum dedi sen ne diyon lan huur çocugu diye bagırıp polise girmiştim o ara şoka girmişim keşke ölseydim şoka girdiğimde diyorum gözlerimi açtım serum baglı kolumda elimi değil parmağımı bile hareket ettiremiyorum o c+ vitamini kokusu bilinen adıyla hastahane kokusu mahvediyordu beni aklıma hiçbir şey gelmiyordu sonra hatırladım anne babamın öldüğünü yeniden başladım ağlamaya doktorlar geldi o ara sakinleştirici bile artık fayda etmiyordu artık şok üzerine şok geçiriyordum hastahaneden gidip eve dönmem 1 hafta sürmüş uyandıkça ağlayıp bayılmışım ani kasılmalar vs. resmen mahvolmustum yani.
-
3.
0soru ekleri ayrı yazılır .
-
4.
0eve döndüm evde kimseler yok eşyalarımı topladım ya yetimhaneye gidecektim yada ablalarımdan biri beni üzerine alacaktı ve onda kalacaktım allahtan ablalarımdan biri beni vekaletine almayı kabul etti ve ablannem o olmuştu artık. annenizin babanızın değerini bilin ben bu şekilde yaşadım 18 yaşına kadar sonrasında üniv. falan şuan iyiyim beyler anne babanıza birşey olursa çok üzülürsünüz ona of bile demeyin gün gelir dövmesini bile özlersiniz.